Εχω ενα παράπονο...

Σήμερα έμαθα ότι πρέπει να μπω στη διαδικασία μιας επίπονης εξέτασης -γυναικολογικής φύσεως- ώστε να διαπιστώσουμε αν και κατά πόσο το "σύστημα" λειτουργεί όπως πρέπει ή αν χρειάζεται service.
Ξέρω, ακούγεται απλό όταν το λεω έτσι και γελάω όταν φαντάζομαι τον εαυτό μου ως άλλο Lanciaki που θέλει τον καθιερωμένο του έλεγχο πρίν ακόμα ενα ταξίδι αλλά...αλλά δεν είναι έτσι.
Από την ώρα που το έμαθα νιώθω ενα σφίξιμο στο στομάχι και ενα παράπονο ανεβαίνει στο λαιμό μου.
Δεν είναι φόβος γιατί απλά δεν φοβάμαι.
Δεν με πειράζει ο πόνος γιατί πολύ απλά και χωρίς να θέλω να το παίξω θηλυκός Ρομπέν των πολυκυστικών δεν με φοβίζει η προοπτική του πόνου. Εχω σπάσει μηνίσκο, εσω πλάγιο σύνδεσμο και χιαστούς στο βόλεϋ και άντεξα. Έχω κάνει δυο επεμβάσεις επίσης γυναικολογικής φύσεως και το ίδιο βράδυ έλιωνα στο γέλιο με κίνδυνο να σπάσουν τα ράμματα και πάλι άντεξα. Πολύ συχνά κοπανάω το κεφάλι μου στα ντουλάπια του σπιτιού λόγω ύψους και πάλι αντέχω. Βρίζω, φωνάζω, απαντάω "μια χαρά" σε όποιον με ρωτήσει αν είναι ολα καλά και το εννοώ. Λίγο ΙΟΝ, λίγο Nutella και ολα φτιάχνουν. Ούτε οινόπνευμα, ούτε ιώδιο. Άντε κανένα hansaplast από εκείνα με το Μικυ για το χαβαλέ.

Τώρα όμως αναρωτιέμαι γιατί. Ότι αξίζει τον κόπο το ξέρω. Το γιατί όμως δεν το ξέρω.
Τα εχω δει, τα εχω ακούσει, εχω λυπηθεί...για άλλους.
Για μένα πάντα έλεγα ότι θα είναι απλά...θα είναι έτσι όπως πρέπει να είναι.
Κι όμως...η μητέρα φύση αποφασίζει να απεργήσει. Δεν έχει αιτήματα, δεν έχει απαιτήσεις. Δεν έχει σηκώσει πανό ούτε έχει βγεί στους δρόμους ψάχνοντας το δίκιο της. Δεν δίνει ενδείξεις κι όμως εμείς ζητάμε αποδείξεις ότι δουλεύει σωστά. Κι αν δουλεύει σωστά, τότε θα ψάξουμε να βρούμε γιατί δεν μας κάνει τη χάρη να μας το δείξει. Αν όμως δεν δουλεύει σωστά τότε θα της ζητήσουμε, θα την παρακαλέσουμε να μας κάνει τη χάρη να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι θέλει για να είναι ευχαριστημένη. Θα την κανακέψουμε, θα της πούμε γλυκόλογα, θα της κρατήσουμε το χέρι...κι ελπίζω να μην είναι τόσο κακομαθημένη ώστε να τραβήξει το σχοινί γιατί τότε θα κατέβω κάτω και θα της σπάσω τα μούτρα! Απλά και γλυκά...όπως πάντα!