Η τρέλα δεν πάει στα βουνά...

...πάει όμως στο τραμ και συναντάει τον Άγιο Πέτρο!

Όποιος μένει κατα Νεα Σμύρνη μεριά, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να μην έχει πέσει πάνω του!!! Κυκλοφορεί ανάμεσά μας, με τις εικόνες του, τα γιατροσόφια και τους εξορκσιμούς του!

Από μακριά τον λες φυσιολογικό, καθημερινό άνθρωπο. Με το σιδερωμένο πουκαμισσάκι του, γραβατούλα ατσορτί, παντελονάκι...ωπ...το παντελονάκι είναι πιασμένο στο στρίφωμα με συραπτικό αλλά ο καθένας όπως βολεύεται.

Κυκοφορεί με ενα πράσσινο τροχήλατο βαλιτσάκι το οποίο εκ των υστέρων μας αποκαλύπτεται και είναι γεμάτο flyers "Μετανοείτε" και τα τηλέφωνά του για κάθε πιθανή ανάγκη. Π.χ. Βλέπεις τηλεόραση βρε αδερφέ με τον άνθρωπό σου και εκεί που είναι ολα καλά και ωραία, ξαφνικά αρχίζει να γυρίζει το κεφάλι του, να λέει άλλα ντ'άλλα μαντουβάλα (ενω συνήθως η επικοινωνία είναι αμφίδρομη...τι ώρα?) και σε κοιτάζει με το βλέμμα της αγελάδας που βλέπει το τρένο να'ρχεται στο πιο brutal. Λες τώρα την κάτσαμε και αρχίζεις να σταυροκοπιέσαι? ΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙ! Καλείς Άγιο Πέτρο και σε χρόνο dt το κακό πνεύμα έχει πάει στον γείτονα από πάνω που τινάζει τα χαλιά και σου λερώνει τα ασπρόρουχα!

Επιστροφή στο τραμ...εκεί λοιπόν που κάθεται ήσυχα ήσυχα και το τραμ προχωράει και είμαστε όλοι αγουροξυπνημένοι και μουρτζούφληδες, σηκώνει και τα δυο χέρια του ψηλά και αρχίζει τις μετάνοιες. Η κυρία δίπλα του, μια τροφαντούλα με τσίτα τζην μπούστο (αχ άγιε μου εκεί που θα τραβούσα τρελό φωτογραφικό ντοκουμέντο για το FPG σας ήρθε????) θορυβείται και κάνει τη λάθος κίνηση....κάνει το σταυρό της!!!! Και το παρτυ ξεκινάει με Άγιο στα πλατώ σε τρελά κέφια. Τι για το τέλος του κόσμου που θα έρθει μεσημέρι και θα καούμε όλοι μας είπε, τι για το κακό που μένει κάτω στο μετρό και κάθε βράδυ βγαίνει τσάρκα μαζί με διαβόλους και τριβόλους και όλοι μαζί θα φάνε την ενθρωπότητα...φυσικά τα έβαλε και με τη μανδάμ με το μπούστο καθώς είδε στο μάτι της φλόγες να ξεπηδούν και την έσυρε αρον αρον εξω από το τραμ για "τη σωτηρία των υπολοίπων που δεν σε έχουν καταλάβει αλλά εγω είδα μέσα σου"!!!!! (τι το θέλατε το τσίτα μανταμίτσα μου???? με ράσο την άλλη φορά στο τραμ!!!)
Και στα καπάκια ξεκινάει Prive σταυροκόπημα σε κάθε επιβάτη! "Δεν κουνιόμαστε την ώρα της μετάνοιας" φώναζε και για να κατεβούμε στο μετρό δώσαμε μάχη!!!! Όσοι έμειναν μέσα και συνέχισαν την ευχάριστη αυτή διαδρομή μέχρι Σύνταγμα θα τον θυμούνται για καιρό!

Κάτι τέτοια σκηνικά κάνουν ενα απλό πρωινό Τρίτης ανεπανάληπτο ενω παράλληλα απορείς...σε πόσους Θεούς χρωστάει αυτός ο άνθρωπος???

Επίσης πρέπει να πω και τον καημό μου!!! Έχασα τα γυαλιά μου στο μετρό! Από τις λίγες φορές που έτρεξα να προλάβω πρίν κλείσει το βαγόνι και πάνε! Τι το'θελα κι εγω πουρνό πουρνό να βιαστώ? Οι πιθανότητες να τα βρω είναι μάλλον ελάχιστες για να μην πω ανύπαρκτες και φανώ τελείως απαισιόδοξη.
Μέχρι λοιπόν να αγοράσω καινούρια, "αναγκαστικά", κυκλοφορώ σαν τον τυφλοπόντιξ και αν πέσω πάνω σας συμπαθάτε με και σχωράτε με επίσης! Merci!