Παραιτούμαι!

Μόλις με είπανε αχάριστη...θα μου πείς καλά κοπελιά, υπάρχουν και χειρότερα!

Μου έχουν χρεώσει πολλά αλλά η αχαριστία ήρθε για πρώτη φορά και με βρήκε τελείως απροετοίμαστη! Ήρθε από το πουθενά και έχει γεμίσει το κεφάλι μου και άντε να την αποβάλλω.

Για λίγο δεν είχα λόγια και αυτό είναι σπάνιο για το είδος μου! Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό να πω μετά από μερικά δευτερόλεπτα ήταν ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ!!!! Γειά σας! Παίρνω την αχαριστία μου και σε άλλη παραλία! Δεν το είπα γιατί πολύ σύντομα βρέθηκα να μιλάω με την πλάτη του συνομιλητή μου και πολύ λίγο αργότερα βρέθηκα χωρίς συνομιλητή. Hit and run situation!

Και ολα ξεκίνησαν επειδή ύψωσα τον τόνο της φωνής μου. Γιατί το να υψώνεις τη φωνή σου, λέει, σημαίνει ότι πας να επιβληθείς και αυτά εδω δεν περνάνε! Το ενδεχόμενο να με πνίγει το δίκιο το σκέφτηκες? Οχι...ήσουν πολύ απασχολημένος να φεύγεις! Και τώρα πώς θα παραιτηθώ? Α...

Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι! Παραιτούμαι!

Αυτό ήταν καλό ηρεμιστικό! Ευχαριστώ!

Τώρα με το δίκιο σου κοπελιά θα μου πείς...από που παραιτείσαι καλέ? Από τη δική σου δουλειά? Ε καλή σταδιοδρομία και να περνάς που και που να μας βλέπεις!
Μα αυτό είναι το πιο ενοχλητικό. Μετά από τόσα χρόνια, αχάριστη βρήκες να με πείς? Υπάρχουν τόσοι χαρακτηρισμοί που θα μπορούσες να μου αποδόσεις και θα έκανες τη δουλειά σου μια χαρά γιατί εγω θα ένωθα μαλάκας και ίσως αν με άφηνε ο εγωισμός μου να έλεγα και συγγνώμη ...χαμηλόφωνα.

Αλλά αχάριστη δεν είμαι. Ούτε ευχαριστώ ζητάω, εχω εξοικειωθεί με το ρόλο του βλάκα που παίζω σε καθημερινή βάση (ολα αυτά στη δική μου δουλειά...μην το ξεχάσω και νομίζω ότι δουλεύω για τρίτους και εχω κανένα ζοντόβολο πάνω από το κεφάλι μου....οοοοχι!) και παρόλα αυτά είμαι εδω. Για μένα, για σένα, για το μικρό...γιατί με τα χρόνια έμαθα να αγαπάω τη δουλειά μου και έμαθε κι εκείνη να με συμπαθεί. Και μπορεί να μην είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για τη συγκεκριμένη θέση (σύμφωνα με τα δικά σου ενθαρρυντικά λεγόμενα), μπορεί "έτσι όπως σκέφτομαι να μην καταφέρω να το κρατήσω ούτε μια μέρα το ρημάδι!" (αυτός ο καλός σου λόγος είναι σκέτο βάλσαμο! μια μέρα είναι καλέ, θα δυσκολευτώ δε λέω αλλά το κλείνω την επόμενη!), μπορεί...μπορεί...μπορεί...
Κάτι παραπάνω θα ξέρεις. Αλλά η αχαριστία δεν είναι το φόρτε μου, το βρίσκω άκυρο το σχόλιό σου και εσένα απλά θα σου πρότεινα ενα deep της γλώσσας στο μυαλό πρίν την ομιλία. Και όλα αυτά τα λεω χαμηλόφωνα...μην ξαναπαρεξηγηθούμε και προχωρήσω σε ...παραίτηση! :) Και αυτό δεν είναι απειλή, είναι παράκληση!