Plaaaaay ball!!

Και να λοιπόν που έφτασε Τρίτη για να θυμηθώ ότι το Σαββάτο που μας πέρασε πήγα γήπεδο! Ω ναι! Η χουλιγκάνα μέσα μου ξύπνησε και εκεί που καθόμασταν με το έταιρο ήμισυ και καναπεδοχαλαρώναμε πέταξε την ιδέα «Πάμε ενα γήπεδο?»

...

Αφού βεβαιώθηκα πως μιλούσε σε μένα και οχι σε κάποιον φίλο του που θα μπορούσε να έχει κλειδί για το σπίτι μας και να είχε μπεί μέσα πατώντας στις μύτες των ποδιών του και ενδεχομένως να είχε καθίσει πίσω μου ακριβώς (...μισό λεπτό να ξεκουραστώ γιατί τόση φαντασία μου φέρνει πονοκέφαλο) και δίχως να το σκεφτώ πολύ (χμ...) είπα «ναι» (η αρχική σκέψη ήταν να πω "I do" αλλά δεν μου φάνηκε να αρμόζει στην περίσταση!).

Άλλωστε τι είδους νεοσμυρνιώτισσα από τα γεννοφάσκια μου δηλώνω αν δεν εχω πατήσει ούτε σε ένα παιχνίδι (ματς το λένε γλυκειά μου, συντονίσου!) της ομάδας? Όπου ομάδα βλ. Πανιώνιος ή αλλιώς Πάνθηρες!! Αντίπαλη ομάδα ο Άρης και οι οπαδοί του Αρειανοί ή Σκουλήκια! Χαριτωμένο δεν λεω!

Σε χρόνο dt είχα ντυθεί (οχι μαμά δεν ήμανε γδυτή, ήμην απλώς με οικιακή περιβολή, από κάτω την κουζίνα από πάνω τον απορροφητήρα!) και αφού πήραμε τα απολύτως απαραίτητα (πλαστική σακούλα από το καθαριστήριο για τα καθίσματα και ομπρέλα γιατί είχε ηδη είχε ξεκινήσει να ψιχαλίζει) και αφήσαμε τα μη απαραίτητα (μια σοκολατίτσα πήγα να βάλω στην τσέπη και ήρθε το βλέμμα του Τουταγχαμών να με συνετίσει!) κινήσαμε για το γήπεδο το οποίο είναι 5 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι.

Έξω από το γήπεδο, λες και είχε προεκλογική συγκέντρωση ο δήμος Νεας Σμύρνης, οι φάτσες λίγο πολύ γνωστές. Σε εχω δει κάπου κάπου σε ξέρω που τραγουδούσε και ο "δεν είναι δικό μου το παιδί Αλίκη μου" αλλά από που? Πήραμε εισητήριο (10 €? Wow Να ξανάρθουμε!) και μπήκαμε στο γήπεδο όπου γινόταν το ελα να δείς και κάτσε να θαυμάσεις. Εννοείται ότι καθήσαμε στην θύρα κολλητά από τους φανατικούς η οποία ήταν ηδη γεμάτη και με μεγάλη μου έκπληξη είδα και Πανθερίνες στα καθίσματα. Εμ τι να κάνεις χρυσή μου. Αν σου μένει μια μέρα να δείς το Γιαννάκη και ο Γιαννάκης θέλει να υποστηρίξει την ομάδα βάζεις κι εσυ το ντεπιεδάκι σου και ενα 10ποντο και ακολουθείς αλα μπρατσέτα. Αντί για καφέ τρώς ενα παλιο βρώμικο και δηλώνεις ευτυχισμένη και περήφανη που ο Γιαννάκης βρίζει σαν νταλικιέρης τους λιγοστούς Αρειανούς απέναντι σούρνοντας κάτι για τη μάνα τους (δεν έχει προσωπικό χαρακτήρα η ύβρις οπότε μην ταράζεσαι, δεν σου προσβάλουν την πεθέρα! Αφού δεν την πας άλλωστε!) ολα αυτά με σένα αγκαλίτσα να τρως αγκωνιές ανα 10 δευτερόλεπτα!

Εν πάσει περιπτώσει καθήσαμε, βολευτήκαμε και περιμέναμε να ξεκινήσει ο αγώνας. Στο μεταξύ στην κερκίδα των "φανατικών" ένας τύπος με τηλεβόα προσπαθούσε να συντονίσει το πλήθος ώστε να λένε όλοι τα ίδια συνθήματα και να μην κάνει ο καθένας του κεφαλιού του. Αυτό είναι οργάνωση! Ένας ο βοσκός και από πίσω τα πρόβατα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση τα πρόβατα μας προέκυψαν πιο μαύρα από κάρβουνο αφού ο καθένας έλεγε τα δικά του και στο τέλος ο συντονιστής Πάνθηρας τα πήρε κρανίο και έδωσε μια στον τηλεβόα και τον έκανε κομμάτια. Οποίος πολιτισμός!

Την ωρα που βγήκαν "τα παιχτρόνια" στον αγωνιστικό χώρο άναψαν μπλέ και κόκκινα καπνογόνα (είναι τα τοπικά μας χρώματα αυτά κοπελιά δεν θέλω σχόλια! Άσε που με την ώρα το μπλέ ενώνεται με το κόκκινο και κάνει ενα εξαιρετικό μωβ το οποίο είναι και πολύ μόδα φέτος!) και χιλιάδες μπλέ και κόκκινα μικρά χαρτάκια πέταξαν στον ουρανό για να καταλήξουν πάνω μας, στα καθίσματα, στο γκαζόν, στις λάσπες....τυχεροί όσοι θα τα μάζευαν, ω οικολογικά ευαισθητοποιημένοι φίλαθλοι!

Τα συνθήματα «ντου ντου ντου Πανιώνιος παντού» και κάτι άλλου που ξεκινούσε από «Δεν είμαστε καλά, δεν έχουμε μυαλό» που κατέληγε σε «...τα βλέπω κόκκινα και μπλε» διαδέχονταν το ενα το άλλο με διακοπές από «σκουλήκια Αρειανοί» απευθυνόμενα στους Θεσσαλονικιούς που είχαν αρχίσει σιγά σιγά να γεμίζουν τις κερκίδες απέναντι. Δεν ήταν πολλοί αλλά μέσα σε λίγα λεπτά είχαν απλώσει τα προικιά τους κάνοντας αισθητή την παρουσία τους .

Ο αγώνας ξεκίνησε και στο πρώτο κιόλας λεπτό ο Άρης έβαλε γκολ! Πανικός στους Αρειανούς κόκαλο οι Πανιώνιοι. Για μερικά δευτερόλεπτα μόνο. Μετά θυμήθηκαν τη μάνα του προπονητή του Άρη και τη στόλισαν με μερικά κοσμητικά επίθετα έτσι για το καλό. Στο μεταξύ δυνάμωσε η βροχή και χωθήκαμε κάτω από την ομπρέλα θυμίζοντας φρέσκο ζευγαράκι με την υπόκρουση "τι ζώο είσαι κακομοίρη μου?" προερχόμενη από τον κύριο στο πίσω κάθισμα να στέλνει πνοές ρομαντικού αέρα στην ατμόσφαιρα!

Το πρώτο ημίχρονο έληξε 0-1 υπερ του Άρη με τους φιλάθλους και των 2 ομάδων να υστεριάζουν και ολα να καταλήγουν στις μανάδες παιχτών και προπονητών. Αναρωτιέμαι αν τελικά έχει προσωπικό χαρακτήρα ολο αυτό!

Εντυπωσιάστηκα από 2 παίχτες του Πανιωνίου δε οι οποίοι τράβηξαν τα βλέμματα καθώς επρόκειτο για νεα αποκτήματα της ομάδας. Ο ένας ήταν ο Αλβάρο Ρεκόμπα ο οποίος "έστρωσε κάτι μπαλιές διαβήτη και άδειασε τις άμυνες του Άρη αφήνοντάς τους μαλάκες "(αν βρεθεί κάποιος να μου εξηγήσει αυτό που μόλις είπα θα εκτιμηθεί δεόντως!) και ο άλλος ήταν ο Εστογιανόφ ο οποίος έτρεχε σαν το κατσίκι πάνω κάτω (πολύ με κούρασε μόνο που τον έβλεπα!) και είχε κάνει ενα καταπληκτικό πλατινέ χρώμα στο μαλλί του άλλο να σου λεω. Α! Έκανε και κάτι καλές σέντρες αλλά το μαλλί είχε περισσότερο ενδιαφέρον!

Τελικά δέησε ο ύψιστος και έβαλαν 2 γκολ οι Πάνθηρες, οργίασαν οι φίλαθλοι, ηρέμησαν οι Αρειανοί, ησύχασε και ο από πίσω μας ο οποίος ήταν στα όρια εμφράγματος και έπαψα να νιώθω γκαντέμω! Αυτά! Την επόμενη φορά θα τα πούμε vs. ΠΑΟ και εκεί η θέση μου είναι δύκολη...Από την Κική και την Κοκό ποιά να διαλέξω εγω?!