Ζε φλου!

Περίμενα το 4ήμερο της 28ης Οκτωβρίου σαν κάθε γνήσια Ελληνίδα που σέβεται τον εαυτό της. Ποιό 4ήμερο? Αυτό που οι περισσότεροι από εμάς επινοήσαμε, κατασκευάσαμε, θεωρήσαμε ότι έχουμε ανάγκη και διεκδικήσαμε, ποιό άλλο?
Είπα να φύγω και να επιστρέψω στα μέσα της εβδομάδας στο γραφείο με σκοπό να βιώσω τη χαρά της πενθήμερης εργασίας η οποία ξεκινάει Τετάρτη και τελειώνει την Παρασκευή. Μπορώ να πω ότι τα είχα κανονίσει εξαιρετικά με την προοπτική ενός σ/κ στη θάλασσα με καταμαράν και την καλοκαιρινή παρέα σε νέες περιπέτειες.
Μέχρι που χθές το βράδυ άρχισαν τα ύποπτα συμπτώματα...λίγο η μύτη να τρέχει, λίγο ο λαιμός να κλείνει, λίγο το σώμα να πονάει λες και μετακόμισα όλη μου την προίκα σε άλλο ημισφαίριο.
Αρχικά δεν έδωσα σημασία και είπα ενα απλό πλήν περιεκτικότατο "μπα?!". Έκανα ενα ζεστό μπανάκι και τυλίχτηκα στο πάπλωμα όπου και παρέμεινα σε φυτώδη κατάσταση μέχρι σήμερα το πρωί. Ξύπνησα έντρομη από τον ήχο που κάνει το στήθος μου όταν παίρνω ανάσες (πως έκανε το Laptopaki λίγο πρίν πεθάνει? ε έτσι!) και από ενα "βηχαλάκι" που συναγωνίζεται γαϊδούρι το οποίο έχει πάθει λαρυγγίτιδα με ευκολία.
Ο θερμοσυσσωρευτής (aka θερμόμετρο - που έλεγα μικρή...και δεν μπέρδευα τη γλώσσα μου? Note: Ask mom!) έδειξε 37.6. Πυρετό δεν το λες σε καμία περίπτωση αλλά τη ζημιά του την κάνει.
Ήρθα στο γραφείο μασουλώντας Halls red σε ολη τη διαδρομή και έχοντας καταναλώσει το τρίτο πακέτο Zeva Soft. Ο κόσμος, δικαίως, απομακρύνεται από κοντά μου κι εγω φαντάζομαι πεταλουδίτσες πράσσινες, κόκκινες και κίτρινες που έλεγε και η αείμνηστη Αλίκη. Τα αυτιά μου βουίζουν κι ενω βλέπω το στόμα σου που κουνιέται, σαφής ένδειξη ότι μου μιλάς, δεν εχω ιδέα τι λες αφού ο εγκέφαλος μεταφράζει ενα "βζζζζζζζζζζζζζζζζ" και εν πάσει περιπτώσει μιλάς πολύ δυνατά!
Κάθε προσπάθεια να πείσω τον κόσμο γύρω μου ότι είμαι μια χαρά και ότι "ενα απλό κρύωμα είναι θα περάσει σου λεω!" πέφτει στο κενό.
Τελικά δεν θα πάω πουθενά, θα μείνω σπίτι, το ταίρι θα απουσιάζει (γιατί καλά να ακυρώνει ο ένας τελευταία στιγμή αλλά και οι 2 είναι πρόβλημα και εν πάσει περιπτώσει δεν μου φταίει σε τίποτα κι εκείνος. Απλά την επόμενη εβδομάδα θα βλέπουμε cartoon μέχρι να γίνει ο εγκέφαλός μας ροζ σαν τον Brain!) κι εγω θα γκρινιάζω στα γατιά. Αυτά με τη σειρά τους θα με αγνοήσουν κι εγω θα πνίξω τον πόνο μου στο Black Adder και τη σοκολάτα. Το γεγονός δε ότι μπορώ και θέλω ακόμα να καταναλώνω σοκολάτα επιβεβαιώνει τη θεωρία μου ότι είμαι μια χαρά αλλά ιατρικά δεν στέκει οπότε μόνη μου τα λεώ μόνη μου τα ακούω! Τελικά ο κόσμος είναι καχύποπτος!
Καλό σαββατοκύριακο να έχουμε και όσοι φύγετε...να δω τι θα καταλάβετε...και καλά να περάσετε! :) Αντε φυγέτε τώρα!