20 Οκτωβρίου 2008

Εν λευκώ



Νατάσσα Μποφίλιου-Εν λευκώ

Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει
να ‘χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει

Τίποτα σημαντικό
Ζω μονάχα εν λευκώ

Γιατί τα τραγούδια είναι μέσα από τη ζωή βγαλμένα. Δεν τα βρίσκεις...έρχονται και σε συναντάνε, τα τραγουδάς πότε φωναχτά πότε ψιθυριστά, τα αγαπάς, βλέπεις τον εαυτό σου στους στίχους και κάθε φορά που τα ακούς δεν είναι ποτέ ίδια.

16 σχόλια:

ProFyLaKtiKo είπε...

έτσι όπως τα λες είναι κοντούλα μου. κάθε φορά που ακούς ένα τραγούδι το ταυτίζεις με κάποια σου κατάσταση, με ένα βίωμα και όταν το ξανακούς στο θυμίζει ή μάλλον σου θυμίζει εσένα τότε...

One Happy Dot είπε...

@Profylaktiko...
Έτσι είναι. Η ζωή μας μια συλλογή από τραγούδια...Σε καληνυχτίζω τραγουδιστά και κατηφορίζω πρός το σπίτι...επιτέλους! :)

jacki είπε...

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
Κι αν δεν στο πουν να μάθεις να το κλέβεις.
Με σκότωσες σήμερα. Αυτό το τραγούδι το άκουγα πριν μέρες...
Καληνύχτα.

Hfaistiwnas είπε...

Κάθε στιγμή που ζούμε καλή και κακή μπορεί να την αποδώσει ένα τραγούδι.. ωραίο τραγούδι..

PN είπε...

Με κάνεις πλάκα; Όχι απλά τα τραγούδια συχνά με εκφράζουν, αλλά μάλιστα βιώνω τη χαρά μου και το δράμα μου μέσα από αυτά. Ακόμα και από τον πιο ηλίθιο στίχο έχω βρει κομμάτι του εαυτού μου.

Αν φτιάξω μια μέρα το soundtrack της ζωής μου, δεν ξέρω ούτε που θα το παρουσιάσω. Στο Μέγαρο, στο Fever, ή σε σκυλάδικο της Εθνικής Οδού;

naya είπε...

Το εχω ξανακουσει αλλα τωρα προσεξα τον στιχο που υπερεχει..
Κ απο ολα κολλησα στο τιποτα σημαντικο..

Albus Genius είπε...

Τώρα βέβαια άμα είσαι κινέζος το συγκεκριμένο μάλλον αποκλείεται να το ακούσεις.΄Αρα κάθε τραγούδι μας βρίσκει στο μικροκοσμό μας αν μας βρεί.Για τη ζωή που έχει περιγραφεί στα όριά του.Εκτός πιά σαν κλασσικό άμα είναι βρεί μια διέξοδο, απίθανο για τα περισσότερα.Οι λέξεις που προσπαθούν να με ταξινομήσουν να με κρίνουν να με μεγενθύνουν ή να με σμικρύνουν ανάλογα με το φωτισμό. Συγνώμη για το ανάποδο σχόλιο αλλά προτιμώ τα κρασιά που τα μυρίζεις και τα σχολιάζεις προτού τα γευθείς. Είναι καλύτερα από το «πάσο» και του «τίποτα σημαντικό». ΄Ετσι κάθε τι που βρίσκεται μέσα μας κι είναι έτοιμο να πετάξει χτυπάει στα κάγκελα και τρώει τα μούτρα του, αλλά κατά το τραγούδι. Δικαίωμα μου να ποντάρω λίγα .Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο. Γίνεται και ο συμβιβασμός ηρωϊκή πράξη τελικά.

SDRyche είπε...

"Και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.."
Αγαπημένο κομμάτι απο τότε που το ανακάλυψα κι αυτό είναι το αγαπημένο μου δίστιχο. Προβλέψιμος ε;
Καλημέρες εν λευκώ λοιπόν, χωρίς ξεραμένους λεκέδες πάνω τους.

One Happy Dot είπε...

@jacki...
Είχα ενα προαίσθημα ότι ειδικά σε σένα αυτό το τραγούδι δεν θα ήταν άγνωστο...Καλημέρες όπου δεν χρειάζονται να κλέψεις αλλά σου δίνονται απλόχερα...

@Hfaistiwnas...
Κάθε τι χαρούμενο και μη έχει το τραγούδι του, κάθε στιγμή έχει γίνει στίχος την οποία έχουμε τραγουδήσει. Καλημέρα μελωδική (και παράφωνη μιας και είναι ακόμα νωρίς!) :)

@vk in athens...
Δεν είναι πολύ de ja vous-ίστικο όταν ακούς ενα κομμάτι να σε περιγράφει με λόγια που δεν θυμόσουν να πείς αλλά ξέρεις ότι σε εκφράζουν απόλυτα??? Σε βλέπω για σειρά εμφανίσεων και στις 3 "πίστες" και αν έχει επιτυχία ξεκινάς secret concerts αλα Παπαρίζου! Δηλώνω πρώτη φανατική σου groupie! ;)

One Happy Dot είπε...

@naya...
στα μεγάλα μικρά κολλάμε συνήθως κοριτσάκι...Πόσες φορές χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση τις τελευταίες μέρες...απορώ μόνο αν όντως δεν είναι "τίποτα σημαντικό" ή θα μου σκάσει στα μούτρα με όλη του τη σημασία! :)

@Abus Genius...
Συμφωνώ ότι κάθε τραγούδι έχει διαφορετικό αντίκτυπο σε κάθε άτομο. Πάρε για παράδειγμα το συγκεκριμένο τραγούδι, χρησιμοποιεί μια τόσο συνηθισμένη έκφραση όπως το "τίποτα σημαντικό" κι όμως οσο καθημερινή κι αν είναι ο καθένας μας την λέει για τελείως διαφορετικούς λόγους και με διαφορετική σημασία. Ναι αν είσαι κινέζος δεν θα σε αγγίξει ο στίχος αλλά μπορεί να σε αγγίξει η μουσική, η φωνή της Μποφίλιου...μπορεί και τίποτα. Οσο για την ηρωική πλευρά του συμβιβασμού...δεν πιστέυω ότι χρειάζεται να είσαι ήρωας για να συμβιβαστείς, απλά να είσαι ρεαλιστής και να ξέρεις μέχρι που σε πάει ώστε να μην χρειαστεί να φας τα μούτρα σου. Γιατί όπως λέει και το τραγούδι..."το πρόβλημά μου η υπερβολή μου κι ότι αργεί απάντηση να στείλει"
Καλημέρες κατα βάθος ασυμβίβαστες!

@sdryche...
Με εκπλήσσεις που ξέρεις και αγαπάς το συγκεκριμένο κομμάτι. Και ναι αν ήταν να διαλέξω στίχο για σένα η σιωπή και ο κρότος θα βρίσκονταν στην ίδια πρόταση με ενα κόμμα στο μέση για την αντιπαραβολή. Καλημέρα σιωπηλή που ακούγεται δυνατά! :)

L' Aesthete Soleil είπε...

Όχι μόνο για σένα που τα ακούς, αλλά και για αυτόν που τα ερμηνεύει. Ποτέ δεν είναι ίδια. Και εξαρτάται από εσένα, από τον άλλον, πιθανόν και από το σύμπαν. Kαλημέρες!

mahler76 είπε...

τι έχετε πάθει όλοι με αυτή την Μποφίλιου?

One Happy Dot είπε...

@L' Aesthéte Soleil ...
Η θεωρία του Αλχημιστή περί σύμπαντος σε ενα τραγούδι, το δικό σου, το δικό μου...Καλημέρες συνωμοτικές!

@Mahler...
Εσυ τι έχεις πάθει με αυτή την Ιζόλδη? ε?ε?ε?ε (μην ακούς τι λεω, με την Ιζόλδη με έριξες οχι με τροκλοποδιά!) :)

Ανώνυμος είπε...

Πρωινή κουλτούρα...

Ανώνυμος είπε...

"Αν σ'αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δεν στο πουν να μάθεις να το κλέβεις..."

Την πρώτη φορά που είδα και άκουσα τη Νατάσσα Μποφίλιου δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτό το εύθραυστο, γλυκό πλάσμα θα μπορούσε να τραγουδά με τόση αλήθεια και τόσο πόνο. Χαίρομαι που για ακόμη μία φορά συμπίπτουν τα γούστα των... αυτακίων μας :)

One Happy Dot είπε...

@Sakafiora...
και μεσημεριανή λιγούρα!

@brokensemaphore...
Είναι φοβερό το πώς ανοίγει το στόμα της και βγάζει μια φωνή που γεμίζει το μέσα σου!!! Thumbs up για μια μοναδική καλλιτέχνιδα και για τα αυτάκια μας που συμπίπτουν και ακούν πάντα τα αξιόλογα και εκείνα που μιλάνε στην καρδιά! Καλή χώνεψη! ;)