Η νέα μόδα τους θέλει ανάμεσά μας. Έχουν καταλάβει τα σκαλάκια στο Σύνταγμα, τον προαύλιο χώρο των McDonalds στην Κηφισιά, το (the) Mall...Όλα τους παραξένα μελαγχολικά, με το γνωστό μαλλί αφάνα-φιογκάκι πουα για τα κοριτσάκια, κουρτίνα κάγκελο για τα αγοράκια και όλα μαζί με smocky eyes μακιγιαζ να ταιριάξουν το μέσα τους με το εξω. Τους χαζεύουμε, διακριτικά ή μη, και όσο δηλώνουμε ότι τους έχουμε συνηθίσει, άλλο τόσο αρκεί ενα πιο extreme χτένισμα και αμέσως κερδίζουν τις εντυπώσεις και τα σχόλια. Ανήκουν στην άλλη πλευρά της πόλης...την καλή ή την κακή κανείς δεν θα κρίνει.Τελικά όμως, πόσο διαφέρουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους? Αν αφήσεις στην άκρη την εξωτερική τους εμφάνιση...πόσο μακριά είναι η φιλοσοφία τους από εκείνη των καθημερινών ανθρώπων με τα χιλιάδες προβλήματα, τις έννοιες και τις σκοτούρες?
Όταν κυκλοφορείς με τα 3Μ (Μέσα Μαζικής Μεταφοράς) το να παρατηρείς τους ανθρώπους είναι η πιο σύνηθης ασχολία. Τι ακούν, τι διαβάζουν, πώς μιλάνε στο κινητό τους, πώς αντιδρούν σε κάθε ερέθισμα ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Πρωί-νεύρα ή πλήρης απάθεια, βράδυ-συγκαταβατική κούραση καθώς ο καναπές είναι μόλις μια ώρα μακριά!
Με τον τρόπο αυτό, συναντάς κάθε μέρα ανθρωπους μελαγχολικούς που σηκώθηκαν μετα βίας από το κρεβάτι τους και όλη μέρα περιφέρουν την μελαγχολία τους σαν την ίδια τους τη σκιά. Τα μάτια τους έχουν μαύρους κύκλους, τελείως φυσικούς, που κάνει το πρόσωπό τους να φαίνεται κενό...άδειο. Πάνε κόντρα στο κατεστημένο, έτσι όταν η φωνή στο τραμ τους παρακαλεί να εξέλθουν από δεξιά, εκείνοι στέκονται αριστερά και πιέζουν το κουμπί να ανοίξει η πόρτα. Έχουν παράπονα και τους φταίει πάντα το λεωφορείο το οποίο είτε άργησε να έρθει και περίμεναν "χίλιες ώρες", είτε ήρθε νωρίτερα και το κυνηγούσαν "ενα ολόκληρο χιλιόμετρο". Το σενάριο πάντα θέλει το λεωφορείο να φταίει! Τα βάζουν με τη ζωή, την κοινωνία, το κράτος και είναι απογοητευμένοι από όλους και από ολα. Αλλιώς τα σκέφτηκαν, αλλιώς ήρθαν. Η ζωή είναι δύσκολη...πικρή καραμέλα στο στόμα τους.
Τι διαφέρουν λοιπόν από τους μικρούς παράξενους emos? Ότι οι μικροί παράξενοι emos είναι...μικροί! Έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους για τον κόσμο, να ξεφουσκώσουν το μαλλί, να καθαρίσουν τα μάτια τους και να γίνουν μέρος της αδιαμφισβήτητα καλής πλευράς της πόλης. Αρκεί να τους αφήσουμε στην ησυχία τους, στην μελαγχολία τους να βρούνε μόνοι τους λύσεις και απαντήσεις. Άλλωστε, αυτό δεν ζητάμε όλοι, emo or not?
Για τον μόλις 14ων Μαϊων πιτσιρικά με την sleek κουρτίνα επι κεφαλής που σήμερα στο τραμ ήταν λές και τα προβλήματα όλου του πλανήτη είχαν πέσει στο κεφάλι του...παρόλα αυτά δεν έχει ξεχάσει τελείως να χαμογελάει, αρα υπάρχει ακόμα ελπίδα. :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου