Έχω ενα φίλο/μια φίλη...Δεν ξέρω ποιός/α είναι αφού κάθε σχόλιο είναι ανώνυμο. Μπορεί να είναι γνωστός/ή ανώνυμος/η, μπορεί να είναι και τελείως άγνωστος/η. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος/α και να είναι έχει εναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να γράφει σχόλια με αποτέλεσμα, αν και ανώνυμος/η να μπορώ να ξεχωρίσω ότι προέρχονται πάντα από το ίδιο άτομο.
Μήνυμα πρός εσένα, όποιος/α και να είσαι, όπου και να είσαι, από όπου και αν έρχεσαι, πρός όποια κατεύθυνση και αν πηγάινεις:
Δώσε μια ταυτότητα στα όσα γράφεις. Το "ο /η ανώνυμος/η έγραψε" είναι κενό ενω τα λόγια σου έχουν ουσία. Να μην αναφερθώ στα στιχάκια σου που είναι σκέτη απόλαυση. Δεν θέλεις να γράψεις το πραγματικό σου όνομα, δεν εχω κανένα πρόβλημα. Ας είναι το αγαπημένο σου cartoon. Ας είναι ήρωας παραμυθιού, ας είναι φανταστικό, ας είναι ενα κοινό όνομα, διαφορετικό από το δικό σου!
Αν πάλι προτιμάς την ανωνυμία ντε και καλά, τότε θα το σεβαστώ (και ας μην μου αρέσει :p) και θα συνεχίσουμε να τα λέμε. Εσυ "One anonymous dotter" κ εγω constantly happy!
Ευχαριστώ... :)
11 σχόλια:
απο την πόρτα σου περνώ και τηγανίζεις ψάρια, και μου πετάς έναν κεφτέ. Ευχαριστώ δεν καπνίζω.
Ε ναι λοιπόν ....ΕΓΩ είμαι ο anonymous
Ξέρεις δεν του πρέπανε στ’ αλήθεια
του λόγου μου του ακαμάτη τόσα ψιμύθια.
Και η εικόνα; Ξελόγιασμα και φαντασία,
και λάγνο φίλημα του νου κι αιτία.
Και τι αξίζει ένα όνομα ;
Γλυκά κι’ αργά η ομορφιά
το όριο γυρεύει. Περαταριά
της σκέψης μου,
του νου μου εσύ,
χαλάλι.
Πέτα λοιπόν ένα κεφτέ
κι ας τηγανίζω ψάρια
απ' τα χεράκια σου καλέ
γλυτώνουν τα λιοντάρια;
Κι' άμα γλυτώσουν θα τους βρεί
μεγάλο κακό εις την στιγμή
απ' τη γλωσσίτσα την πικρή.
ametrwsalgein@gmail.com
@Naf...ξέρεις καλά ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τηγάνισω ψάρια ποτέ! Και εν πάσει περιπτώσει, αν πεινάς τόσο πολύ, πτωχό μου παπί, να σου βάλω εναν κιοφτέ στο πιάτο! Εσυ λοιπόν anonymous...ποτέ! Είναι ιδεολογικό το θέμα!
@Martin (?)...καλώς ήρθατε! Έστω και με κρυμένο προφίλ! :)
Ξέρεις το προφίλ είναι στ’ αλήθεια κρυμμένο .Όμως είναι αλήθεια ότι πριν μια βδομάδα αν θυμάμαι καλά δεν ήξερα ότι υπήρχε το blog ή εσύ ή η χαρούμενη αυτή παρέα.. Τυχαία , συμπτωματικά ή από όσμωση των διακυμάνσεων έπεσα πάνω του. Κοβόταν και το ρεύμα και εμφανίστηκε. Ας είναι καλά ο χρόνος που πάντα μετράει από την απελευθέρωσή του. Αξεχώριστος απ’ τις δικές μας πρακτικές φυλακισμένος σε κλειστούς κόσμους ή σε μικροσκοπικές ψυχοκύστες ελευθερώνεται μόνο από την αμφιβολία. Κατασκόπευα τα λόγια στην πραγματικότητα. και θα έφευγα αν δεν έβλεπα το post. Μου άρεσε τρομερά η εικόνα και η επιλογή του λόγου. Iδιόμορφη, ανησυχητική, οικεία. Nάσαι καλά. Δεν μένω στην Αθήνα. ΄Ισως η πλήρη συνείδηση του κόσμου δεν μου είναι μπορετή πια.
Τότε Martin, όποτε θέλεις να έρχεσαι εδω να τα λέμε! Εσύ, από όπου και αν βρίσκεσαι, θα μεταφέρεις εικόνες από μια πραγματικότητα λιγότερο στριμωγμένη από τη δική μας κ εμείς με τη σειρά μας θα σου κρατάμε παρέα με τις ανησυχίες μας, τις σκέψεις, τα χαμόγελα και τις χαρές μας! :) Απλά και όμορφα...
Κάθε απομονωμένος άνθρωπος έχει τη δικιά του αγαπημένη αναλογία όπως έλεγε και ο Nagel. (Αυτός μιλούσε για αναγωγιστές) Υπάρχει ένα βιβλίο « Το εγώ της νόησης» που έχει ένα εξαιρετικό κεφάλαιο. « Τι νοιώθει κανείς όντας νυχτερίδα;» Αν το βρείς και το διαβάσεις θα είναι πολύ χρήσιμο στη δουλειά σου. Μια συμβουλή σαν ευχαριστώ που μου απαντάς από έναν παλιότερο.
χμ...εκείνος δεν ήταν που -sorry αν είναι άκυρο αυτό που θα πω αλλά αυτό μου ήρθε στο μυαλό! - σε αντίθεση με τη θεωρια ότι το μυαλό μας είναι σαν ενα δοχείο όπου μπαίνουν πληροφορίες οι οποίες βγαίνουν από αυτό με τη μορφή κάποιας αντίδρασης, είπε ότι δεν ξέρουμε τι βρίσκεται πίσω από αυτή την αντίδραση? πχ κάποιος με χτυπάει κ εγω αντιδρώ με πόνο αλλά τι βρίσκεται πίσω από τον πόνο αυτό? Και πήρε τη νυχτερίδα την οποία την έχουν μελετήσει σε ότι αφορά τις βιολογικές της συνήθειες αλλά ουδείς γνωρίζει για ποιό λόγο κρέμεται ανάποδα? Ή κάπως έτσι...? Θέματα συνείδησης..? Θα το βρω όμως...thank u for the food for thought!
Σου γράφω δυό στροφές ποιημάτων που θα βρείς εκεί:
He does all the things that you would never do;
He loves me, too-
His love is true
Why can't he be you
-Hank Cohran, περ.1955
Twinkle, twinkle, little bat,
How I wonder what you're at,
Up above the world you fly,
Like a tea-tray in the sky.
Lewis Carrol, περ. 1865
Μάλλον δεν είχε καμία σχέση με αυτό που έλεγα...το πρώτο ποίημα μου θυμίζει πολύ τους στίχους από ενα κομμάτι των Archive. Αλήθεια σ'ευχαριστώ... Btw...πόσο μακριά από την Αθήνα μένεις? Να ξέρω πόσο πρέπει να σε ζηλεύω! :P
Γράφω μερικά όχι τωρινά ακριβώς
στο άλλο σου post
Δημοσίευση σχολίου