24 Απριλίου 2008

Αλήθεια η παραμύθια?



Χθές βραδάκι, από το πουθενά τελείως, άρχισε μια φιλοσοφική κουβέντα η οποία ξεκίνησε από την ευκολία που παρατήρησε γλυκό "συγγενικό" μας πρόσωπο στη χρήση ενός προγράμματος pc που λέγεται talk n' write και το οποίο ουσιαστικά τι κάνει...του υπαγορεύεις και αυτό γράφει στο word (duuuhhh!!!) ενω την ίδια στιγμή εσυ χαίρεσαι που δεν κουράζεις τα δαχτυλάκια σου κοπανώντας τα στο πληκτρολόγιο με το άγχος του πιθανού ορθογραφικού λάθους να παραμονεύει στη γωνία.

Προσωπικά τέτοιου είδους "διευκολύνσεις" με βρίσκουν παντελώς αδιάφορη και άσχετη με το αντικείμενο αλλά...περί ορέξεως ουδείς λόγος. Αποδέχομαι οτι μπορεί να αποτελεί εργαλείο για ορισμένους ανθρώπους οπότε οσο το συγκεκριμένο υπο εξέλιξη καθεστώς δεν κατάσχει το δικό μου πληκτρολόγιο, είμαι μια χαρά.

Εκεί λοιπόν που συζητούσαμε για το ότι πρέπει να προσαρμόσεις τη φωνή σου ανάλογα με το τι θέλεις να γράψεις ωστε το ρημάδι το μηχάνημα να τα γράψει σωστά και οχι αρλούμπες, έπεσε η βεβαιότητα στο τραπέζι ότι κατα πως πάμε, σε λίγα χρόνια ή πολλά, θα έρθει η ωρα όπου δεν θα χρειάζεται καν να μιλάμε, παρα ο υπολογιστής με ενα απλό καλωδιάκι θα διαβάζει το μυαλό μας κι εμείς θα βλέπουμε τις σκέψεις μας, σκόρπιες λέξεις σε ενα word doc (κάπου εδω πρέπει να πω ότι ελπίζω πως το καλώδιο δεν θα είναι usb ή κάτι παρεμφερές που θα πρέπει να μας το "τοποθετούν" πουθενά γιατί τότε χίλιες φορές να γράφω με το χέρι...Pardon κοπελιά αλλά καλό είναι να τα διευκρινίζουμε αυτά τα πράγματα!)

Και καθώς τέτοιου είδους συζητήσεις είναι πολύ εύκολο να ξεφύγουν τελείως και η ώρα περνούσε και η μπυρούλα έκανε το θαύμα της, καταλήξαμε τελικά να μιλάμε για το ...mind reading. Να μπορεί ο κύριος κάποιος άλλος να διαβάζει το μυαλό μου με την ίδια ευκολία που θα μπορώ εγω να διαβάζω το δικό του. Έτσι δεν θα υπάρχει ψέμμα, κακία, δεν θα γίνονται ληστείες, εγκλήματα, δεν θα υπάρχουν διεφθαρμένοι πολιτικοί και ολα θα είναι ελεγχόμενα από τον ίδιο μας το γείτονα. Θα μπορεί ο καθένας να "σκανάρει" το μυαλό του άλλου και θα ξέρει κατά πόσο του λέει αλήθεια ή οχι. Ποιός θα έχει την εξουσία να ελέγχει τους ψεύτες και τους κακούς?? Οι καλοί, οι αγνοί, οι μέχρι τώρα αδιάφθοροι...οι άνθρωποι πρόβατα. Ideal world...?!

Και έρχομαι και ρωτάω...είναι καλό τώρα αυτό? Ας πούμε ότι δέχομαι τη χρήση του "αληθειόμετρου" για να προλαμβάνουμε τα κάθε είδους εγκλήματα, να ξεσκεπάζουμε τα ψέματα που μας σερβίρουν τόσο περίτεχνα και τα οποία όταν αντιλαμβανόμαστε βγαίνουμε στους δρόμους και τα σπάμε ολα. Πόσο διατεθημένοι θα είμασταν όμως να το βάλουμε στη ζωή μας και στον μικρόκοσμό μας, ο καθένας από μας, και να εκθέσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς? Και τι γίνεται με τα κατα συνθήκη ψέμματα που ολοι λέμε με "καλό σκοπό"? Τι γίνεται με τη μισή αλήθεια που φανερώνουμε όταν η άλλη μισή είναι δύσκολο να παραδεχτούμε?
Δεν είμαι υπερ του ψέμματος, σε καμία περίπτωση, αλλά εχω καταφύγει σε αυτό κάμποσες φορές. Και δεν κρύβομαι πίσω από το κλασικό "δεν σου είπα την αλήθεια για το δικό σου καλό" γιατί στην πραγματικότητα είναι η δική μου αλήθεια που πονάει, είναι ο δικός μου εαυτός που θέλω να προστατέψω και η δική μου ανασφάλεια που κρύβεται πίσω από το ψέμμα που ξεφουρνίζω. Αλλά και όσα ψέμματα έχω ακούσει τα εχω "καταπιεί" εις γνώση μου γιατί έτσι βόλευε και τις δυο πλευρές. Έτσι, αποδέχομαι το ψέμμα ως συστατικό του κόσμου, στην επιθυμητή δοσολογία για να γυρίζει η γη πρός την καλή πλευρά και να προχωράμε ενα βήμα μπρός αντί να πηγαίνουμε 10 βήματα πίσω.

Και τελικά καταλήγω στα εξής...Δεν θέλω να μπορεί κανείς να μου διαβάζει το μυαλό γιατί οσα θέλω να πω τα λέω και οσα θέλω να κρύψω τα κρύβω. Επίσης δεν θελω να μπορώ να διαβάζω κανενός το μυαλό γιατί πρώτον χαλάμε την έπληξη (the element of surprise my dear Watson) και δεύτερον και ίσως πιο σημαντικό, ο ανθρώπινος νους είναι πολυδιάστατος, το καλό και το κακό συνυπάρχουν και δεν θέλω να είμαι εκείνη που θα κρίνω την ισοροπία στις σκέψεις κανενός. Αν θέλουν και υπάρχουν οι άνθρωποι πρόβατα και μπορούν να σηκώσουν το βάρος ας το κάνουν.

Τα είπα και ξεθύμανα και χωρίς μπυρούλα να μπλέκεται με την όση φαιά ουσία μου έχει απομείνει να μου γαργαλάει το μυαλό και τον ουρανίσκο!

Ευχές και τσούγκρισμα αυγών αύριο! :)


3 σχόλια:

Όναρ είπε...

Η ιστορία έχει δείξει ότι οποιαδήποτε εξουσία στα χέρια των ανθρώπων χρησιμοποιείται λανθασμένα και καταντά κατάχρηση. Επιπλέον, οποιαδήποτε επέμβαση στη φύση του ανθρώπου - ειδικά τη διανοητική - καταντά όλεθρος. Καλό είναι θύματα τεχνικών ελέγχου και απόλυτης σκλαβιάς να μη πέφτουμε και να αναγνωρίζουμε εγκαίρως τέτοιες "προσπάθειες"..Καλησπέρες πολλές Brave New Youth..

One Happy Dot είπε...

Μα να γίνει η σκέψη παιχνιδάκι? Να γίνουν τα όνειρα, οι αλήθειες, οι πιο κρυφές μας επιθυμίες κουμπάκι στα χέρια του οποιουδήποτε? Που ακούστηκε αυτό και αν ακούστηκε ας ανοίξουμε καλά τα αυτιά μας...αν θέλω να μάθεις κάτι εσυ, δεν σε παίρνω να πάμε για καφεδάκι να "τα πούμε" αντί να σου πω να σκανάρεις μια στιγμή το κεφάλι μου και να μου απαντήσεις? Καλησπέρες απορημένες και καληνύχτες με τη λύση σε κάθε πρόβλημα... :)

Unknown είπε...

Τα πράγματα θα ήθελα να τα βλέπω από δυο όψεις Το πρόγραμμα αυτό ήδη εφαρμόζεται για τυφλούς και χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. Μήπως θα μπορούσε ένα τυφλός να δει και να γράφει στο πληκτρολόγιο; ΄Όπως υπάρχουν και ρολόγια που μιλάνε και κινητά που μιλάνε για ανθρώπους με ασθενή όραση. Το πρόγραμμα αυτό το χρησιμοποιούν συγγραφείς που για κάποιο λόγο έχει εξασθενίσει η όρασή τους. Αυτά για τις δυο οπτικές. Δεν είναι λοιπόν να το ανέχεται κάποιος αλλά να το υποστηρίξει να εφαρμόζεται. Το άλλο είναι το δύσκολο να αποδεχθεί η κοινωνία την ελεύθερη επιλογή ως πραγματικότητα και όχι να προσαρμόζει τον άνθρωπο αναγκαστικά σε κάτι που δεν έχει επιλέξει ή σε κάτι που η κανονικότητα μιας ομοιόμορφης κοινωνίας τον οδηγεί. Λόγου χάριν η κανονικότητα των μεγάλων δρόμων σε επικεντρώνει στην ταχύτητα και χάνεις το όνειρο του ταξιδιού γιατί δεν βλέπεις τίποτα. Και ποιος το επέλεξε αυτό; Μια κανονικότητα που είναι επιλογή αλλά παρουσιάζεται ως κοινή αλήθεια ως ο μόνος δρόμος . Και που είναι οι άλλοι δρόμοι για να διαλέξουμε τους είπε κάποιος ποτέ; Και πως θα μου μετρήσει το νου που κατοικεί στη καρδιά; Και δεν είναι αστείο. Πάρα πολλοί πλέον υποστηρίζουν ότι η καρδιά έχει νου γι αυτό μετά από μεταμόσχευση έρχονται εικόνες του ανθρώπου που πέθανε και ο άλλος έχει πάρει τη καρδιά του. Χώρια τα λόγια μιας θεολογίας ορθόδοξης που μιλά για τον κρυφό της καρδιάς άνθρωπο. « Εμείς όμως γνωρίζουμε με ακρίβεια ότι το λογιστικό βρίσκεται όχι σαν μέσα σε αγγείο αφού είναι ασώματο…αλλά σαν σε όργανο μέσα στην καρδιά» Θα βάλουνε λοιπόν και ένα τσιπάκι στη καρδιά. Και προχωρώντας και κάπου αλλού γιατί η βουδιστές δέχονται ότι η αναπνοή μεταφέρει και νοητική ενέργεια η οποία βρίσκεται στη κοιλιά. Γι αυτό ακολουθούν ασκήσεις αναπνοής για εξαγνισμό όπως και η γιόγκα. ΄Όλα αυτά έρχονται στο νου επειδή η επιστήμη σε κάποια χρονική στιγμή θεωρεί την αλήθεια της αυθεντική ξεχνώντας την αρχή της τουλάχιστον στα νεώτερα χρόνια που έλεγε ότι η βάση της ήταν η αμφιβολία. Dubito ergo sum κατά Καρτέσιο. Αμφιβάλλω άρα υπάρχω.
΄Οσο για την αλήθεια και το ψέμα. Από το βιβλίο του Μαξ Νορντάου: Τα κατά συνθήκην ψεύδη: «Είναι άραγε φρονιμότερο να συμβιβαζόμαστε με τα κατα συνθηκην ψεύδη,με τις προλήψεις και να προδίδουμε τις πεποιθήσεις μας,τις αλήθειες μας στο βωμό της κοινωνικής αποδοχής και των εξωτερικών τύπων?Ακομα και αν μέσα μας τα ψεύδη έχουν πεθάνει?Η δειλία είναι αρρώστεια.» Από τον ΄Ερμαν Εσσε : Σιντάρτα «Το αντίθετο κάθε αλήθειας είναι εξίσου αληθινό..όλα καλά όσα υπάρχουν.Ο θάνατος μου φαίνεται σαν ζωή,η αμαρτία σαν αγιότητα,η εξυπνάδα σαν ανοησία. Χρειάζονται μόνο την επιδοκιμασία μου,την προθυμία μου,την γεμάτη αγάπη κατανόησή μου…» Ο ίδιος. Ο λύκος της στέππας :«Μια απεγνωσμένη διαδρομή με προορισμό την αναζήτηση της βαθύτερης φύσης.Την ανάσταση της χαμένης γνησιότητας των αισθημάτων μέσα σε ενα κοσμο υποκρισίας, χρυσωμένης επιφάνειας και ευνουχισμού της ουσίας.Το τίμημα της υπέρβασης? Η απόλυτη μοναξιά.» Πασκάλ Μπρύκνερ : Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα: «Η αγριότητα του έρωτα αρχίζει εκεί που η συναισθηματική αναπηρία τον αναγάγει σε ειδωλολατρία. Η άλλη όψη του σύγχρονου ονείρου φέρνει στο φως τ` αδιέξοδα της ιδιωτικής ζωής και καταρρέει απ` το βάρος της κενότητάς του. Μαύρο φεγγάρι η ευτυχία μέσα απ` το μίσος.» Μίλαν Κούντερα, Η ζωή είναι αλλού// Η αθανασία : Να ζείς ετούτον, τον πραγματικό κόσμο χωρίς να τον μιμείσαι.Να δίνεις στην πραγματικότητα μια ονειρική διάσταση για να την κάνεις ακόμη πιο πραγματική. Εκεί είναι η ζωή και δεν είναι αλλού..»