11 Μαρτίου 2011

Κακές συνήθειες...

Υπάρχει ενα τραγούδι το οποίο κάθε φορά που ακούω με κάνει να δακρύζω...με κάνει να χαίρομαι και να μελαγχολώ μαζί.
Υπάρχει ενα τραγούδι που λατρεύω να ακούω και ενδόμυχα είναι πολύ συγκεκριμένα τα άτομα στα οποία το αφιερώνω κάθε φορά.
Υπάρχει ενα τραγούδι που σιγοτραγουδάω κάθε φορά ενω την ίδια στιγμή μου περνάνε από το μυαλό εικόνες από ενα παρελθόν που εχω ζήσει, ενα μέλλον που δεν εχω δει ακόμα και ενα παρόν που μπορώ να αλλάξω ανα πάσα ωρα και στιγμή. Υπάρχει ενα τραγούδι που απλά θα μπορούσε να είναι το τραγούδι μου, η συνενοχή, το ψέμα και η αλήθεια μου...
Για το παιδί που ακόμα προσπαθεί να κλέψει το γλυκό μέσα από το βάζο, για κάθε αληθινό ψέμα και κάθε ψεύτικη αλήθεια που εχω πει, εχω ακούσει, εχω ζήσει, για κάθε στιγμή που ήρθε, πέρασε ή πρόκειται να έρθει...Για τις κακές συνήθειες που δεν θα άλλαζα για ολες τις καλές του κόσμου!

10 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

υπάρχουν αλήθεια κακές και καλές συνήθειες; ;)
φιλιά σου πολλά!

"I" είπε...

πρώτη φορά εδώ μα η ανάρτηση αυτή μίλησε στην καρδιά μου..γιατί αγαπώ Μίλτο και αγαπώ αυτό το τραγούδι..Καλώς σε βρήκα..

Hfaistiwnas είπε...

Είναι ένα τραγούδι που ακουμπάει παρελθόν.. και συγκινεί..

One Happy Dot είπε...

@b|a|s|n\i/a...

Μάλλον υπάρχουν συνήθειες που αντέχουμε να "ξεσυνηθίσουμε" και άλλες που απλά μας είναι απαραίτητες. Φιλιά σου πιο πολλά και πιο τρυφερά...γιατί έτσι!

@"Ι"...

Τραγούδια σαν κι αυτό με κάνουν να υποκλίνομαι στην απλότητα του λόγου και την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων που μπορεί να προκαλέσει...

Τι είπα η τρισμέγιστη??? Μου φαίνεται καλό όμως και λεω να το κρατήσω!
Καλώς μας βρήκες τρελλή με κλουβί! Έχεις χώρο για μια ακόμα λολή? :)

@Hfaistiwnas...

Ακουμπάει χορδές, αγγίζει στιγμές, δημιουργεί εικόνες και απλά...μαγεύει!

Ανώνυμος είπε...

Τί είναι μια καλή συνήθεια ή μια κακή. Κανένας δεν τις ορίζει παρά "μετά". Και τότε πάλι ορίζονται από άλλες ιδέες που αποκτάνε σημασία ξαφνικά. Μπορείς βέβαια να περπατάς με τις ιδέες του κόσμου και να μην κάνεις κόπο να τις ορίσεις η ίδια. Συνήθως αυτή είναι η λύση.

Ανώνυμος είπε...

αφού δεν καπνίζεις καλέ!

One Happy Dot είπε...

@Ανώνυμος...

Καλά τα λες ανώνυμε...Να σε ρωτήσω όμως κάτι? Εσυ έχεις καλές και κακές συνήθειες ή η ζωή σου είναι γεμάτη από ιδέες οι οποίες πότε αποδίδουν οπότε συγκαταλέγονται στις καλές συνήθειες και πότε οχι επομένως αυτομάτως ορίζονται ως κακές συνήθειες και τις βάζεις στο ντουλάπι? Συνήθεια είναι κάτι που επαναλαμβάνεται...το καλό ή το κακό αυτής ορίζεται μάλλον από τη συνέπεια που έχει σε εμάς τους ίδιους ή/και στους γυρω μας...άλλο που καμιά φορά δεν μας νοιάζει ιδιαίτερα για το δεύτερο.
Φιλιά σου πολλά και καλημέρα! :)

@Θεια...

Καλά και του καφέ δε με λες αλλά...είναι το feeling Μαρή θειά!!! Χαζιά!!! Άντε θα έρθεις? Ξεκίνα μια καλή συνήθεια ντε..!!! ;)

Ανώνυμος είπε...

Για ντουλάπι δεν ξέρω εγώ τις βάζω στο Υπερωκεάνειο του Ανδρέα:


Ω υπερωκεάνειον τραγουδάς και πλέχεις
Αχούν οι φόρμιγγες της άπλετης χαράς μας
Με τα σφυρίγματα του ανέμου πρύμα-πλώρα
Με τα πουλιά στα σύρματα των καταρτιών
Με την ηχώ των αναμνήσεων σαν κιανοκιάλια
Που τα κρατώ στα μάτια μου και βλέπω
Να πλησιάζουν τα νησιά και τα πελάγη
Να φεύγουν τα δελφίνια και τα ορτύκια
Κυνηγητές εμείς της γοητείας των ονείρων
Του προορισμού που πάει και πάει μα δεν στέκει
Όπως δεν στέκουν τα χαράματα
Όπως δεν στέκουν και τα ρίγη
Όπως δεν στέκουν και τα κύματα
Όπως δεν στέκουν κ οι αφροί των βαποριών
Μήτε και τα τραγούδια μας για τις γυναίκες που αγαπάμε.

(Ανδρέας Εμπειρίκος)

One Happy Dot είπε...

@Ανώνυμος...

Τελικά δεν είσαι και τόσο ανώνυμος, ανώνυμε! Κακή συνήθεια η ανωνυμία δεν νομίζεις?!

Ανώνυμος είπε...

πόσες γνώριμες εικόνες να χωρέσει ένα τραγούδι;
είχα χρόνια να το ακούσω... σ' ευχαριστώ τελείτσα μου!