22 Ιανουαρίου 2010

Στο μυαλό αλαλούμ γι'αυτό παω στο χαρτούμ!




Καμιά φορά μου τη δίνει...
Ο καιρός, η δουλειά μου, οι συνεργάτες μου, οι υποχρεώσεις που αυξάνονται, οι δυνατότητες που περιορίζονται, οι επιλογές που (αν)ισοροπούν ανάμεσα σε "πρέπει" και "θέλω".
Καμιά φορά τα βάζω με όλους, τα βάζω με σένα, τα βάζω με μένα. Πιο πολύ τα βάζω με μένα που τα βάζω με όλους που τα βάζω με σένα.
Καμιά φορά κάθομαι και σκέφτομαι αν αξίζει τον κόπο να χαλιέμαι. Αποφασίζω οτι άλλες φορές αξίζει, άλλες πάλι οχι. Η διαχωριστική γραμμή είναι πολύ λεπτή και δεν εχω πάντα την ψυχραιμιά να δω καθαρά. Είναι όμως κάτι στιγμές...κάτι στιγμές τόσο αναπαίσθητα μικρές που θα πρέπει να κρατήσω την ανάσα μου προκειμένου να καταλάβω την παρουσία τους στο χωροχρόνο.
Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν απλά ολα σταματούν. Σαν να πάτησε κάποιος το pause και ολα μπήκαν σε αναμονή. Κινούμαι κάπου ανάμεσα στην υπομονή και την εγρήγορση και περιμένω να ακούσω τον ήχο που κάνει ενα σημάδι οτι κάποιος θα πατήσει το play ξανά.
Νομίζεις οτι το σημάδι δεν βγάζει ήχο? Κι εγω έτσι έλεγα μέχρι που μέτρησα 124 χτύπους της καρδιάς μου όταν περίμενε μια απάντηση λίγο πρίν χτυπήσει το τηλέφωνο, άκουσα σε επανάληψη το ίδιο τραγούδι 17 φορές μέχρι να αποφασίσω οτι κάτι τελείωσε, έπαιξα με τα δάχτυλα 4 φορές μια μελωδία που πλέον δεν θυμάμαι οση ωρα περίμενα να βγεί ενα πιστοποιητικό που επιβεβαιώνει οτι δεν εχω ξαναζητήσει τέτοιο πιστοποιητικό ποτέ ξανά, υπολόγισα οτι η έκπληξή μου σε κάτι αναπάντεχο διαρκεί μόλις 6.5 δευτερόλεπτα πρίν βάλω τα γέλια, 3.2 δευτερόλεπτα πρίν βάλω τις φωνές, 60 δευτερόλετπα πρίν βάλω τα κλάμματα (έχει βελτιωθεί αυτός ο χρόνος...πριν ήταν real time ενα πράγμα!) και 1 δευτερόλεπτο πρίν κατουρηθώ από το φόβο μου!
Κι όταν τελικά το play πατηθεί-ή το πατήσω εγω εσκεμμένα ή κατά λάθος ή...-τότε τίποτα δεν συνεχίζεται από εκεί που το είχα αφήσει. Λες και το πρίν υπήρξε μόνο στη φαντασία μου και το τώρα είναι μια νεα κατάσταση που ουδεμία σχέση έχει με το πρίν και υπάρχει μόνο για οτι πρόκειται να έρθει. Μέχρι βέβαια να πατήσει πάλι κάποιος-ή εγω-το Pause και να χάσουμε τη μπάλα.
Τώρα που το σκέφτομαι...μέτα το κάτι που χάριζα τότε, μήπως να βάλω αγγελία μπάλα αναζητείται τώρα?

Αφιερωμένο στο μέσα μου..έτσι για να γουστάρει και να πάρει τα πάνω του!

15 σχόλια:

Ioanna είπε...

mpa katouriesai epano sou? kai auto molis se ena deuterolepto? ego to mono pou tha euxitho einai na veltioseis to rekor sou sto katourima.

Hfaistiwnas είπε...

Έλα λοιπόν να πάρει τα πάνω του!
Μαθαίνουμε τις αντοχές μας!

Γ.Π. είπε...

Όλα καλά αλλά το βίντεο κλιπ έπρεπε να είναι ΔΑΚΗΣ (da kiss!!!)

ΦΟΥΛΗ είπε...

Εύχομαι καλό ΠΣΚ, και το μέσα σου να πάρει τα πάνω του,αυτό το τριήμερο...
Καλό βράδυ...φιλιά...

ασωτος γιος είπε...

Τελειο το τραγουδι
κι απο μενα αφιερωμενο αυτο
αγαπαω τα pause kai ta play of life
παρε τα-πανω-σου
ερχεται ενα σκ run live &give

b|a|s|n\i/a είπε...

φυσικά και δεν αξίζει τον κόπο να χαλιέσαι. γιατί πολλά πράγματα είναι τόσο χάλια (αισιοδοξία πάντα) που δεν αξίζουν καν να τους χαρίσουμε και ένα δευτερόλεπτο.
http://www.youtube.com/watch?v=jwxZeVagmrE
κάτι φιλιά μεγάλα και γλυκά και πολλά!

Slevin Kelevra είπε...

Θα σας μαλώσω, θα σας μαλώσω, θα σας μαλώσω...

Α και να μην το ξεχάσω...

ΘΑ ΣΑΣ ΜΑΛΩΣΩ!!!

Δεν είπαμε οτι θα χαμογελάμε και θα διώχνουμε τις σκοτούρες μακριά?
Αλλιώς, ξέρετε εσείς, θα πέσει πολύ ΖΜΠΑΦΦΦΦ...

Το τραγουδάκι μπαι δε γουει είναι κορυφή και αγαπημένο μου από παλιά.
Πότε είπαμε οτι θα ανταλλάξουμε δισκογραφίες?

Τα καλύτερα φιλιά μου Νουτελοτάτη μου.

ProFyLaKtiKo είπε...

μου δίνεις καταπληκτικές ιδέες για το τι να κάνω πριν πατήσω το play :)

η καταπληκτικότερη που μου είχες δώσει (παλιότερα) ήταν να χαμογελάω :))

Lucretia είπε...

Μια κουταλιά νουτέλα θα φτιάξει και τα μέσα σου και τα έξω σου νομίζω!!Πολλές Καλημέρες.

jacki είπε...

Παρακαλώ στο μέσα σου να πάρει τα επάνω του..
Και νααι είναι περίεργο πως παγώνουν κάποιες στιγμές.

(60 δευτερόλεπτα για να κλάψεις; Πρέπει να μου το μάθεις αυτό)

Να είσαι καλά.. και να τα βάζεις με μένα όταν το έχεις ανάγκη.. Αντέχω εγώ :)

Chichipiru είπε...

τα σέβη μου για την κομματάρα! τα σέβη μου που κατάφερες να μετρήσεις τον εαυτό σου σε ακραίες καταστάσεις (Φόβος, οργή, χαρά κλπ!). Θα βρεις την ισορροπία σου εσύ...είσαι γυναίκα...και σκληρή μάλιστα! ;)

Ανώνυμος είπε...

φφφτουυυ κακά και πέρα για πέρα μακριά σε ό,τι σε στενοχωρεί, σε αγχώνει και σε ρίχνει!
πατάω το play στην κασέτα με τις ωραιότερες μελωδίες του κόσμου για να σε ακολουθούν από εδώ και πέρα!
:*

Eleni Dafnidi είπε...

Δεν ξέρω τι θα κάνεις με την μπάλα αλλά σε καμία περίπτωση μην την αναζητήσεις στο Google. Η μέθοδος είναι δοκιμασμένη. Σε στέλνει πάντα στο Super league. Μάταιο.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Καλό μήνα να έχεις!! είσαι καλά;
Πολλά γατοφιλιά...

Aggelos Spyrou είπε...

Πολύ εξωτερικευμένο είναι το "μέσα" σου τελικά... :)