Στο μυαλό αλαλούμ γι'αυτό παω στο χαρτούμ!

Καμιά φορά μου τη δίνει...
Ο καιρός, η δουλειά μου, οι συνεργάτες μου, οι υποχρεώσεις που αυξάνονται, οι δυνατότητες που περιορίζονται, οι επιλογές που (αν)ισοροπούν ανάμεσα σε "πρέπει" και "θέλω".
Καμιά φορά τα βάζω με όλους, τα βάζω με σένα, τα βάζω με μένα. Πιο πολύ τα βάζω με μένα που τα βάζω με όλους που τα βάζω με σένα.
Καμιά φορά κάθομαι και σκέφτομαι αν αξίζει τον κόπο να χαλιέμαι. Αποφασίζω οτι άλλες φορές αξίζει, άλλες πάλι οχι. Η διαχωριστική γραμμή είναι πολύ λεπτή και δεν εχω πάντα την ψυχραιμιά να δω καθαρά. Είναι όμως κάτι στιγμές...κάτι στιγμές τόσο αναπαίσθητα μικρές που θα πρέπει να κρατήσω την ανάσα μου προκειμένου να καταλάβω την παρουσία τους στο χωροχρόνο.
Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν απλά ολα σταματούν. Σαν να πάτησε κάποιος το pause και ολα μπήκαν σε αναμονή. Κινούμαι κάπου ανάμεσα στην υπομονή και την εγρήγορση και περιμένω να ακούσω τον ήχο που κάνει ενα σημάδι οτι κάποιος θα πατήσει το play ξανά.
Νομίζεις οτι το σημάδι δεν βγάζει ήχο? Κι εγω έτσι έλεγα μέχρι που μέτρησα 124 χτύπους της καρδιάς μου όταν περίμενε μια απάντηση λίγο πρίν χτυπήσει το τηλέφωνο, άκουσα σε επανάληψη το ίδιο τραγούδι 17 φορές μέχρι να αποφασίσω οτι κάτι τελείωσε, έπαιξα με τα δάχτυλα 4 φορές μια μελωδία που πλέον δεν θυμάμαι οση ωρα περίμενα να βγεί ενα πιστοποιητικό που επιβεβαιώνει οτι δεν εχω ξαναζητήσει τέτοιο πιστοποιητικό ποτέ ξανά, υπολόγισα οτι η έκπληξή μου σε κάτι αναπάντεχο διαρκεί μόλις 6.5 δευτερόλεπτα πρίν βάλω τα γέλια, 3.2 δευτερόλεπτα πρίν βάλω τις φωνές, 60 δευτερόλετπα πρίν βάλω τα κλάμματα (έχει βελτιωθεί αυτός ο χρόνος...πριν ήταν real time ενα πράγμα!) και 1 δευτερόλεπτο πρίν κατουρηθώ από το φόβο μου!
Κι όταν τελικά το play πατηθεί-ή το πατήσω εγω εσκεμμένα ή κατά λάθος ή...-τότε τίποτα δεν συνεχίζεται από εκεί που το είχα αφήσει. Λες και το πρίν υπήρξε μόνο στη φαντασία μου και το τώρα είναι μια νεα κατάσταση που ουδεμία σχέση έχει με το πρίν και υπάρχει μόνο για οτι πρόκειται να έρθει. Μέχρι βέβαια να πατήσει πάλι κάποιος-ή εγω-το Pause και να χάσουμε τη μπάλα.
Τώρα που το σκέφτομαι...μέτα το κάτι που χάριζα τότε, μήπως να βάλω αγγελία μπάλα αναζητείται τώρα?

Αφιερωμένο στο μέσα μου..έτσι για να γουστάρει και να πάρει τα πάνω του!