Όταν πρωτοάκουσα το συγκεκριμένο τραγούδι το βρήκα...σκληρό και έντονα επίπονο.
Ένιωθα σα να προσπαθούσα να ξεφύγω απο την πραγματικότητα και αγωνιζόμουν και έτρεχα και λαχάνιαζα και έπεφτα και ξανασηκωνόμουν δίχως να κοιτάζω πίσω.
Και λίγο πριν να ξεφύγω από οτι με κυνηγούσε, λίγο πριν να φτάσω στην γραμμή εκείνη που με διαχωρίζει από οτι εγω θεωρώ ασφαλές...συνειδητοποιώ απλά οτι δεν έχω κουνηθεί από τη θέση μου. Δεν εχω κάνει ούτε ενα βήμα, δεν εχω αλλαξει θέση, δεν εχω κινηθεί στο χώρο και το χρόνο...
Και κάπου εκεί αρχίζω να πέφτω...τα μάτια μου κλειστά, το κεφάλι μου πρός τα κάτω, νιώθω το σώμα μου πολύ ελαφρύ ώστε να το ορίσω κι όμως πολύ βαρύ για να μείνει σταθερό...πέφτω γρήγορα κι όμως μπορώ να μετρήσω κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε ωρα, κάθε ζωή που έχει περάσει από πάνω μου.
Η καρδιά μου χτυπάει αργά.
Το μυαλό μου συνειδητοποιεί και βλέπει καθαρά τις εικόνες που περνάνε μπροστά από τα μάτια μου λες και είναι πορτραίτα που κρέμονται σε ενα τοίχο.
Ο κόσμος μου φαίνεται μικρός ή εγω μεγάλωσα?
Τι προλαβαίνω να κάνω πρίν να φτάσω στο έδαφος?
Πόσα μπορώ να χάσω ώστε να ζήσω ακόμα μια ζωή που να μην είναι ενα κακό αντίγραφο εκείνων που ονειρεύτηκα?
Κι ολα αυτά από ενα τραγούδι...ενα τραγούδι που άκουσα πρόσφατα και καρφώθηκε στο μυαλό μου και κάθε φορά που το ακούω ζω την ίδια πτώση ξανά και ξανά...μόνο που ποτέ δεν φτάνω στο έδαφος.
Αιωρούμαι αιώνια...
Nothing could be bring me closer
Nothing could be bring me near
Where is the road I follow?
to leave, leave
The sea spread out there before me.
Where do I go when the land touches sea?
There is my trust in what I believe.
Shifting the dream
Nothing could bring me further from my old friend time.
Shifting the dream
It's charging the scene
I know where I marked the signs.
I suffer the dreams of a world gone mad
I like it like that and I know it
I know it well, ugly and sweet,
I temper madness with an even extreme.
Lift me, lift me,
I attain my dream.
I lost myself, I lost the
Heartache calling me.
I lost myself in sorrow
I lost myself in pain.
I lost myself in gravity,
Memory, leave, leave.
Lift my hands, my eyes are still,
I'll walk into the sea
Shoot myself in a different place
And leave it
I've longed for this to take me,
I've longed for my release
I've waited for the callin'
To leave, leave.
That's what keeps me,
That's what keeps me,
That's what keeps me down,
To leave it, leave it,
Leave it all behind
7 σχόλια:
σιγά μην δεν απαντούσα με τραγούδι.
ας κάνω λοιπόν τη Lhasa (de Sela) σε ρόλο συνηγόρου του διαβόλου:
"Go make all your excuses,
go say all you goodbyes
but take a look in the mirror
it's the hardest one you'll ever find.
all those worries and those sorrows
you can just toss them away.
go find a new tomorrow
and forget about your yesterdays.
so go and pat your kids
and kiss your dog goodbye,
leave your keys on the nail
with the sadness that's in your eyes."
(Δανεισμένο από το That Leaving Feeling (Stuart Staples & Lhasa de Sela)
Σαν να με πηγαίνει πίσω στα εφηβικά χρόνια...
http://www.youtube.com/watch?v=riUa2bVsc14
@Petites Musiques De Mon Coeur...
Ελα όμως που αποφεύγω τον καθρέφτη αυτό τον καιρό...Παραείναι "αυστηρός" για τις δικές μου -προσωρινές- αντοχές τελικά. Αγαπημένο κομμάτι, αγαπημένος και ο κύριος Staples...έτσι για να μη λες οτι δεν σε ακολουθώ! ;)
@Hfaistiwnas...
Αν είναι καλό το ταξίδι τότε σου εύχομαι να το απολάυσεις... :)
@Tommy...
I f@cking love you!!!!!!! :) :) Μέσα στη μαύρη νύχτα γελάω μόνη μου και ψάχνω να βρω Cast για ενα αντίστοιχο βιντεάκι...σε υπολογίζω εεεε???!!!
Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή ν'ακούσω το τραγούδι (θα τ'ακούσω μετά σίγουρα) αλλά οι στίχοι είναι πολύ δυνατοί και αληθινοί..!
καλά..........
[σταυρωμένα τα χέρια, στο δεξί κρατάει πλάστη, το σιγάρο κρέμεστε στα χείλια, το τσεμπέρι βαλμένο στραβά και η ποδιά γεμάτη αλεύρια ενώ το πόδι το αριστερό ντου ντουπ ντουπ χτυπάει παντέφλα νευρικά...]
@DaizyCrazy...
Γενικά το κομμάτι αυτό, για μένα, είναι από εκείνα που μισείς να ακους ξανά και ξανά κι ομως δεν μπορείς να πατήσεις το stop!
@θεια...
Τι τα θες τώρα...
Δημοσίευση σχολίου