Θέλω διακοπές...τέλος!

Αλεποχώρι-Ψάθα, 2008

Θέλω παραλία, με μαγιώ ή χωρίς, με παρεό, με καπελάκι ή μαντήλι ή τίποτα, με αντηλιακό οσο και αν στην πραγματικότητα δεν θέλω αλλά θα γεμίσω φακίδες και θα γκρινιάζω, με σαγιοναρίτσα διχαλωτή που κάνει κλατς κλατς σε κάθε βήμα, με μια ψάθα τεράστια, έναν ήλιο μέσα στον καύσωνα, με βότσαλο λευκό ή άμμο, με πετσέτα εμπριμέ (XDYE με τσεπούλα σαν της φιλενάδας Α. που είναι πολύ βολικιά σε λέω!), με ταβερνάκι δίπλα, πάνω ή/και κάτω για τις πολλές λιγούρες, με ουζάκι και πάγο, με παγωτάκι ανα χείρας που λιώνει και σε κάνει χάλια, με ρακέτες (γραφική εχω γίνει πια!), με βιβλίο άπειρων σελίδων που δεν θα τελειώνει ποτέ, με αγαπημένη μουσική στα αυτιά, με μαλλιά γεμάτα αλάτι και με τα βλέφαρα να χουζουρεύουν, με νωχελικά τεντώματα και μοναδικό προβληματισμό "ψήθηκα αρκετά, να γυρίσω μπρούμυτα?", με φίλους, με σένα, με μένα...να με βρω που με εχω χάσει γιατί η πόλη η τρελή με παρασύρει σε χορό που δεν θέλω να χορέψω.
Και σε ρωτάω...Είναι μακριά ακόμα ο Αύγουστος?