Οι μήνες μου αλλιώς...

Ας πούμε οτι μια φορά κι ενα καιρό ήταν και είναι μια κουκίδα...προκειμένου να μην είναι μια κάποια κουκίδα σε μια κάποια πόλη, ας τη βαφτίσουμε Ιουλία!

Για κουκίδα, τη λες ψηλή την Ιουλία! Πήρε από τον παππού της, τον αξιοσέβαστο κύριο Αύγουστο ο οποίος δυο αδυναμίες είχε στη ζωή του: τη γυναίκα του την Κυρία (με Κ κεφαλαίο!) Απριλία και την εγγόνα του. Κι εδω, πολύ λογικά θα σκεφτείς οτι η εγγόνα θα έπρεπε, πατροπαράδοτα, να έχει το όνομα της γιαγιάς της και να τη φωνάζουν Απριλία. Παρόλα αυτά, καθώς η Ιουλία ήρθε στον παράξενο αυτό κόσμο μήνα Ιούλιο, κάπου ανάμεσα στους 36 και τους 38 βαθμούς και με τον ήλιο ντάλα, οι περιχαρείς γονείς Οκτάβριος και Μάϊα την ονόμασαν Ιουλία με δόξα και τιμή.

Η Ιουλία λοιπόν, ψηλή από τον παππού της, ονειροπαρμένη από τη γιαγιά της και ολίγον νεραϊδοχτυπημένη από τη νονά της (την περιβότητη Μάρτια που είχε να δει από τότε που την είχε αλείψει με σοκολάτα πάνω από μια αυγοθήκη που εκτελούσε χρέη κολυμπήθρας και στην οποία η Ιουλία αρνιόταν πεισματικά να μπει μέχρι τη στιγμή που της έταξαν ενα κουνέλι, μια πάπια και ενα καρότο!) ζούσε μέσα σε ενα κουτί από μπισκότα με τον αγαπημένο της...τον Ιούλιο!

Τι πιθανότητες υπήρχαν, για μια Ιουλία να υπάρχει ένας Ιούλιος και να συναντηθούν και να αγαπηθούν και να περάσουν μια ζωή και άλλη μια μαζί...? Άπειρες...Περισσότερες από οσες μπορούμε να φανταστούμε. Σαν τα αστέρια στον ουρανό...ξέρει κανείς πόσα είναι? Ξέρει μόνο οτι είναι εκεί, κάθε βράδυ. Έτσι και οι πιθανότητες...είναι εκεί, παίζουν, χάνονται, προκύπτουν, αλλάζουν...

Κάπως έτσι, λίγο τυχαία, λίγο λιγότερο τυχαία, η Ιουλία γνώρισε τον Ιούλιο, το πιο κρύο απόγευμα ενός κάποιου Φλεβάρη.
Η Ιουλία αντιπαθούσε το κρύο και ο Ιούλιος αντιπαθούσε τα απογεύματα. Έτσι, ανάμεσα σε ενα μακρόσυρτο "μπρρρρρρρρ" της Ιουλίας και ενα βαρεμένο "πφφφφφφ" του Ιούλιου, οι ματιές τους συναντήθηκαν πάνω στον πάγκο της κουζίνας, δίπλα από το καλάθι με τα φρούτα, πίσω από μια ξύλινη χαρτοπετσετοθήκη με δυο κότες και 3 αυγά.

Ο Ιούλιος της χαμογέλασε και η Ιουλία κοίταξε από την άλλη. Ο Ιούλιος έκανε ενα βήμα μπροστά και η Ιουλία δυο βήματα πλαϊ...Ο Ιούλιος της άπλωσε το χέρι και η Ιουλία έκανε πως δεν είδε. Ο Ιούλιος έκανε πως θύμωσε και γύρισε να φύγει και της Ιουλίας ξέφυγε ενα έψιλον σε μορφή "ε!" Ο Ιούλιος κοντοστάθηκε και της χαμογέλασε. Η Ιουλία χαμογέλασε κι αυτή. Ο Ιούλιος προσπέρασε τη φρουτιέρα, τις κότες και τα αυγά και βρέθηκε δίπλα της. Η Ιουλία δεν έκανε ούτε ενα τόσο δα μικρό μικρούτσικο βήμα.
Κι έτσι απλά και από τότε, στέκονται μαζί και πλαϊ πλαϊ.
Περπατάνε μαζί και δίπλα δίπλα.
Χωράνε μαζί και ισα ισα στο μικρό κουτί με τα μπισκότα και δεν κάνει ο ενας χωρίς τον άλλον.

Η Ιουλία αγαπάει τα μελομακάρονα και τα καρπούζια. Κάθε Δεκέμβρη χώνει τη μύτη της στο πιάτο με τα μελομακάρονα και γεμίζει μέλι. Κάθε Ιούνη κάθεται κάτω από τη λεβάντα (αν έχει καταφέρει να βγάλει το χειμώνα!) και φτύνει κουκούτσια στο μπαλκόνι!
Ο Ιούλιος αγαπάει το χιόνι και τα μήλα. Κάθε Γενάρη κυνηγάει τις νιφάδες που λιώνουν πριν καν τις αγγίξει. Κάθε Νοέμβρη πιάνει το στομάχι του και βογκάει από τα μήλα που χλαπάκιασε.

Ο αγαπημένος μήνας της Ιουλίας, οσο παράξενο κι αν φαίνεται, είναι ο Σεπτέμβριος.
Που κάνει ακόμα ζέστη αλλά μπορεί να έχει και λίγο δροσιά. Που έχει ήλιο αλλά μπορεί και να σταγονίσει λίγο. Που φοράει κοντομάνικο αλλά παίρνει κι ενα ζακετάκι καλού κακού. Που τα φύλλα κοκκινίζουν και πέφτουν και τα πατάει και κάνουν θόρυβο κι έτσι δεν μπορεί κανένας Ιούλιος θα έρθει από πίσω και να την σκιάξει με ενα "μπου" ή δυο "μπαμ". Που όλοι στο σπίτι αρχίζουν δίαιτα κι έτσι το κουτί με τα μπισκότα μένει μισοάδειο ή μισογεμάτο και έχουν χώρο για βόλτες. Που το χώμα έχει μια μυρωδιά παράξενη και όμορφη μαζί.

Ο αγαπημένος μήνας του Ιούλιου είναι ο Σεπτέμβριος. Γιατί ο Σεπτέμβριος είναι ο αγαπημένος μήνας της Ιουλίας και δεν υπάρχει καλύτερη εικόνα από μια Ιουλία που χαμογελάει και έναν Ιούλιο που απολαμβάνει αυτό το χαμόγελο.

Και κάπως έτσι περνάνε οι μήνες και γυρίζουν τα φύλλα στο ημερολόγιο...ενα ενα τα φύλλα, δίπλα δίπλα ο Ιούλιος με την Ιουλία...