one happy dot

Εργάζομαι στην οικογενειακή επιχείρηση.

11 χρόνια τώρα.
Ήρθα κοριτσάκι και εχω γίνει κοντζαμάν γαϊδάρα!
Στενοί μου συνεργάτες: Μπαμπάς και αδελφός.
Ξεκινάω από μια μεγάλη παραδοχή. Δεν είμαι τέλεια και ουδέποτε εχω ισχυριστεί το αντίθετο.
Εχω άπειρα στραβά (για τα οποία θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά καθώς τώρα δεν είναι αυτό το θέμα μας και εν πάσει περιπτώσει δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρετή από το να είναι σε θέση κανείς να αναγνωρίζει οτι έχει στραβά...επομένως εξ'ορισμού είμαι και γαμώ τα παιδιά!) τα οποία πολλές φορές δεν κάνω καν τον κόπο να διορθώσω. Ιδίως όταν εχω/έχουμε μπόλικη δουλειά και την ίδια στιγμή ο Μέρφυς και οι νόμοι του συνουσιάζονται αυτοβούλως και όλοι μαζί, τότε μπορώ να γίνω ιδιαίτερα σπαστική.

Το μόνο που με σώζει και δεν εχω φαει μέχρι τώρα της χρονιάς μου είναι πως εχω μια σχετική αίσθηση του χιούμορ και (ότ)αν αγχώνομαι/θυμώνω/στεναχωριέμαι δεν το δείχνω. Μπορεί να σκαω μέσα μου αλλά το εξω μου χαμογελάει και αστειεύεται με ολους και με ολα. Θα μου πεις, κοπελιά αυτό μεσομακροπρόθεσμα θα σε αδηγήσει σε ενα εξαιρετικό καναπεδάκι από δερματίνη να εξηγείς σε ενα μυωψ κύριο πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια κι αν κοιμάσαι μπρούμυτα ή ανάσκελα αλλά...έτσι είμαι και καμιά φορά βγαίνει και σε καλό. Τις υπόλοιπες φορές που δεν εντάσσονται στην «καμιά φορά» μην τις συζητάς καν!

Όπως και να έχει, αυτή η χαζοχαρουμενιά είναι και αυτό που με ξεχωρίζει από τους «συνεργάτες» μπαμπά και αδελφό οι οποίοι όταν έχουν τα κέφια τους είναι ολα ζάχαρη αλλά όταν είναι στις μαύρες τους την έχουμε κάτσει. Δεν τους μιλάμε, δεν τους κοιτάμε περίεργα ή με μια υποψία περίεργου βλέμματος, δεν διαφωνούμε μαζί τους έστω κι αν εξω έχει πέσει η μαύρη νύχτα κι εκείνοι επιμένουν να λένε καλημέρα, δεν διασταυρωνόμαστε κι αν τύχει να διασταυρωθούμε κάνουμε στην άκρη να περάσουν καθώς έτσι σκυμένοι όπως περπατάνε μας παίρνουν παραμάζωμα μέχρι να βρουν καρέκλα να κάτσουν ή τοίχο να ξαποστάσουν.

Θα μου πεις κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και αντιδράει διαφορετικά. Αλίμονο αν σε αυτό το γραφείο είμασταν ολοι χαζοχαρούμενοι λες και πέσαμε σε καμιά μαρμίτα με Holland’s best quality!! Παρόλα αυτά, θεωρώ οτι το να αφήνουμε τα προσωπικά μας (βλ. Καυγάς με σύζυγο/φιλενάδα, αμάξι/μηχανάκι χάλασε, φίλος/φίλη μας έθιξε ή υποψιαστήκαμε οτι μας έθιξε και η υποψία και μόνο στάθηκε αρκετή ώστε να μπει στη μαύρη λίστα κι εμείς ως γνήσια εγωιστικά θύματα τα βάζουμε με θεούς και δαίμονες και υποψιαζόμαστε τους πάντες και τα πάντα και δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας...) να επηρεάζουν τη συμεπριφορά μας στον εργασιακό χώρο όπου σημειωτέον υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι με προβλήματα, έννοιες, ανησυχίες, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν έχουν τη δική μας την όρεξη βρε αδερφέ, δεν είναι επαγγελματικά ορθό!

Ουφ...τώρα που τα είπα και έτσι λίγο στάνιαρα παω να κοιτάξω στον καθρέφτη του μπάνιου ολη αυτή την τελειότητα που έχει στριμωχτεί πάνω μου και αφού με φτύσω μη με ματιάξω θα τσιμπήσω και κάτι γιατί κάπου διάβασα οτι ο αυτοθαυμασμός λειτουργεί λιποδιαλυτικά..επομένως σήμερα παίζει και να εξαϋλωθώ!