Μια ιστορία να τη λέμε στα παιδιά...

Λοιπόν, επειδή εχω καιρό να πω μια ιστορία και ξύπνησε η θεία Λένα μέσα μου σαββατιάτικα (είμαι και γραφείο αλλά αποφάσισα να το μ@λ@κίσω λίγο το θέμα!) θα σας πω για ενα Σαββάτο πρίν από 3 Σάββατα που αποφασίσαμε με την αγάπη να πάμε για απογευματικό μπάνιο και ρακέτες στη Βραυρώνα και να το συνδυάσουμε με ενα beach party που έκανε ένας φίλος φίλου που είχε ενα γνωστό ο οποίος γιόρταζε κάτι αλλά ακόμα δεν εχω προσδιορίσει τι...

Αποφασίσαμε να πάμε απευθείας στην παραλία όπου θα γινόταν το πάρτυ έτσι ώστε να αράξουμε με την ησυχία μας και τις μπυρούλες μας και να περιμένουμε τον υπόλοιπο κόσμο να αριβάρει.
Με το που παρκάραμε κάτι στο τοπίο δεν μου έκανε και τόσο για παραλία στην οποία είχε οργανωθεί Grande Beach party αλλά η αγάπη επέμενε οτι είμασταν στο σωστό σημείο. Δεδομένου δε οτι μπερδεύω την Ανατολή με τη Δύση και την Ελβετία με τη Νεα Ελβετία δεν το πίεσα πολύ το θέμα. Παρόλα αυτά, οι 2 παρέες των 4 ατόμων που ετοιμάζονταν για Bbq και άλλα 10 άτομα που είχαν κάνει ηδη θράκα μπροστά σε μια καντίνα/περίπτερο/και μπρατσάκια εχω με έκαναν διστακτική ως πρός τη συνέχεια!
Η αγάπη ανένδοτη. Είμαστε στην σωστή παραλία, να και ο ξάδερφος του Τίμου που είναι μουσικός με το οργανάκι του (όπου οργανάκι ενα περίεργο αντικείμενο σαν γάστρα το οποίο το ακουμπούσε πολύ ελαφρά ο καλλιτέχνης/κατά φαντασίαν ξάδερφος του Τίμου και έβγαζε κάτι ήχους φανταστικούς!)

Αφού παίξαμε τις ρακετούλες μας, κάναμε τη βουτίτσα μας και στρωθήκαμε με ενα Breezer ο καθένας να χαζεύουμε τη θάλασσα και να ηρεμούμε κουσκουσάροντας (όπως εχω ξαναματαδηλώσει δεν περνάμε και πολύ χρόνο μεταξύ μας μεσοβδόμαδα, αυτή ήταν ιδανική ευκαιρία!)
Γύρω στις 10 και κάτι και έχοντας συνειδητοποίησει οτι ακόμα και μέχρι το επόμενο πρωί να μέναμε εκεί beach party δεν θα γινόταν, πήρε η αγάπη την απόφαση να τηλεφωνήσει στο φίλο του φίλου ω φίλε και να ζητήσει περαιτέρω διευκρινήσεις. Η ατάκα "στα'λεγα" κρεμόταν από τα χείλη μου αλλά κρατήθηκα, δαγκώθηκα και δεν είπα τίποτα. Είχα ενα βλέμμα θριάμβου όμως που φώναζε από μακριά! Αφού λάβαμε νέες οδηγίες (τύπου "φίλε κι εγω μια φορά εχω πάει οπότε αμα δεις κόσμο με μπυροσακούλες ακολούθα τους") ξεκινήσαμε την αναζήτηση.

Με τα πολλά και τα περαδώθε η περιβότητη παραλία βρισκόταν πέρα από το οπτικό μας πεδίο και για να φτάσεις εκεί έπρεπε να παρκάρεις το αμάξι και να περάσεις ενα λόφο και να κατέβεις ενα βουνό μέσα στο μαύρο σκοτάδι το ταμ ταμ ταμ με την ελπίδα οτι δεν θα στην πέσει κανένας πεινασμένος χριστιανός/λύκος! Εγω είχα και ενα μαχαιράκι στην τσάντα μου το οποίο έσφιγγα στο χέρι μου γνωρίζοντας καλά οτι αν μας τύχαινε κάτι το πιθανότερο ήταν οτι θα ξεχνούσα την υπαρξη του μαχαιρακίου και θα μυξόκλαιγα σαν 2χρονο (=call me braveheart!).

Μπροστά η θαρραλέα αγάπη, πίσω η χεσμεντέν dot να μουρμουράει πολύύύύύύ χαμηλόφωνα "αν βρούμε παραλία θα κάτσω να με Beeeeeeeeeeeeeeeep" και η αγάπη από τα μπροστινά να με ρωτάει αν μπορεί να επιλέξει στάση. Σημειωτέον δεν οτι κάτι τέτοιες ώριμες συζητήσεις είναι καθημερινό βούτυρο στο ψωμί μας λες και συζητάμε τι θα φάμε σήμερα! (χαχαχαχαχαχα άκου τι θα φάμε σήμερα...μπα σε καλό μου η χουμορίστρια!)

Στο μεταξύ μας έχει πάρει στο κατόπι ζευγαράκι με μπυροσακούλα, το οποίο ζευγαράκι μάλλον νομίζει οτι ξέρουμε που πάμε γιατί μας έχει απο κοντά και σε κάθε δική μας δήθεν καθυστέρηση προκειμένου να μας προσπεράσουν και να τους ακολουθήσουμε, το ζευγαράκι σταματάει και κοιτάει τα άστρα! Η δε κοπελίτσα τρέχει στο κατσάβραχο με το all time classic little black dress και χαμηλοτάκουνες πλατφόρμες (=ιδανικό Outfit για κατσάβραχο, παραλία με αντομικό πάτο και ευκολία στο περπάτημα...Not!!!) και κομμωτηριακό μαλλί ισιωμένο μέχρι αηδίας από το οποίο δεν ξεφεύγει τρίχα μήτε δεξιά μήτε αριστερά.

Τρέχει η κοπελίτσα να φτάσει το αμόρε τρέχει και η αφεντιά μου να φτάσει την αγάπη ώστε να κάνουμε λίγο κουτσομπολίκ εντατίκ που λέει και η θεία!
Και ξαφνικά κοκαλώνω! Δεν κινούμαι, δεν αναπναίω κοντέυω να σκάσω και παίρνω ανάσα γιατί είπαμε να δραματοποιήσουμε την περιγραφή αλλά είχα κοκκινήσει ντε! Από εδω και στο εξής το γυρίζω σε διάλογο/περιγραφή ώστε να γίνει λίγο πιο ζωντανό γιαούρτι το σκηνικό...

-Ψιτ...Κωστή!
-Μμμμ?
-Σταμάτα εκεί που είσαι!

(Φυσικά με γράφει μεγαλοπρεπώς και συνεχίζει να περπατάει...)

-Τι έπαθες ρε Ρηνάκι πάλι?
-Μπροστά σου...ενα άγριο ζώο με γυαλιστερά μάτια! Εγω δεν παω άλλο...
-Που το είδες το ζωό καλέ?

(Έχει ηδη φτάσει κοντά στο "κτήνος" και το μυαλό μου δουλεύει πυρετωδώς-μπορεί και να είχα πυρετό από τον οργασμό της σκέψης!!!- πως θα τον σώσω από τα δόντια του μπηστ στο οποίο κατευθυνόταν ντουγρού!!! Κι εκεί που επιταχύνω-επιβραδύνω το βήμα...)

-Ενας σκουπιδοντενεκές είναι γεμάτος από άδεια μπουκαλάκια νερού που γυαλίζουν στο σκοτάδι...καλά η Πανσέληνος σε στέλνει τελείως έτσι???

(Ναι είχε και Πανσέληνο, tres romantic αλλά μην ξεχνάμε και τσου Λυκανθρώπους νταξ'???)

-Σίγουρα?
-Σίγουρα...προχώρα και μάλλον φτάνουμε, ακούω μουσική!

(Όπου μουσική μια μελωδία μάλλον προσυλητιστικής φύσεως με Gothic χαρακτηριστικά η οποία σε συνδυασμό με με την Πανσέληνο με έκανε να πιάνω το μαχαιράκι σαν την τελευταία ελπίδα σωτηρίας μας στον πλανήτη!)

-Κωστή, αυτό που ακούς είναι μουσική από εκείνο το κασσετόφωνο (κασσετόφωνο? Πόσο είσαι ρε κοπελιά? Πάλι καλά που δεν είναι και γραμμόφωνο να έρθουμε στο τσακίρ κέφι με τη Σοφία Βέμπω!) και εκεί κάθονται 3 μαλλιάδες τους οποίους και θα ενοχλήσουμε αν πάμε πρός το μέρος τους! Πάμε να φύγουμε καλύτερα, είναι και 11μιση η ωρα!!!!

(Το ζευγαράκι στο μεταξύ μας προσπερνάει, η αγάπη τσιτώνει περπάτημα και εγω από πίσω με μπύρες, καρεκλάκια και κάτι πατατάκια εξακολουθώ να μετουσιώνω το all time classic γυναικείο μουρμουρητό σε ενα μπινελίκισμα ανευ προηγούμενου!)

-Πού τους είδες τους μαλλιάδες ρε μωρό μου? Ενα πορτοκαλί KTM είναι!!!! Σύνελθε ντε!

(Πλησιάζουμε το πορτοκαλί ΚΤΜ, χαλαρώνω τη λαβή στο μαχαιράκι αν και σίγουρη οτι από στιγμή σε στιγμή κάποιος θα μας την πέσει και...παω να φάω τα μούτρα μου κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά αντί ευθεία. Έχουμε πλέον φτάσει στην άκρη του μονοπατιού και ακριβώς από κάτω υπάρχει μια μικρή Prive παραλία στην οποία οι "διοργανωτές" έχουν στήσει dj set, ηχεία, κάτι strobo lights -αν δεν τα λένε/γράφουν έτσι, εννοείτε τι εννοώ!- ενα τραπέζι με ποτάκια ενω οι πρώτες παρέες που είναι ηδη εκεί έχουν κάνει πηγαδάκια. Παθαίνω πολιτισμικό σοκ και εκφράζω φωναχτά την απορία μου...)

-Τι σοϊ Beach party είναι αυτό χωρίς μια φωτιά? Αυτό εδω είναι σαν σέκτα και σε λίγο θα σχηματίσουν μια πεντάλφα γύρω μας και θα γίνουμε θυσία ώστε να έρθει στον κόσμο ο γιός του όξω από δω!

(Η αγάπη έχει ηδη πάει πρώτο βότσαλο πίστα-κυματάκι σκάει και σου γαργαλάει το νταχτυλάκι, έχει ανοίξει μπυροκουτάκι και χαλαρώνει! Με το ζόρι ακολουθώ το παράδειγμά του ενω εχω ζωστεί τις τσάντες σαν Newby Ταλιμπάν έτοιμη να φύγω πρός την στεριά ή τη θάλασσα αν αρχίσει κάποιος να κάνει αστεράκια γύρω μας! Ανοίγω και μπυρούλα ώστε να χαλαρώσω/ενταχτώ στο περιβάλλον μη δίνω και στόχο και κάθομαι στο καρεκλάκι με το ίδιο άνετο στυλ που κάθεται και η θεία μου η Σοφία και το παίζει πολιτισμένη όταν ακούει να της λένε οτι ο ΓΑΠ "έκανε κάτι τουλάχιστον και ξυπνήσαμε"! Σημ. η θεία Σοφία βαμμένη κόκκινη από τότε που ήταν ωάριο μέχρι τα τώρα της!)

-Ωραία είναι έτσι? Είδες που ανησυχούσες?
-Καταπληκτικά είναι...δεν εχω λόγια...καλά τι μυρίζει έτσι?

;)

??

;)

???

;) ;)

-Κωστή αν το ξανακάνεις θα σε μπουφλίσω!
-Ε τι θες να μυρίζει έτσι ρε μωρό μου? Είμαστε σε μια παραλία στην άκρη του πουθενά και ο κόσμος κάνει τα κουμάντα του!
-ΑΑΑΑΑ!!!!

;)

;)

(Στο μεταξύ κόσμος συνεχίζει να φτάνει λες και αυτή η μικρή παραλία έγινε μέσα σε ενα βράδυ το best place to be και σιγά σιγά η μουσική δυναμώνει, εγω χαλαρώνω, η αγάπη έχει γεννηθεί χαλαρή, φτάνουν και οι δικοί μας φίλοι του φίλου του γνωστού που έκανε το πάρτυ, η κοπελίτσα από το ζευγαράκι αναρωτιέται που θα βρεί μια πετσέετα να κάτσει-μα κι εσυ...πας σε Beach party χωρίς πετσέτα? Τσ τσ τσ κοπελιά...τσ τσ τσ!-κι εκεί κάνω τη δήλωση...)

-Κωστή θέλω κι εγω να δοκιμάσω!
-Ε?
-Ο!
-Όταν λες να δοκιμάσεις?
-Σου είχα πει πρίν παντρευτούμε οτι μπορεί να μην καπνίζω αλλά...θέλω κι εγω μια φορά να δοκιμάσω! Ε λοιπόν να η ευκαιρία!

(Σημειωτέον δε οτι η μύτη μου κατάφερε να ξεχωρίζει τις εναλλαγές μεταξύ του ενός είδους και του άλλου γεγονός το οποίο με έκανε να πιστεύω οτι είχα γίνει ηδη Guru του είδους...η καguru!!!!)

-Νταξ' κοπελιά...είσαι μεγάλο παιδί πλέον οπότε...voila!

(Δεύτερο σημειωτέον δε οτι η παρέα μας είχε επιδοθεί στο γνωστό "στρίψιμο-γύρισμα" επομένως από τη δήλωση της επιθυμίας μου εως την πραγματοποίηση αυτής δεν πρέπει να πέρασαν 5''!)

-Και τώρα τι κάνω?
-Ρούφα!
-Πώς?
-Χαλαρά!
-Ναι εντάξει...αλλά πώς? Να βγάλω απευθείας τον καπνό? Να το καταπιώ? Να τον κρατήσω?
-Όπως σου βγεί...ότι και να κάνεις απλά κάντο ήρεμα μην πνιγείς πρώτη σου φορά!

(Να χαρώ οδηγίες οι εξπερ!)

Λοιπόν πρέπει να σας πω οτι τα πήγα μια χαρά! Δεν θυμάμαι ακριβώς τι έκανα και πως αλλά...δεν πνίγηκα, κατάλαβα τη γεύση και των 3 ειδών που δοκίμασα (2 τζούρες από το καθένα, μη φανταστείς!) και αν την "άκουσα" δεν το κατάλαβα άμεσα! Η αγάπη βέβαια μου είπε οτι είχα ενα χαμόγελο μισό στρέμμα και οτι γενικά ήμουν πιο κουνιοτράμπαλη από οτι συνήθως αλλά...όρκο δεν παίρνω!

Τα αποτελέσματα αυτού του πάρτυ ήταν...

• Στις 10/9/2010 φεύγουμε όλοι μαζί για Amsterdam...εγω θα πήγαινα για δουλειά μονάχη μονάχη και τελικά θα με συνοδέψει ολόκληρη κομπανία! Δεν χρειάστηκαν πάνω από 5 λεπτά για να πειστούν και να αυτοπροσκληθούν!

• Την επόμενη μέρα που σηκώθηκα με 3 ώρες ύπνο γιατί είχα να παω τη βαφτιστήρα μου να κοινωνήσει μύριζα το λιβάνι στην Εκκλησία και είχα την απορία αν είναι κι αυτό παράγωγο κάποιου "χαρμανιού" κι αν ναι για ποιό λόγο αυτό θεωρείται νόμιμο ενω τα υπόλοιπα οχι! Το διακρίσεις είναι αυτές?

• Να δεις που θα κάνω στα "γεράματα" οτι δεν έκανα στα νιάτα μου! Κι όμως κάτι μου λέει οτι το ευχαριστιέμαι περισσότερο τώρα...Αμστελόδαμο, θα σου'ρθω! Prepare the "coffee"!!!!

• Και το φοβερότερο συμπέρασμα όλων...Ακόμα και στις "καταχρήσεις", η αγαπημένη μου γεύση είναι η ΣΟΚΟΛΑΤΑ!!! Είμαι αυτό που λένε, σταθερός χαρακτήρας!!!