Daddy...this is just between girls!

Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις το συναίσθημα...

Βλέπεις μια ύπαρξη μια σταλίτσα και κάτι περισσότερο να σε βλέπει αλλά να μην σε κοιτάει, με εκείνο το θολό μωρουδίσιο βλέμμα που σε λιώνει...

Βλέπεις 10+10 δαχτυλάκια να κουνιούνται, να σφίγγονται, να χαλαρώνουν...

Νιώθεις την πιο γλυκειά μυρωδιά να σου γαργαλάει τα ρουθούνια και γίνεσαι αχόρταγος...θέλεις να μείνει αυτή η μυρωδιά πάνω σου για πολύ περισσότερο από μια στιγμή...

Ακούς μια καρδιά να χτυπάει και ξέρεις ότι είναι η δική σου που χτυπάει από αγάπη για εναν ανθρωπάκο που μόλις έφτασε και τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο...και η βεβαιότητα οτι ολα θα είναι πιο όμορφα είναι κι αυτή ροζ (φούξια, με Glitter, με αστεράκια, με χρυσόσκονη και ολα τα απαγορευμένα!!)

Πιο πολύ όμως νιώθεις ευγνωμοσύνη που όλα πήγαν καλά...

Νιώθεις συγκίνηση που το παιδί αυτό είναι κομμάτι ενός ανθρώπου που μέχρι πρότινος αισθανόσουν εσυ σαν παιδί.

Ενός ανθρώπου με τον οποίον είχες γελάσει, είχες βουρκώσει, είχες μεθύσει, είχες ξε-μεθύσει, είχες περάσει άπειρες ώρες κουβεντιάζοντας για γκόμενους, για ρούχα. Για το χθές που ερχόταν από το πουθενά και τάραζε τη ζωή μας. Για το σήμερα που κρατάει μόνο 24 ώρες και τι να πρωτοπρολάβεις να κάνεις μέσα σε 24 ωρες μου λες? Για το υπέροχο αύριο που το έφερε πρόωρα μια εκδρομή κάπου στην Εύβοια (Εύβοια δεν ήταν? Ας πει κάποιος ναι ρε παιδιά!) και ξαφνικά ολα άλλαξαν...

Ενός ανθρώπου που μεγάλωσε μέσα σε μια μέρα για να γίνει η πιο γλυκειά, η πιο τρυφερή μαμά του κόσμου.

Για τη νεα μαμά και αγαπημένη μου φίλη, για την υπέροχη, μοναδική, απίστευτη κόρη που από το Σαββάτο 30/5/2009 20.50 έκανε, έγινε, είναι το θαύμα...

When I'm feeling weak
And my pain walks down a one way street
I look above
And I know I'll always be blessed with love
And as the feeling grows
She breathes flesh to my bones
And when love is dead
I'm loving angels instead

...

Μπαμπάκα μην μας παρεξηγήσεις αλλά αυτό το Post είναι...γυναικεία υπόθεση! :)