Ordinary day

Dolores O'Riordan - Ordinary Day

Κάτι τέτοια πρωινά σαν το σημερινό πραγματικά αισθάνομαι τυχερή και χαζοχαρούμενα ευτυχισμένη...
Ότι κι αν με απασχολεί έχει λύση, ότι πάει στραβά ελπίζω ότι θα ισιώσει, ότι είναι μαύρο μπορεί να γίνει γκρί αν οχι άσπρο. Τα προβλήματα μπορεί να μην εξαφανίζονται ως δια μαγείας αλλά συνειδητοποιώ ότι δεν στέκομαι μπροστά στο "τέρας" με άδεια χέρια. Εχω εσένα...να σε αγαπάω, να σε φροντίζω, να σε νοιάζομαι, να σε εκνευρίζω και να σε καλοπιάνω. Μεγαλώνω μαζί σου και γίνομαι το καλύτερο που μπορώ.
Εχω την οικογένειά μου η οποία μπορεί να έχει ενα σωρό μικρά και μεγάλα προβλήματα αλλά αν μη τι άλλο είμαστε όλοι εδω. Ότι έχουμε να πούμε το λέμε κατάματα, ότι είναι να νιώσουμε το νιώθουμε στο παρόν και οχι μεταχρονολογημένα κοιτάζοντας φωτογραφίες και σκαλίζοντας αναμνήσεις που πονάνε.
Εχω τους φίλους μου που γίνονται φίλοι μας. Ορισμένοι πιο παλιοί, αξίες διαχρονικές και σταθερές στη ζωή μου που γίνεται ζωή μας και άλλοι που ήρθαν πρόσφατα να προστεθούν στην παρέα μας και εύχομαι πως ήρθαν για να μείνουν.
Εχω στιγμές να αναπολώ και εικόνες να χαζεύω φυλαγμένες στο άλμπουμ του μυαλού μου.
Άλλες φέρνουν δάκρυα, άλλες ζωγραφίζουν χαμόγελα.
Όπως χθές...που μαζευτήκαμε από το πουθενά στο σπίτι και η θεία μας μαγείρευε με ποδιά λουλουδάτη και ξαφνικά έπεσε η ασφάλεια στο ρολόι της ΔΕΗ! Και μείναμε στα σκοτάδια να ψάχνουμε με κεριά να βρούμε ο ένας τον άλλον και να σκοντάφτουμε στα γατιά που απολάμβαναν το ρομαντικό σκηνικό και έλιωναν στο πάτωμα και τις πολυθρόνες . Και περιμέναμε κι εκείνους που δεν ξέραμε σίγουρα αλλά θέλαμε να έρθουν. Και η ΔΕΗ θα ερχόταν σε 2 ώρες και το φαγητό δεν είχε γίνει. Και τελικά μαγειρέψαμε στο γκάζι μέσα στα σκοτάδια με τρελό γέλιο και το σπίτι μοσχοβολούσε. Και ήρθαν όλοι και κανείς δεν νοιάστηκε που δεν υπήρχε φως. Μοναδική μας ανησυχία το 1.5 κιλό παγωτό που έλιωνε στην κατάψυξη και η αλεργία σου στις γάτες. Τελικά το φάγαμε όλο γιατί είναι αμαρτία να μένει αλλά μέσα στο μαύρο σκοτάδι ποιός μέτρησε θερμίδες? Και με μια ασπιρίνη αν μη τι άλλο επέζησες! :) Και ήρθε η ΔΕΗ, μαζί ήρθε και το φως και συνεχίσαμε σαν να μην είχε λείψει τίποτα.
Και ολο αυτό δεν έχει αρχή και τέλος αλλά είναι μέρος της ημέρας μας, της πραγματικότητας που βαφτίζω "ζωή μας" και με την οποία πορεύομαι. Και αν ήταν να αλλάξω κάτι θα έκανα τα ίδια ξανά. Γιατί αυτή είμαι και αν δεν σου αρέσω τότε απλά δεν με έχεις γνωρίσει καλά! Και είμαι εδω να σου απλώσω το χέρι και να (ξανα)συστηθούμε. Είμαι η Dot και μ'αρέσει η Nutella! Σειρά σου...