9 Δεκεμβρίου 2008

Φοβάμαι ότι δεν μπορώ...

Ότι κι αν ξεκινάω να γράφω το σβήνω. Τίποτα δεν μου φαίνεται αρκετό μπροστά στο μεγαλείο των ημερών...

Πόσο ήθελε το ποτήρι για να ξεχυλίσει τελικά?

Κατά πρώτον ήθελε μια δολοφονία. Και μάλιστα ενός 15χρονου μαθητή από έναν 37χρονο αστυνομικό.
Δεν ήθελε συγκεκριμένη αιτία, γι'αυτό και δεν υπήρξε.
Αν ήθελε μια αφορμή θα μπορούσε να αποτελέσει ενα πλαστικό μπουκάλι από νερό ή ενα άδειο τασάκι...αν πάλι δεν χρειαζόταν αφορμή κανείς δεν θα νοιαζόταν. Τα γεγονότα είχαν δρομολογηθεί από τη στιγμή που ο αστυνομικός
(ο ειδικός φρουρός για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους...ειδικός γιατί έχει ειδικές δυνάμεις που τον τοποθετούν πάνω από τις κοινές έννοιες ζωή-θάνατος και φρουρός διότι φρουρεί τους ανθρώπους, την περιουσία, τις ζωές, τη δημοκρατία, την ελευθερία...) πάτησε τη σκανδάλη.
Και το τυφλό χτύπημα βρήκε στόχο. Και ο στόχος έπληξε μια οικογένεια. Και μετά μια γειτονιά που έγινε μια παρέα η οποία μεταλλάχτηκε σε μια ομάδα γροθιά και η γροθιά χτύπησε μια πόλη. Και όταν η πόλη διαλύθηκε, πήρε μαζί της τους κόπους μιας ζωής εκείνων που σε κάθε κρίση, σε κάθε δύσκολη στιγμή μαζεύουν τα κομμάτια της και την βοηθάνε να σταθεί στα πόδια της.
Στο πέρασμά της δεν βρήκε αντίσταση, δεν την εμπόδισε κανένα χέρι, δεν την έσπρωξε κανένα σώμα...Σε μια πόλη που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και τρώει ξαναζεσταμένο φαγητό δεν βρέθηκε κανείς να προστατεύσει το χαμένο της εγω. Η ιστορία δεν θα δικαιώσει κανέναν 15χρονο, ενδεχομένως η πολιτεία να μην δικαιώσει κανέναν 37χρονο και σίγουρα οι πολίτες μια Αθήνας που πονάει δεν θα δικαιώσουν ποτέ την ομάδα των κουκουλοφόρων που τα τελευταία βράδια μας κάνουν να κλεινόμαστε στο σπίτι και να παρακολουθούμε τρομαγμένοι τις ειδήσεις.
Γιατί το να είμαι εξω στους δρόμους και να νιώθω φόβο υπο τις δεδομένες συνθήκες πες ότι έχει μια λογική. Το να είμαι όμως στο σπίτι μου μέσα και να μην μπορώ να αισθανθώ την ασφάλεια του οικείου, αυτό είναι αρρωστημένα παράλογο.
Μπορώ πια να εξαιρέσω τον δικό μου μικρόκοσμο από αυτό που συμβαίνει? Μπορώ να προστατεύσω τα κεκτημένα μου όταν ανα πάσα ώρα μπορεί κάποιος να μου τα στερήσει?

Κι επειδή τα λόγια καμιά φορά γίνονται κόμπος και δεν βγαίνει λέξη, υπάρχουν φωτογραφίες μήπως και αυτή τη φορά δεν ξεχάσουμε τόσο γρήγορα...


τελικά φέτος αυτό το δέντρο ποιός θα το "ανάψει"?

με τι "όπλα" γυρεύουν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο...?

ποιό είναι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν...?

και για πόσο καιρό αυτή η "όμορφη" πόλη...

θα αντέξει "όμορφα" να καίγεται ...?










14 σχόλια:

Γ.Π. είπε...

Ξαναμάθαμε πως μπορεί μια σφαίρα να προκαλέσει ΤΟΣΟ ΠΟΝΟ!

One Happy Dot είπε...

και θα θυμόμαστε για ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ?!

b|a|s|n\i/a είπε...

όχι δεν μπορούμε. γιατί θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. μα πραγματικά δεν ξέρω πλέον. ακόμα μια φορά, ακόμα μια φορά, ακόμα μια φορά εκμεταλλεύεται και η ζωή και ο θάνατος. ο πόνος είναι σιωπηλός ρε γαμώτο. χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο και σοκάρεσαι. θυμώνεις και οργίζεσαι μέρες μετά. όταν η σιωπή γίνεται θυμός. για την ζωή και τον θάνατο. θυμός. και όχι πέτρες και φωτιές. ακόμα και έξω από νεκροταφεία. δεν ξέρω πλέον πραγματικά.

Ανώνυμος είπε...

τελικα η σφαιρα είδες πόσους "σκότωσε"?
Αλλα οταν δίνουμε λάθος εξουσία σε λάθος άτομα αυτά παθαίνουμε.
και φταίμε όλοι.-

Vangelis είπε...

Luv έχεις ένα λαθάκι... Δεν ήταν αστυνομικός, ήταν και είναι ΜΠΑΤΣΟΣ! Αστυνομικός δε μπορεί να λέγεται ένας πιστολάς-κουμπουροφόρος που πυροβολεί έτσι χύμα (more info http://www.astynomia.gr/images/stories/Attachment14238_KOD_FEK_238A_031204.pdf)
Όσο για το πόσο καιρό θα το θυμόμαστε... δε θα είναι για πολύ, μιας και ξεχνάμε πολύ εύκολα γενικά...
Ας τα βάλουμε όλοι κάτω, και εμείς και οι "κυβερνώντες", ας βάλουμε επιτέλους το κουρκουτιασμένο μας μυαλό να δουλέψει και ας βρούμε επιτέλους τι φταίει, τι κάνουμε και πόση ανοχή θα δείξουμε ακόμα...

mahler76 είπε...

Δεν θα θυμόμαστε για πολύ αυτό είναι αλήθεια. Αλλά δεν ξέρεις ποτέ πως και πότε θα τελειώσει όλο αυτό.

Leviathan είπε...

de nomizo na ksexasoun oute oi goneis tou paidiou..oute kai oi sinan8ropoi mas pou exasan tis periousies tous...

G Spot Unveiled© είπε...

Me sygklonises...

I second ola osa eipes kai prosthetw... Yes,But WHY??

p.s. Oxi kai to dentraki mou gmtttttttttttttttt :( klaps, gia na min pw gia ta h&m :(²

Ανώνυμος είπε...

ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΓΑΜΩ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ!

jacki είπε...

Εμένα αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι όλοι αυτοί οι κακόποιοί, πολιτικοί που μιλάν και κουκουλοφόροι που καίνε και ριμάζουν πονάνε πιο πολύ από τη μάνα του παιδιού. Εκμετάλλευση του γεγονότος..

PN είπε...

Όλοι μωρέ θα το ξεχάσουμε. Νομοτελειακό είναι! Το θέμα είναι τι μπορεί ένα τέτοιο γεγονός να αλλάξει σε εμάς ή στο πολιτικό σύστημα. Και η βλακεία είναι ότι δεν αχνοφαίνετάι ότι κάτι θα αλλάξει. Μάλλον πρέπει να ταρακουνηθούμε πιο πολύ ακόμα!!! Και καλό αυτό δεν το λες!!

One Happy Dot είπε...

@ALL...
δεν είναι ότι δεν θέλω ή βαριέμαι να απαντήσω σε καθένα ξεχωριστά...είναι που θα πρέπει να πω λίγο πολύ τα ίδια και δεν έχει νοήμα. Όλοι συμφωνούμε, όλοι διαφωνούμε...Και σήμερα περνώντας από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας πάλι μύριζε καμένο και όπως ακούγεται ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα. Τόσες μέρες ήταν λόγω του "γεγονότος", το Σαββάτο θα είναι πάλι λόγω της επετείου του "γεγονότος", σε ενα μήνα θα είναι οι 30 μέρες από το "γεγονός"...και οι μέρες θα περνάνε και το κτήνος που ξύπνησε δύσκολα θα πέσει πάλι για ύπνο. Τελικά είναι φοβερό πως ένας θάνατος μπορεί να αλλάξει μια ζωή...
Καλημέρα σε όλους με μια αγκαλιά...εγω τουλάχιστον εχω ανάγκη να τη δώσω!

Όναρ είπε...

Εναντιωνόμαστε..σκεφτόμαστε..φτάνουμε στο απροχώρητο..μια συζήτηση όμως με τους γονείς μας (ή τους γηραιότερους γενικά) μας αποκαλύπτει ότι τα ίδια συμβαίνουν εδώ και μισό αιώνα..κι έπειτα δε σου μένει δύναμη να πολεμήσεις..ούτε νοητικά..Καλησπέρες απογοήτευσης..

One Happy Dot είπε...

@Οναρ...
Μια συζήτηση με τους "μεγαλύτερους" που όπως χαρακτηριστικά λένε αυτές τις μέρες "εμείς ζήσαμε και μια χούντα και τα έχουμε ξαναδει αυτά" σε κάνει να απορείς...τότε ήταν ξένοι που οργάνωναν επιθέσεις με σκοπό να αποδυναμώσουν το ελληνικό κράτος. Τώρα είναι Έλληνες που επιτίθενται εναντίον Ελλήνων και ο καθένας υπερασπίζεται τη δική του αλήθεια, τη δική του εκδοχή...όπως έλεγε και ο παππούς...μπερδεμένα πράγματα και άκρη δεν βρίσκουμε!