Η συναυλία όπως θα έπρεπε να είναι...

Πήγαμε (με τραμ, μετρό και τρένο), ταλαιπωρηθήκαμε (περισσότερο από οσο περιμέναμε), είδαμε (οσο μπορούσαμε), ενθουσιαστήκαμε (από την αρχή ως το τέλος), φύγαμε (με μισή καρδιά), ταλαιπωρηθήκαμε (περισσότερο από οσο αντέχαμε) και...η ζωή συνεχίζεται!

Σκέφτομαι όμως και ενα εναλλακτικό σενάριο...έτσι για την άλλη όψη του νομίσματος!

Μια ομάδα αποτελούμενη από τους:
Aunt Donna & Brother & friends
Mahler
Toymaker
One Happy Dot
Sakafiora & Simona

οδηγούνται στο πίσω μέρος της σκηνής με τα μαγικά χαρτάκια που θα τους επιτρέψουν να παρακολουθήσουν τη συναυλία back stage.
Ο ενθουσιασμός τους έχει χτυπήσει κόκκινο, η θεία Ντόνα κατεβάζει τα υπογλώσσια σαν καραμέλες (ένεκα τα χρόνια βλέπεις), η Σακαφιόρα αναζητάει κάποιο προσωπικό αντικείμενο της γραίας και την παρακαλούν να βγεί από τον σκουπιδοντενεκέ, ο Mahler ακούσει την Ιζόλδη στο MP3 Player δήθεν αδιάφορα, ο Toymaker προσπαθεί να κατεβάσει το σεντόνι με το τεράστιο Μ γιατί το φαντάζεται να καλύπτει την πολυκατοικία του ώστε να μην τη χέζουν τα περιστέρια και η Happy Dot ψάχνει να βρει καμία καμπαλοσοκολάτα καθώς η βραδιά αναμένεται μεγάλη!

Εκεί που ο καθένας είναι απασχολημένος με τις προαναφερθείσες δραστηριότητες εμφανίζεται η γραία με εμπριμέ ρομπάκι, παντοφλίτσα με πον πον που κάνει τακ τακ και μπικουτί στο κεφάλι σούρνοντας από το ενα χέρι μια 12χρονη Λούρδη η οποία βαριέται τη ζωή της και από το άλλο ενα Ρόκο που παίζει αδιάκοπα με ενα PSP και κάθε λίγο και λιγάκι σκούζει καμπαλίστικες ευχές τύπου "feck" (Με -e) και το χτυπάει στην ποδιά της μάνας του. Λίγο πιο πίσω ακολουθεί το Μαλαουι-ανό το οποίο και μασουλάει μια μπανάνα.

Μας πλησιάζει και μας χαιρετάει δηλώνοντας ενθουσιασμένη για τη γνωριμία. Προσπαθούμε να μη δείξουμε τη χαρά μας και το παίζουμε ανώτατες προσωπικότητες απλώνοντας το χέρι ενω κατουριόμαστε όλες μαζί. Η Σακαφιόρα που μέχρι εκείνη την ώρα είχε ξεθάψει από τα σκουπίδια 180 qtips, 200 τριγωνικά σφουγκαράκια για το μακιγιαζ, 120 πονπον πουδραρίσματος και 100 ζευγάρια καλσόν μαζί με ενα μισοφαγωμένο μαρούλι έχει απομείνει να την κοιτάζει ενω βγάζει άναρθρες κραυγές. Η γραία την κοιτάζει με συμπάθεια και της χαρίζει 1 μπλουζάκι ενω φωνάζει τον Guy να πάρει τα πόδια του να μαζέψει τα παιδιά μη του ρίξει κανένα καμπάλικο καντήλι. Επιτέλους η μουρλή βγαίνει από τα σκουπίδια και φοράει το μπλουζάκι πάνω πανω τα δικά της. Σε λίγο θα σκάσει.

Η ώρα περνάει ευχάριστα με τα καμπαλόπαιδα να λυσσάνε, τη γραία να ετοιμάζεται και να κάνει κύκλους αγάπης με την ομάδα της βαλαντώνοντας στο κλάμα και δίνοντας όρκους αιώνιας πίστης, τον Guy να βαριέται τόσες φορές που τα έχει δει αυτά και σύσσωμο το υπόλοιπο συνεργείο να τρέχει αλαφιασμένο στα όρια νευρικής κρίσης.
Εμείς στριμωγμένοι σε μια γωνία τα λέμε με την Robyn η οποία έχει μάθει ενα "geia sas athina" και μας το πετάει κάθε λίγο και λιγάκι. Σε λίγο βγαίνει κ αυτή σε μια γωνίτσα και λέει τα δικά της ενω τσιμπολογάμε κάτι Τsakiris που μας κέρασαν, πίνουμε νερό και κατουριόμαστε!
Περί τις 21.15 η γραία στρογγυλοκάθεται στην καρεκλίτσα της και ετοιμάζεται να βγεί στο κοινό που την αποθεώνει ηδη. Γυρίζει, μας χαμογελάει, μας ρίχνει ενα καμπαλοσιχτίρι και παραδίνεται στη λαοθάλασσα. Εμείς χορεύουμε και πηδάμε σαν κατσίκια, μαζεύουμε σε μπουκαλάκια τον ιδρώτα της, παίζουμε με τα καμπαλόπαιδα και προσπαθούμε να πείσουμε το Μαλαουι-ανό να κατέβει από τα μπαούλα.

Φωτογραφίζουμε τα πάντα ενω η Sakafiora ανακαλύπτει το ίδιο μπλουζάκι που της χάρισε και σε μια σπάνια απόχρωση του γκρι και το "δανείζεται" φορώντας το κάτω από συνολικά 3 tshirt και ενα αδιάβροχο! Ο Ρόκο την παίρνει χαμπάρι και απειλεί να τα πεί ολα στο μπαμπά του (ο οποίος πήγε για τσιγάρα και μάλλον την έκανε με ελαφριά) και η θεία Ντόνα σώζει την κατάσταση...τον πιάνει από το αυτί και του λέει σε άπταιστα αγγλικά "Ι will give you one and the wall will give you another one" (=θα σου δώσω μια και ο τοίχος άλλη μια) και το θέμα θεωρείται λήξαν!

Κάθε φορά που η γραία φεύγει από τη σκηνή προκειμένου να αλλάξει έρχεται και κάνουμε όλοι μαζί hi5 Και άλλα κοριτσίστικα. Μας ρωτάει πως περνάμε με την αγωνία να διαγράφεται στο πρόσωπό της και με κάθε μυ από τους 15.798 που έχει να τινάζονται από το χτυποκάρδι (εμ του '58 είσαι χρυσή μου...κάτσε και λίγο!)
Μπαίνει, βγαίνει σαν σίφουνας, φιλάει τα παιδιά, έχει χεσμένο τον Guy (ο οποίος εξακολουθει να είναι για τσιγάρα), πετάει μια ευχή, αλλάζει ρούχα, βλεφαρίδες, παπούτσια, σιχτιρίζει κανα δυο έτσι για το καλό κι εμείς την κοιτάμε σαν κουτάβια διαφήμισης Friskies!
Οι 2 ώρες περνάνε σαν νερό, τη βλέπουμε πλάτη να προτρέπει ευγενέστατα το κοινό να τραγουδήσει μαζί της ("Let me hear you sing motherfuckers") ενω απλώνει τα χέρια της και χαρίζει μια έκταση του μεσαίου δακτυλικού μυ όλη δική μας!! Μα είναι τόσο σταρικά ανωτάτου και αλουερ!
Τα λόγια είναι περιττά την ώρα που χωρίζουμε έλεγε η δικιά μας Madonna (βλ. Μαρινέλλα) οπότε η καληνύχτα στην οποία είμαστε συνηθισμένοι και το "thank u Athens" δεν ήρθε ποτέ! Με το που κατέβηκε από τη σκηνή τα καμπαλόπαιδα έτρεξαν κοντά της φωνάζοντας "Mommy mommy" ενω το Μαλαουι-ανό είπε απλά "Oug". Στο μεταξύ είχε επιστρέψει και ο Guy...χωρίς τσιγάρα! Σε χρόνο dt άλλαξε σε ενα απλό και απέριττο Gaultier, μας πήρε αλα μπρατσέτα και κινήσαμε αγάλι αγάλι για το ξενοδοχείο όπου και θα μας έκανε το τραπέζι με καμπαλίστικες λιχουδιές (νηστικοί μείναμε μη φανταστείς...τσουκνίδες γιαχνί και η θεία ζήτησε από ευγένεια τη συνταγή!). Εννοείται ότι φύγαμε με ελικόπερο και στη διαδρομή ακούγαμε JLo την οποία και θάψαμε δεόντως!
Ήταν μια αξέχαστη βραδιά η οποία τελείωσε με αγκαλιές, φιλιά, ανταλλαγή email και υποσχέσεις ότι θα γίνουμε φατσοβιβλιοφίλοι!

Οποιαδήποτε αναφορά σε βλόγιους και βλόγιες δεν είναι καθόλου συμπτωματική! :)