1 Σεπτεμβρίου 2008

Bits and pieces...


Είναι τυχαίο το ότι ο Αύγουστος μας αποχαιρέτησε με βροχή? Λες και δεν ήθελε να φύγει αλλά από την άλλη ήθελε να μας δώσει και ενα στοιχείο της απουσίας του που θα ακολουθήσει.
Τις χάρηκα τις σταγόνες, τις μέτρησα, τις μύρισα...δρόσισε και για λίγο η ανάσα μας έγινε πιο καθαρή.
Η φθινοπωρινή μου διάθεση βγήκε από τη ναφθαλίνη και με έσπρωξε στην κουζίνα να κάνω μια εξαιρετική πατατοσαλάτα με λαδάκι, χοντρό αλάτι, κρεμμυδάκι και λίγο άνιθο μαζί με φρέσκια ντομάτα η οποία καταναλώθηκε σε χρόνο μηδέν. Σημαντική πινελιά το φρέσκο ψωμάκι που ανακάλυψα στο φούρνο της γειτονιάς μας αν και Κυριακή.
Δρόσισε και ο κόσμος μελαγχόλησε.
"Πάει το καλοκαιράκι Ρηνιώ" μου φώναξε η κυρία Στέλα από το μπαλκόνι της στο απέναντι διαμέρισμα ενω κοιτούσε στις λακούβες στο δρόμο να γεμίζουν με βρόχινο νερό και αναστέναξε.
"Να ξέρεις το χειμώνα ο κόσμος παύει να χαμογελάει" είπε και κάθισε στην καρέκλα της.
Η κυρία Στέλα είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερος. Έχει βιώσει την απώλεια του παιδιού της πρίν κάμποσα χρόνια ενω λίγο καιρό αργότερα έφυγε και ο άντρα της. Έχει ακόμα μια κόρη που της έχει χαρίσει 2 εγγόνια τα οποία την επισκέπτονται και τα επισκέπτεται συχνά αλλά τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να γεμίσει το κενό στο βλέμμα της κάθε φορά που τη συναντάω.
Κι όμως η κυρία Στέλα έχει έναν μοναδικό τρόπο να φιλοσοφεί τη ζωή στην κάθε της μέρα. Κάνει χιούμορ, είναι πανέξυπνη, αφοπλιστικά γλυκειά, μιλάει για το γιό της σαν να είναι ακόμα εδω -και ας έχει πλήρη συναίσθηση της πραγματικότητας- και της αρέσει ο Νταλάρας γιατί της τον θυμίζει.
"...το χειμώνα ο κόσμος παύει να χαμογελάει"...δεν το είχα προσέξει (χαρούμενη τελεία γαρ!)
Χαζεύω μια ελλνική ταινία στην τηλεόραση και με παίρνει ο ύπνος. Το καταλαβαίνω από τις σκηνές που εναλάσσονται στην οθόνη κι εγω τις βλέπω με διακοπές. Νανουρίζομαι από τις σκέψεις...
Γιατί δεν γελάει ο κόσμος? Σκέφτομαι ότι το γέλιο είναι ενα σημαντικό όπλο ενάντια σε επώδυνα συναισθήματα όπως ο φόβος, ο θυμός, η λύπη. Γκρεμίζει τα σύνορα και στέλνει τα όρια ακόμα πιο πέρα. Ένας καθολικός, ενστικτώδης κώδικας επικοινωνίας. Κάπου διάβασα ότι όταν γελάμε από καρδιάς ο αέρας στους πνεύμονες κινείται με 120 χλμ./ώρα. Μια εσωτερική κούρσα με το σημαιάκι να μένει μετέωρο και να περιμένει τη γραμμή τερματισμού.
Είναι τόσο δύκολο άραγε? Είναι πιο εύκολο να είμαστε μουτρωμένοι και κατσούφηδες? Λύνουμε έτσι πιο εύκολα τα προβλήματά μας?
Οι άνθρωποι που δεν χαμογελάνε με αγχώνουν. Με κάνουν να αναρωτιέμαι αν είμαι τόσο αναίσθητη απέναντι στις δυσκολιές που απλά χαμογελάω. Μα τι άλλο να κάνω? Και να στεναχωρηθώ πάλι εκεί θα είναι. Και να φωνάξω δεν θα τρομάξουν. Το γέλιο από την άλλη μου δίνει κουράγιο. Είναι λες και δίνω το χέρι σε μένα και αυτομάτως εχω ακόμα ενα σύμμαχο.
(Τελικά αυτός δεν ήταν ύπνος...φιλοσοφικό συμπόσιο με τον εαυτό μου ήταν και τώρα το αντιλαμβάνομαι!)
Ξυπνάω και ακούω στο ραδιόφωνο το Strange World. Πλεόν δεν βρέχει, η κυρία Στέλα έχει μπεί στο σπίτι της και το στομάχι μου κάνει επανάσταση ζητώντας καθαρά παγωτό.
Τελικά το φθινόπωρο, ως πρόλογος ενός χειμωνα που θα έρθει, έκλεψε την τελευταία μέρα του Αυγούστου και την έντυσε στα χρώματά του. Εκείνη, ανίκανη να αντισταθεί δάκρυσε και τα δάκρυά της έγιναν χοντρές σταγόνες και γέμισαν τον τόπο. Εμείς νιώσαμε βροχή αλλά στην πραγματικότητα ήταν τα δάκρυα μιας τελευταίας μέρας. Ενός Αυγούστου που έφυγε και ενός Σεπτέμβρη που ήρθε χαμογελαστός να μας υπενθυμίσει ότι τίποτα δεν τελειώνει πρίν ξεκινήσει και κάθε αρχή, εύκολη ή δύσκολη, δεν παύει να είναι το ήμισυ του παντός. Διαχρονικά άξιο θεώρημα με εφαρμογές σε καθημερινή βάση για όλου μας...ανεξαιρέτως!
Φόρεσα ενα κοντομάνικο (αγαπημένο δώρο της θείας Ντόννα) και βγήκαμε βόλτα...

Καλό μήνα να έχουμε...


MusicPlaylist

18 σχόλια:

Spy είπε...

Που να δείτε και πόσο χαμογελούν οι Άγγλοι τον Xειμώνα...

One Happy Dot είπε...

Καλέ μου κύριε Spy...βγάλατε άκρη από το μονολόγινγκ μου? Οποία η χαρά! Παίζει να είναι και η μοναδική εποχή κατά την οποία χαμογελάνε αυτοί οι άνθρωποι...Καλό μήνα να έχετε και καλή επιστροφή στα θρανία! :)

ProFyLaKtiKo είπε...

αααα να σου πω, τη μία με την πατατοσαλάτα, την άλλη με το παγωτό. πείνασαααααααααααα!

εγώ πάντως δε χαμογελάω, αλλά προσπαθώ να είμαι χαρούμενος(λέμε τώρα) και να κάνω τους άλλους να χαμογελάνε, είναι και αυτό κάτι...

άντε και καλό φθινόπωρο να έχουμε...

Hfaistiwnas είπε...

Καλησπέρα!!!
Μας επηρέασε όλους η τελευταία μέρα φαίνεται..
Μια νέα εποχή, που προσωπικά μ'αρέσει πολύ, δίνει άλλα χρώματα.. πιό γήινα..
Όλοι έχουμε προβλήματα, δεν είναι λόγος να μην χαμογελάμε.. όλα περνάνε..

One Happy Dot είπε...

Μην είσαι τόσο επιρρεπής καλέ! Δείξε λίγο χαρακτήρα και πετάξου ως το απέναντι ταβερνείο να τσακίσεις μια χοιρινή (λέμε τώρα!)
Εσυ καλά κάνεις και κάνεις τους άλλους να χαμογελάνε (από προσωπική εμπειρία σου λεω ότι τα καταφέρνεις μια χαρά!) αλλά μήπως είναι ωρα να ξεκινήσουν και οι άλλοι να σου "ανταποδίδουν τη χάρη"? Για να το δρομολογήσουμε αγάλι αγάλι... :) φιλί!

One Happy Dot είπε...

Ηφαιστιωνάκι είσαι πηγή θετικής ενέργειας! Εσυ και οι motionistes! Keep going!!! Τα φιλιά μου!!! :)

ProFyLaKtiKo είπε...

αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι, αγαπητή μου, δε χαμογελάει ένα profylaktiko :p

αν μου φτιάξεις εκείνη την πατατοσαλάτα.... κάτιμπορεί να γίνει

naya είπε...

Εγω παλι οταν χαμογελω κανω τους αλλους κ ανησυχουν!χι!χι!
Σε κερδισε το φθινοπωρο βλεπω..σταφυλια,φυλλα,βροχουλες,ζακετουλες κ εναν καλο μηνα!

One Happy Dot είπε...

Hey Naya μέλισσα!
Με κέρδισε σε σημείο που σήμερα θα κάνω σουπίτσα!
Παντός καιρού ταιριάζω πάντα και παντού! :)
Λίγο ακόμα να δροσίσει να βάλω ενα ζακετάκι καινούριο που το εχω με το ταμπελάκι ακόμα...λιγουλάκι μωρέ! :) Καλό μήνα κορίτσι γλυκό...να χαμογελάς και ας ανησυχούν!

gregory είπε...

μακαρι να ερθη ο χειμομας αλλα δεν το βλεπω...εχει και ο χειμωνας τα καλα του..εμεις θα τον θυμομαστε...τα παιδια θα τον διαβαζουν ,και θα τον βλεπουν στην τηλεωραση...παντος εισαι ανοιχτη καρδια και καλα κανης και εγω παρα ειμαι..απορω πως ζης στην αθηνα..εγω θελω να παω στα βουνα....το βλεπω γραφης για να εχεις παρεα...και γραφης και καλα...

xipasmenos είπε...

Εμείς πάντως αγάπη μου πάντα χαμογελάμε........ειδικά αμα μας βάλει μια ζεστή σοκολάτα μπροστα απο το τζάκι!!!

ΥΓ Το Στέλλα με 2 -λ- μαρή.......

Γ.Π. είπε...

Μου τη σπάει το στρουμφοφθινόπωρο!
Και ο στρουμφοχειμώνας!
Και όλοι έχετε μπει στο mood εκτός από μένα που αρνούμαι να βάλω κάτι πιο ζεστό και να ρίξω ένα σεντονάκι πάνω μου και σήμερα φταρνίζομαι!
Στρουμφοαψού!

jacki είπε...

Καλό φθινόπωρο και καλό χειμώνα. Οι άνθρωποι δε γελούν το χειμώνα. Δεν το είχα προσέξει. Και που να το προσέξουμε δηλαδή που κλεινόμαστε στον εαυτό μας και δεν κοιτάμε γύρω μας. Πως να το αντιληφθούμε αφού όταν μιλάμε με κάποιον κοιτάμε τα παπούτσια μας αν είναι στη θέση τους.. Μου αρέσει που τα γράφεις όλα έτσι εύθυμα. χαμογελάω πολύ όταν μπαίνω στο μπλοκ σου. Καμιά φορά προβληματίζομαι βέβαια αλλά μου κάνει καλό. Και να χαμογελάμε. Το χαμόγελο δεν έχει εποχή.. έτσι δεν είναι;

One Happy Dot είπε...

@Gregory...
Σ'ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια! Γράφω για να εκφράζομαι και μέσα από την έκφραση έρχεται και η παρέα..όπως ήρθες κι εσυ καλή ωρα! Οσο για την Αθήνα...αγαπώ να μισώ αυτή την πόλη με την οποία δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη! Καλησπέρες εμμονής! :)

@Xipasmenos...
ή αλλιώς ορθογραφικό λεξικό εννοιών! :) Το δοκίμασα με δυο λ και κάτι δεν μου κολούσε...όπως και να έχει για το ίδιο άτομο πρόκειται! Λοιπόν...έχουμε τζάκι (της Σακ) έχουμε μηχανή που κάνει σοκολάτα (της Σακ) οπότε...μια χαρά χειμώνα θα περάσουμε...ξέρεις, στης Σακ! :)

@Καημός...
Επαναστάτης ως το κόκαλο έτσι? Για να προσέχουμε λίγο τις ιώσεις που κυκλοφορούν γιατί εμ θα κρεβατωθείς εμ δεν θα μπορείς να κάνεις ποστάκια και θα μας λείψει το επαναστατικά alternative πνεύμα σου! Καλησπέρες υγιείς!
ακόμα καλοκαίρι είναι...μη σε παρασύρουμε εμείς οι εποχιακά ορθολογικοί τύποι! :)

@Jacki...
Οχι μόνο δεν έχει εποχή αλλά ταιριάζει με κάθε ρούχο, ιδανικό για βουνό ή θάλασσα, με παρέα ή χωρίς, είτε είναι γέλιο είτε είναι χαμόγελο είναι πάντα επίκαιρο και απαραίτητο!
Και στο ερώτημά σου απαντάω με χαρά "ναι" και ετοιμάσου για μια σχολική χρονιά...εκτός αιθούσης! (κυριολεκτικά και μεταφορικά! Καλησπέρες μεταξύ...διπλανών! :)

PN είπε...

Καλά αυτή η βρόχα αποτέλεσε τρελή έμπνευση μου φαίνεται για την blogoσφαιρα. Πάντως, για μένα το ότι χτες φόρεσα πουλοβεράκι το βράδυ και κοιμήθηκα με κουβερτούλα λέει πολλά.

Θέλω το χειμώνα, τώρα!!!

Ωραίο story και μου προκάλεσε όρεξη για παγωτό. Η βλακεία είναι ότι αν φάω παγωτό, τώρα που μετά βίας μιλάω, δεν με βλέπω αύριο να μιλάω καθόλου....

Τις καλησπέρες μου χαρούμενη κουκίδα. Εδώ χαρούμενο και πάντα χαμογελαστό τσουλουφόπαιδο!!!

One Happy Dot είπε...

@vk...
πουλοβεράκι και κουβερτούλα? ohhhh how cozy is that!!!
Δεν ξέρω αν θέλω χειμώνα από τώρα αλλά...λίγο δροσιά και αφορμή για κανένα μακρυμάνικο δεν θα με χαλούσε..και από κάτω βερμούδα και σαγιονάρες! :)
Άσε το παγωτό για την ωρα, γίνε καλά και μετά σε περιμένω στις γειτονιές μας για super ιταλικό παγωτό η ποιότητα του οποίου μπορεί να επιβεβαιωθεί και από το alter ego σου καθώς το τιμά δεόντως σε κάθε δυνατή ευκαιρία! Να ακούσω φωνούλα....γουααααααα!!! :)

Leviathan είπε...

kalo mina!!kalo f8inoporo!!!!filia!!

One Happy Dot είπε...

καλή σχολική χρονιά και σε σένα Levaki! (φθινόπωρο=σχολείο...χρόνια τώρα!) φιλιά φιλιά! :)