To the rescue of 1 :) .

Το να δουλεύεις στα 150 μέτρα, περίπου, από το σπίτι του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει τα καλά και τα κακά του.

Π.χ.

• Στις πανυγηρικές διακοπές της ΔΕΗ άντε να μείναμε κανένα μισάωρο συνολικά χωρίς ρεύμα (Αυτό είναι καλό γιατί δεν άρχισαν οι μουρμούρες "γιατί δεν δούλεψε το UPS" και "τι θα γίνει τώρα" και "ποιός θα κάτσει παραπάνω" και...μπαμπά θα μου τα φουσκώσεις μπαμπά θα μου τα φουσκώσεις? Από την άλλη είναι κακό γιατί...απλά συνεχίσαμε τη δουλειά μας!)
• Έχουμε μόνιμη παρέα την άγρυπνη Ελληνική Αστυνομία να μας "προσέχει" (αυτό εννοείται πως είναι κακό γιατί αν μπαίνεις κάθε μέρα στο δακτύλιο, ανεξάρτητα με το αν κυκλοφορείς ή οχι, καταλήγεις στο στόμα του λύκου και στα πλαίσια του στόχου που έχουν τα παλλικάρια για να πιάσουν το bonus του καλοκαιριού έχουν γίνει αρκετά "ανοιχτομάτηδες" και γράφουν αβέρτα!!)
• Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους ειδικούς φρουρούς ντυμένους με πολιτικά ρούχα και γυαλιά Rayban Aviator που είναι στημένοι κάτω από το σπίτι του "προκλητικού" αυτού ανθρώπου με Audi A3 διακριτικά παρκαρισμένα σε ολο το μήκος του δρόμου.
  

Η παρουσία των τελευταίων είναι που κάνει τη ζωή μας σχετικά δύσκολη τους τελευταίους μήνες που ο Πρόεδρος έχει πρωινές "δουλειές" και λείπει συχνά από το σπίτι. Διότι, τα αστροπελέκια που σουλατσάρουν κάθε μέρα κάτω από το σπίτι του messie le president την έχουν δει πολύ 007 (και να του έμοιαζαν πάει στο καλό αλλά που τέτοια τύχη!) και ταλαιπωρούν τους διερχόμενους οδηγούς καθώς και τους απλούς πεζούς. Και πες ότι το να σταματήσεις την κυκλοφορία για να φύγει ο Πρόεδρος με τη συνοδεία του το έχουμε συνηθίσει, το βλέπουμε συχνά, γίνεται ένας σχετικός φραμπαλάς, κουσκουσάρουμε εμείς οι κοινοί θνητοί και περνάει η ώρα!
Το να σταματάς τον πεζό που έτυχε να περνάει από το πεζοδρόμιο της πολυκατοικίας του Προέδρου την ωρα που ο καλός αυτός ανθρωπάκος κατεβαίνει για να πάει να κόψει την κορδέλα σε ακόμα ενα ίδρυμα που ενας Θεός ξέρει για ποιό λόγο το έφτιαξαν, έχει λογική?

Σήμερα το πρωί, κι ενω τη συγκεκριμένη διαδρομή την εχω κάνει άπειρες φορές ολα αυτά τα χρόνια και έχουμε αποκτήσει μια οπτική οικειότητα με τα παλλικάρια, έκανα το λάθος να περάσω στο απέναντι πεζοδρόμιο και να αγγίξω τον περιβάλλοντα χώρο της "ιερής πολυκατοικίας".
Δεν ξέρω γιατί...δεν ξέρω τι μου ήρθε. Φαντάζομαι όταν κάνεις την ίδια διαδρομή κάαααααθε μέρα, έρχεται κάποια στιγμή που τα πόδια σου επαναστατούν και κάνουν το δικό τους. Έτσι τα δικά μου πόδια σήμερα αποφάσισαν να περπατήσουν απέναντι για αλλαγή.
Είχα ηδη βγάλει τα ακουστικά και τα τακτοποιούσα στην τσάντα μου (τα έκανα κουβάρι και τα έριξα μέσα με το MP3 να παίζει ακόμα και τελείωσε και η μπαταρία...άσχετο!) με πλησιάζει μια "ντουλαπίτσα" από τις γνωστές και χωρίς να βγάλει το γυαλί (αγένεια σου λεω!) ακολουθεί ο εξής σουρεαλιστικός διάλογος (όπου Νt: ntoulapas, D: Dot)

Nt: θα πρέπει να σας ζητήσω να περιμένετε
D: Ορίστε?
Nt: Πρέπει να περιμένετε να περάσει ο Κύριος Πρόεδρος και μετά να συνεχίσετε
D: Α! Ναι, μάλιστα συγγνώμη (λίγο ψαρωμένη το ομολογώ)
Nt: Παρακαλώ. Κάντε στην άκρη μόνο αν μπορείτε
(σημείωση: είμαι ηδη στον τοίχο και δεξιά είναι η είσοδος της πολυκατοικίας, αριστερά μια τσιμεντένια κακόγουστη γλάστρα)
D: Μα είμαι στην άκρη...μη γίνω και ενα με τη γλάστρα (συμπαθητικό γελάκι που κάποτε έπιανε αλλά τώρα μάλλον έχει χάσει την παλιά του δόξα καταραμένα -αντα! άσχετο!)
Nt: Οσο πιο συνεργάσιμη είστε τόσο το καλύτερο
D: (oh my God this is so CSI cool!!!!) Για ποιόν? (εδω πρέπει να ομολογήσω ότι μίλησα μέσα από τα δόντια μου και δεν είχα σκοπό να το ακούσει ο ntoulapas αλλά το βιονικό του αυτί το τσάκωσε!)
Nt: (με βλέμμα που σκοτώνει...κουνούπι) Για όλους και κυρίως για να συνεχίσετε την πορεία σας το συντομότερο δυνατό...(συνακτικά στέκει τώρα αυτό?)

[Στο μεταξύ κανείς δεν του δίνει σημασία που είναι έτσι Brutal γιατί 1. ίσως είναι έτσι πάντα αλλά δεν δαγκώνει, 2.ήμουν πιο ψηλή και τον είχα (!!!), 3. μόλις είχε κατέβει ο Πρόεδρος.]

...κι εκείνη τη στιγμή, the President comes to the rescue of Happy Dot!!!!!!! Στο εξής, όπου P: The President (οσκαρικό το βλέπω το post Και ποιόν θα πρωτοευχαριστήσω! Μαμά, μπαμπά, αγάπη...)

P: (Απορημένα) Καλημέρα (Συννεφάκι πάνω από το κεφάλι του:Εσυ πάλι ποιά είσαι?)(πρώτα σε μένα και μετά στον ntoulapa Να σκάσει να πλαντάξει!)
D: Καλημέρα σας (με μια ανάσα μη προλάβει και μιλήσει ο αχώνευτος!)
Nt: Καλημέρα κύριε Πρόεδρε
P: Πηγαίνουμε?
Nt: Είμαστε έτοιμοι. Περάστε παρακαλώ
P:Καλημέρα σας (Δεύτερη, ntoulapa λύσσα τώρα!)
D: Στο καλό να πάτε (Ok ok ok δεν ήταν και τόσο ευρηματικό αλλά μου έχει κολήσει σαν έκφραση και τη λέω παντού!)

Σε χρόνο dt 4 αμάξια και μια μηχανή έχουν ξεκινήσει, η ξανθιά τροχονόμα ανοίγει χώρο (εδω ασματακι τύπου "κάνε πέρα να περάσω κάνε πέρα να διαβώ" θα μπορούσε να ντύσει μουσικά τη σκηνή) και ο ntoulapas κοιτάει πρός το μέρος μου με το ίδιο ανέκφραστο ύφος των Rayban αλλά βάζω στοίχημα ότι στο κεφάλι του το αλα Schwarzenegger I'll be back έκοβε βόλτες!

Σε 2 λεπτά ήμουν στο γραφείο και δούλευα πυρετωδώς (ναι ναι με πυρετό...με χαλάει η δουλειά τελικά!) ενω περιμένω την επόμενη φορά που ο αρχηγός θα ξεμυτίσει για να εχω ακομα ενα "τρυφερό" ενσταντανε με τον all time classic...ntoulapa!

(Αυλαία, φώτα, χειροκρότημα!)