21 Ιουλίου 2008

Keep on falling...


Κάνω μια σκέψη...

Όταν μια σχέση φτάνει πρός το τέλος της ίσως είναι σαν να πέφτεις από ενα ψηλό κτίριο και να καρφώνεσαι στο έδαφος...χωρίς να εχω πέσει ποτέ από ψηλό κτίριο (μόνο από κούνια και ιδου τα αποτελέσματα) για να γνωρίζω τι συμβαίνει στο σώμα και στο μυαλό εκείνη τη στιγμή, τη φαντάζομαι σαν μια κατάσταση όπου ολα συμβαίνουν πολύ γρήγορα, δεν προλαβαίνεις να αισθανθείς, να νιώσεις, να αντιληφθείς, να σκεφτείς, να κοιτάξεις γύρω σου...απλά πέφτεις.
Ίσως να δακρύζουν τα μάτια, ίσως να πονάει το κεφάλι, ίσως να μικραίνει η καρδιά...και μετά χτυπάς πάτο...έδαφος.
Ενδεχομένως να τρέξουν φίλοι, γνωστοί, γείτονες και απλοί περαστικοί, θεατές του ατυχήματος, και να σου προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Να σε μεταφέρουν στο πλησιέστερο νοσοκομείο, να σου ψιθυρίζουν καθησυχαστικά λόγια στη διαδρομή, να σου χαϊδεύουν το κεφάλι, να σου κρατάνε το χέρι.
Εσυ ομως δεν τους καταλαβαίνεις...ακούς φωνές αλλά δεν ακούς μια λέξη. Αισθάνεσαι βαβούρα αλλά είσαι χαμένος σε μια παράλληλη πραγματικότητα με απίστευτη ηρεμία. Πονάς αλλά δεν ξέρεις που. Φοβάσαι αλλά δεν ξέρεις τι. Δεν θυμάσαι αλλά δεν μπορείς και να ρωτήσεις. Οπότε απλά παραμένεις και περιμένεις. Κάποια στιγμή αναλαμβάνει δράση μέγας γιατρός ονόματι χρόνος...λένε πως είναι καλός και έχει το φάρμακο για κάθε περίπτωση. Η δική σου φαίνεται ανίατη αλλά δεν είναι. Θέλει να σε κοιτάξει στα μάτια αλλά είναι κλειστά. Τρυπώνει στο μυαλό σου και με φωνή δυνατή, καθαρή σου λέει ότι ολα θα πάνε καλά. Δεν μπορείς να τον αμφισβητήσεις γιατί έχεις ανάγκη να τον πιστέψεις. Σου λέει ότι είναι στο χέρι σου αν θα σηκωθείς να περπατήσεις ή αν θα αφήσεις τη ζωή να σε προσπεράσει.
Η αδυναμία της στιγμής σου φαίνεται αιώνια αλλά έχεις ενα σύμμαχο οπότε παίρνεις κουράγιο.
Χρονος γιατρός, γιατρός χρόνος και η αποθεραπεία ξεκινάει...δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Πονάς και απελπίζεσαι αλλά συνεχίζεις γιατί και η ζωή συνεχίζεται και είπαμε...δεν θέλεις να σε προσπεράσει.
Κι εκεί που αναρώνεις, ξαφνικά θυμάσαι...αρχίζουν τα κομμάτια να μπαίνουν στη θεση τους και το παζλ του μυαλού σχηματίζει μια εικόνα. Γυρνάς το χρόνο πίσω και αναρωτιέσαι αν κάποιος δεν ήταν τελικά τόσο καλός οσο έλεγαν...σου χαμογελάει και σου λέει ότι χρόνος πάει μόνο μπροστά, δεν γυρίζει πίσω παρα μόνο για να κλείσεις τις πόρτες που άφησες ανοιχτές φεύγοντας, να βάλεις στη θέση τους τις αναμνήσεις σου και να συνεχίσεις. Μετά χάνεται κι εσυ ξεκινάς να βάζεις τάξη.
Τα πάντα λειτουργούν αντίστροφα...ξεκινάς από το έδαφος και ανεβάινεις ανάποδα πρός τα πάνω. Τα μάτια στεγνώνουν, η καρδιά μεγαλώνει, το κεφάλι επανέρχεται. Κοιτάς, βλέπεις, ακούς, αισθάνεσαι...βρίσκεσαι δίπλα στο κάγκελο το οποίο και κρατάς σφιχτά και κάνεις ενα βήμα πίσω. Απομακρύνεσαι και μπαίνεις μέσα στο σπίτι. Κλείνεις το παράθυρο, κάθεσαι στην πολυθρόνα και ακουμπάς ενα χέρι που είχες καιρό να νιώσεις ζεστά δικό σου. Αυτή τη φορά, ας κρατήσουμε κλειστό το παράθυρο...ναι? Έχουμε χρόνο μπροστά μας...

27 σχόλια:

Γ.Π. είπε...

Το πρόβλημα αρχίζει αν εσύ μετά από αυτό ... keep on falling... like a rolling stone!!!

PN είπε...

Ο Καημός έθεσε μια ενδιαφέρουσα διάσταση στο θέμα. Τι γίνεται αν ο πάτος δεν είναι τόσο ευδιάκριτος; Αν είναι για παράδειγμα μια μεγάλη κατηφόρα; Και ωραία άντε και φθάνεις κάποια στιγμή στον πάτο της. Ποιος σου λέει ότι θα είσαι αρτιμελής για να σηκωθείς;

Κατά τ' άλλα θα συμφωνήσω μαζί σου σε αυτόν τον παραλληλισμό πτώσης-χωρισμού που περιγράφεις. Ελπίζω να είναι απλά σκέψεις όλα αυτά!!!

L' Aesthete Soleil είπε...

Μακάρι να είναι σκέψεις. Εύχομαι τα καλύτερα

ProFyLaKtiKo είπε...

και πέφτεις πέφτεις πέφτεις.... αλλά πάντα θα καταφέρεις να σηκωθείς, αργά ή γρήγορα. εκτός αν είσαι κούταυλος!

One Happy Dot είπε...

@Καημός...πρόβλημα και αυτό! Τουλάχιστον αν σκάσεις κάτω έσκσες...αν συνεχίσεις να κατρακυλάς ψάχνεις βράχο να σταματήσεις!

@vk...και η μεγάλη κατηφόρα κάποια στιγμή φτάνει σε ενα ίσιωμα, ελπίζω. Αν τελικα είναι πάτος, "διαλέγω" το σενάριο με τις γρατζουνιές και τα σπασμένα πλευρά και οχι το άλλο με το "είδα το φώς το αληθινό". Θα μου πείς στην αληθινή ζωή δεν έχεις τέτοιου είδους πολυτέλειες καθώς είναι περισσότερο άσπρο-μαύρο. Για την ώρα και στη θεωρία επιλέγω γκρι και βλέπουμε. Κατά βάση είναι σκέψεις και ελπίζω να παραμείνει έτσι.

@l'aesthete soleil...ευχαριστώ. Ανταποδίδω για τα καλύτερα στα πάντα και παντού! :)

One Happy Dot είπε...

@Profulaktiko...αν είσαι κούταυλος [και ψευδός και σου λείπουν τα "σ" :)] μπαστουνάκι και ενα χέρι να σε κρατάει γερά!

Hfaistiwnas είπε...

Δεν μπορούσες να το θέσεις καλύτερα αγαπητή ευτυχισμένη τελεία (χωρίς πάυλα).. έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα! Ο χρόνος είναι όχι απλά γιατρός αλλά και μάγος! λολ! Κάνει θαύματα!
Εννοείται να το κρατήσετε κλειστό το παράθυρο!
Βάλε και σύρτη καλού κακού!

Ανώνυμος είπε...

Το έθεσες υπέροχα...
Τις περισσότερες φορές βρίσκεις πάτο, σηκώνεσαι, μετράς απώλειες και σιγά - σιγά, αυτό που χρειάζεται είναι ο γιατρός χρόνος στο πλευρό σου κι ένα νεύμα σου για να πλησιάσουν όλοι εκείνοι που τόσο καιρό αγωνιούσαν για σένα, αλλά έπρεπε για λίγο να μπουν στον "πάγο". Και μετά, δειλά - δειλά, αρχίζεις να προχωράς μπροστά.
Αυτό που εύχομαι κάθε φορά είναι ο πάτος να έχει ένα επίπεδο. Ανεξάρτητα από το πόσο βαθύ θα είναι για τον καθένα, για την κάθε περίπτωση. Ξέρεις τι εννοώ... τις φορές που νομίζεις πως έχεις σηκώσει λίγο κεφάλι, που έχεις αρχίσει να καταλαβαίνεις τις ευεργετικές επιδράσεις του χρόνου πάνω σου και μέσα σου, και κάτι συμβαίνει και σε ξαναρίχνει στα παλιά... ένα βήμα μπροστά και δέκα πίσω και ξαφνικά, ο πρώτος πάτος μοιάζει με λακκουβίτσα σε σύγκριση με αυτόν. Και φτου κι απ' την αρχή... Μη σου τύχει!

One Happy Dot είπε...

@Hfaistiwnas...χρόνος μάγος-γιατρός, μου αρέσει αυτή η προσέγγιση. Είναι ακόμα πιο ελπιδοφόρα και θετική! Βάζω σύρτη και σούρνω και μια παλιά ντουλάπα της γιαγιάς μου μπροστά για κάθε ενδεχόμενο! ;)

@Brokensemaphore...έτσι όπως τα περιγράφεις, διαπιστώνω λυπημένα ότι μάλλον σου έχει τύχει! Το κεφάλι ψηλά, ενα βήμα κάθε φορά και είπαμε...ο χρόνος πίσω δεν γυρίζει! Σε καλησπερίζω μερικά λεπτά αργότερα... :)

wilma είπε...

Και ο παραλληλισμός με την πτώση πολύ ωραίος, αλλά ειδικά το σφάλισμα του παραθύρου είναι ιδιαίτερα γλυκό. Προφυλάσσω την αγάπη μου, αυτό σκέφτηκα διαβάζοντάς σε.

Equilibrium είπε...

Από τα καλύτερά σου κείμενα χαρούμενη κουκιδίτσα μου, ίσως γιατί είναι από τις πλέον μύχιες σκέψεις σου...

εγώ μπορεί αυτή την περίοδο να'χω πάρει το ασανσέρ ανεβαίνοντας στο ρετιρέ της αγάπης, αλλά την πτώση που περιέγραψες -και την οποία τλκ περιτέχνως & γεμάτη αγάπη και υπομονή, απέφυγες- την έχω ζήσει. Άνοιξα μια τρύπα στο οδόστρωμα ΝΑΑ (μετά συγχωρήσεως). Αλλά δε χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο για να συναντήσω κάποιο γιατρό-χρόνο τλκ. Περίμενα αθόρυβα στο πεζοδρόμιο, κι έπειτα ανοιξα την πόρτα εισόδου της πολυκατοικίας, έπιασα το χέρι εκείνου που με ακολούθησε έχοντας δεί την πτώση μου και με αγάπησε για/παρά αυτήν, και πατήσαμε το κουμπί του ασανσέρ.

η συνέχεια, οπτικοποιημένα:

http://www.youtube.com/watch?v=YO1LqqP9w3I

στο αφιερώνω και σε περιμένω στα μέρη μου -αρκεί να μη συμπέσει κι έχουμε πάρει το ρετιρέ μας σε κανά νησάκι εκείνες τις μέρες.. ;)

φιλίιιιι

One Happy Dot είπε...

@Wilma-call me birthday girl-Flinstone...Αυτό είναι που ελπίζω να μείνει στο τέλος κοριτσάκι, αγάπη προφυλαγμένη και χέρια μπλεγμένα για οσο αντέξουν! :)

One Happy Dot είπε...

@Equilibrium...είσαι κατάσκοπος τελικά...μας παρακολουθείς! Δεν σου λεω τίποτα άλλο εδω, μόνο εύχομαι να συνεχίσει η ανοδική πορεία μέχρι να δείς κι εσυ τον αστροναύτη να σας χαιρετάει μέσα από το παράθυρο! Τα υπόλοιπα από κοντά! Φιλί ζουπηχτό και...ευχαριστώ! ;)

Ανώνυμος είπε...

"If you don't like the way the river flows don't jump in it"

You have talent girl!

"Free falling"
Tom petty & Heartbreakers

One Happy Dot είπε...

and wonder what would have happened otherwise? nooo....;)

"I wanna glide down over mulholland I wanna write her name in the sky.
I'm gonna free fall out into nothin', gonna leave this world for a while."

Καλό απόγευμα Θάνε...μουσικές καλησπέρες!

Spy είπε...

Θα είμαι κυνικότατος.
Όχι γιατί δεν σ' αγαπάω, αλλά γιατί δεν μ' αρέσει να λέω "γλυκουλίτσες" μαλακιούλες απλά για να χαϊδεύω αυτιά (έστω και πονεμένα):
1. Ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα. Δεν ξέρω αν γιατρεύει τίποτα, μπορεί, αλλά σίγουρα καταστρέφει τα πάντα. Η διαχείρισή του είναι τέχνη που πρέπει ο καθένας μας να κατακτήσει..
2. Ο πάτος του πηγαδιού είναι ΠΑΝΤΑ πιο κάτω από 'κει που νόμιζες. Give it a thought...

(Ότι μου έχεις "προσφέρει" τις τελευταίες μέρες, εννοείται πως θα είμαι εδώ για να στο ανταποδώσω αν χρειαστεί, αλλά και μια σκληρότερη ματιά σε μια πραγματικότητα, η οποία δεν είναι πάντα ρομαντική, δε βλάπτει που και που...ε; ε;)

mahler76 είπε...

Όντως καλή μου από τα καλύτερα κείμενά σου. Εμείς θα τα πούμε και από κοντά. Να είσαι καλά :)

One Happy Dot είπε...

@Spy...τελικά ή που θα απαξιώνεις ενα Post ή που θα είσαι η πηγή της αντι-αισιοδοξίας! (αμαν πουλάκι μου!)

Λοιπόν eternal sunshine...διαφωνώ μαζί σου! Απλά...
Πιστεύω στο χρόνο σύμμαχο του καθενός που μαλακώνει το θυμό, στεγνώνει το δάκρυ, φυλάει τις αναμνήσεις, χαμηλώνει τη φωνή, προστατεύει από ξεσπάσματα, ριχνει νερό στο κρασί, ηρεμεί, γαληνεύει, προστατεύει από μια παραδοχη που ίσως μετανιώσουμε...Μπορεί ο χρόνος να αλοιώνει αλλά δεν πιστεύω ότι καταστρέφει. Και για να μην είμαι απόλυτη σου τονίζω ότι αυτή είναι η καθαρά προσωπική μου άποψη σύμφωνα με τον πως μου έχει φερθεί ο χρόνος ως τώρα...μόνο προστατευτικά και το(ν) εκτιμώ.
Ο πάτος του πηγαδιού υφίσταται...αρκεί να λειτουργείς με όλες σου τις αισθήσεις και οχι μόνο με τα μάτια...τα μάτια ξεγελούν. Με τη λογική αυτή μπορει να είναι πιο κάτω από οτι νόμιζες αλλά μπορεί με μια απότομη αλλαγή στην ταχύτητα της πτώσης να τον συναντήσεις πολύ πιο γρήγορα.
Ειλικρινές ευχαριστώ για τα λόγια σου τα οποία αν και πιο "σκληρά" ξέρω ότι περιέχουν ενδιαφέρον το οποίο και εκτιμώ αφάνταστα.
Συγνώμη για το σεντονάκι αλλά ενα comment που ξεκινάει με τη φράση "Θα είμαι κυνικότατος" ε, σε προδιαθέτει λίγο. Καλημέρα με εκτίμηση...

@Mahler...Νιώθω λίγο άσχημα για το credit που μου δίνεις γιατί πραγματικά ήταν σκέψεις Κυριακής βράδυ μετά από ενα ζόρικο σκ...παρόλα αυτά σε ευχαριστώ και περιμένω να τα πούμε από κοντά...the truth is out there! ;)

Όναρ είπε...

Αυτό με το παράθυρο στο τέλος δεν το κατάλαβα..και γενικά δεν καταλαβαίνω οτιδήποτε δυσοίωνο ή αρνητικό αναφέρεις γιατί είμαι πεπεισμένη ότι δεν έχει καμία απολύτως δουλειά με σένα. Τελίτσα μου, τα δύσκολα και τα στενάχωρα δεν ήταν και δε θα είναι ποτέ για σένα..Καλησπέρες αισιόδοξες..

One Happy Dot είπε...

@Όναρ... :)

Τα εύκολα και τα δύσκολα είναι για όλους ανεξαιρέτως...αλλάζει ο τρόπος αντιμετώπσης από άνθρωπο σε άνθρωπο κι εγω επιμένω να χιουμορίζω και να γελάω απέναντι σε ότι και αν συμβαίνει. Απλά είναι κάποιες περιπτώσεις απέναντι στις οποίες οσο όρθια και δυνατή και να σταθώ, αυτές με ψιλορίχνουν και κάπως έτσι προκύπτουν τέτοιου είδους Post...το καλό είναι ότι δεν κρατάει πολύ! Το παράθυρο είναι για αυτά που θέλω να κρατήσω προστατευμένα...για αυτά που δεν θέλω να χάσω, αρκεί να μην θέλουν κι εκείνα να χαθούν! Καλησπέρες με χαμόγελο! [εκείνος ο καφές έχει βγάλει κόκαλα πια... ;)]

Spy είπε...

Kλαψ...
Mε μάλωσες...
:(

Ανώνυμος είπε...

κρίση είναι μωρο μου.θα περάσει.κρατα το παραθυρο κλειστό.ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΕΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!
ετσι μπράβο!
Τι είπες?Ζεστένεσαι?Που να σκάσεις απο τη ζέστη.απο υπομονή δεν πέθανε κανένας.
Σκασε και κολυμπα.
Φιλι ζουπηχτο!

One Happy Dot είπε...

@Spy...θα έπρεπε γιατί με πήρες από τα (υπέροχά μου) μούτρα, αλλά οχι! ;)

@Θεία...μα θα σκάσωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!! Να βάλω air condition τουλάχιστον? Καλά θα κολυμπήσω! :)

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=u55fpsbzAfk&feature=related

Αφιερωμενο με πολυ αγάπη!

One Happy Dot είπε...

χαχαχαχα!!! Και ότι το λέγαμε στο τηλέφωνο! Ευχαριστώ trendy θειτσάκι μου! :)

marionettie είπε...

Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Μ' αρέσει πολύ το design του μπλογκ, αλήθεια!

One Happy Dot είπε...

Γειά σου μικρή μου Marionettie...νομίζω ότι ολα θα πανε καλά στο εξής. Αρκεί να μη μένουμε στα λόγια και να τα κάνουμε πράξη! Καλό απόγευμα με θετική διάθεση! :)