Τετάρτη πως βαριέμαι...

...τις ερωτήσεις τύπου "ήρθες" όταν μπαίνω στο γραφείο!

Καλέ δεν με βλέπεις? Ναι! Τί ρωτάς τότενες? Και αν σου πω όχι ποιόν θα πιστέψεις? Εσένα που με βλέπεις ή εμένα που σου λέω με βεβαιότητα ότι δεν έχω έρθει?

Απαντάω "οχι" και σε κοιτάω. Μου σκάς μισό γελάκι και με ρωτάς αν εχω όρεξη για καυγά...εεε....οχι! Αλλά δεν είναι λίγο παράλογη η ερώτησή σου εφόσον με βλέπεις?

Οι ώρες περνάνε, κάνουμε τη δουλειά μας ευτυχισμένα όλοι μαζί, τιμολογούμε με τρελούς ρυθμούς με τη χθεσινή βεβαιότητα ότι ουδείς θα ασχοληθεί να μας πληρώσει και ξαφνικά περνάς από δίπλα μου, κοιτάς το άδειο πιάτο πάνω στο γραφείο ΜΟΥ και με ρωτάς "έφαγες?" Οχι "τί έφαγες" αλλά σκέτο "έφαγες?". Σε κοιτάω με απορία και σου απαντώ, γραφικά πλεόν, "οχι". Με ρωτάς "ποιός έφαγε" και σου απαντώ "εγω". Με κοιτάς με απογοήτευση και κουνάς το κεφάλι σου. Σε κοιτάω απλά και περιμένω την ερώτηση-δήλωση που έρχεται περήφανα "τελικά σήμερα δεν είσαι με τα καλά σου?!" "Οχι, ειμαι με το τζην" (χαχαχαχα...) Κάνεις να φύγεις, γυρνάς, με ξανακοιτάς και με τρόπο κοιτάς τι φοράω! Δεν το κατάλαβες το χιουμοράκι έτσι?

Τικ τακ τικ τακ...Τσουπ να'σαι πάλι που ξεπροβάλεις από την πόρτα. "Μου τυπώνεις εκείνο το excel που μας έστειλαν με την προσφορά για το πρόγραμμα BlipBlop 3.2.4.5?"- "Κάτσε να στο στείλω με email" (Σημείωση: οι γνώσεις σου στον Η/Υ είναι τοπογραφικού χαρακτήρα...που είναι ο υπολογιστής? Εκεί. Τέλος!) Δεν προλαβαίνουν να περάσουν 10 δεύτερα από το send και με ύφος "Είμαι ο I.T. του Bill Gates αλλά δεν σας το εχω πει και με φωνάζουνε E.T." με ρωτάς γιατί δεν σου έχει έρθει ακόμα. "Μόλις το έστειλα, ίσως πάρει μερικά λεπτά" - "Καλά γιατί? Στο διπλανό γραφείο είμαι!" Ακολουθεί ολιγοδευτερόλεπτη παύση καθώς δεν βρίσκω απάντηση σε αυτή την ερώτηση-αγανάκτηση και σε κοιτάω που με κοιτάς απορημένος και ενοχλημένος με τις τεχνολογίες που δεν κατανοείς αλλά για τις οποίες έχεις άποψη!
Σκέφτομαι μια ευφυή βλακεία να σου πω αλλά με προλαβαίνεις και μου δηλώνεις με συγκρατημένη βεβαιότητα ότι "δεν έχει σήμα οπότε -ίσως- γι'αυτο να καθυστερεί" και νιώθω σαν την αγελάδα που βλέπει το τρένο να έρχεται και σε κάθε τσουφ απλά ανοιγοκλείνει τα μάτια. "Ίσως να έχεις δίκιο...ίσως φταίει ο ΟΤΕ"

Τι να σε κάνω που εκτός από αφεντικό είσαι και μπαμπάς -μου- και τα έφερε έτσι η ζωή να πρέπει και αυτή την Τετάρτη (που μεταξύ μας και οι 2 είμαστε βαρεμένοι!) να τα πάμε καλά...Καλή μας υπομονή, αύριο είναι Πέμπτη...

P.s. Κάθε μέρα μου λες να κάνω εξετάσεις γιατί είμαι χλωμή...μήπως τελικά φταίει το ρουζ? :)