28 Ιουλίου 2008

Δευτέρα κάτι έχω...


Όποιος συμπαθεί τις Δευτέρες να σηκώσει το χέρι του...
...
...

Κανείς? Τίποτα? Εσείς μαντάμ εκεί πίσω μήπως σηκώσατε το χεράκι σας? Οχι είναι το καπέλο σας pardon! Εξαιρετικό το παραδείσσιο πουλί σας, τι είναι μπεκατσίνι? :) The one and only βlack χιούμορ της dot! :)

Λοιπόν τι σοφό έλεγα? Α ναι...η Δευτέρα είναι μια πολύ άσχημη μέρα και είναι ίσως η μόνη ημέρα της εβδομάδας που έχει σύνδρομο. Το διαχρονικά ενοχλητικό "σύνδρομο της Δευτέρας". Συνοδεύεται από νευράκια, μελαγχολία και γενικότερα κατσούφικη διάθεση. Αν το καλοσκεφτείς, τα πιο δυσάρεστα πράγματα τη Δευτέρα ξεκινάνε από την παιδική μας ηλικία...

Σχολείο - Μπορεί να έχουν περάσει κάμποσα χρόνια από τότε που πήγαινες σχολείο αλλά ακόμα θυμάσαι εκείνο το σφίξιμο στη στήθος κάθε Κυριακή βράδυ, λίγο μετά τη χαρακτηριστική μουσική από την Αθλητική Κυριακή στην ΕΡΤ, όπου έπρεπε να βγάλεις τα ρούχα σου για την επόμενη μέρα (γιατί με το μάτι μισόκλειστο το πρωί κάθε απόπειρα επιτυχών χρωματικών συνδυασμών ήταν εξαρχής χαμένη!) να φτιάξεις τη....σάκα, να αγχωθείς για ότι δεν είχες διαβάσει (προσωπική παραδοσιακή αναλογία: για κάθε ενα μάθημα που διάβαζα υπήρχαν 2-3 που δεν διάβαζα με τον διαχωρισμό να γίνεται βάσει του ονόματος που είχε εξεταστεί την τελευταία φορά. Αν σε κάποιο μάθημα κινδύνευα με "ιερά εξέταση" επικεντρωνόμουν εκεί ενω τα υπόλοιπα τα άφηνα για το διάλειμμα!) και μετά να ξαπλώσεις στο κρεβάτι και να χαζεύεις το ταβάνι υπολογίζοντας τις μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, το καλοκαίρι και όλες τις μονοήμερες αργίες. Σε περιπτώσεις διαγωνισμάτων ή απλού άγχους ενδεχομένως να περνούσες ολο το βράδυ κάνοντας πρόβα το "μαμά δεν αισθάνομαι πολύ καλά" της επόμενης μέρας με μηδενικές υποκριτικές ικανότητες και η μαμά με βλέμα "πάλι τα ίδια?" να σου λέει απλά "σήκω" το οποίο δεν άφηνε περιθώρια για τις λιποθυμίες που είχες κατα νου.

Μετά το σχολείο είτε πηγαίνεις να υπηρετήσεις τη μαμά πατρίδα (εδω δεν εχω άποψη καθώς δεν εχω κάνει φαντάρος ούτε είχα τη χαρα να πλέξω κάλτσες για κανένα ναύτη μούτσο, δεκανέα, υπολοχαγό κλπ!) είτε μπαίνεις σε κάποια σχολή (1η επιλογή ή 35η από ενα σημείο και μετά δεν έχει σημασία...πλέον σπουδάζεις και οι γονείς σε βλέπουν ηδη γιατρό ακόμα και να έχεις περάσει στη σχολή ιχθοκαλλιεργιών Μεσολογγίου!) και το σύνδρομο της Δευτέρας για λίγο σε εγκαταλείπει. Δηλώνεις φοιτητής και λίγο πολύ όλες οι μέρες είναι ίδιες. Αν είσαι μάλιστα φοιτητής μακριά από το σπίτι σου τότε ο πρώτος χρόνος ισοδυναμεί με επιδοτούμενες διακοπές διαρκείας ή ενα συνεχές σαββατοκύριακο, μια κατάσταση την οποία πείθεις τον εαυτό σου ότι δικαιούσαι μετά από το άγχος των πανελληνίων. Ξεκούραση σώματος και πνεύματος.

Και τα χρόνια περνάνε, αισίως παίρνεις πτυχίο (κάποια στιγμή, ανάλογα με το πόσο αιώνιος φοιτητής δηλώνεις και αισθάνεσαι) και απο κει και πέρα είτε κάνεις ενα μεταπτυχιακούλι ακολουθώντας τη μόδα και τις ανάγκες εύρεσης εργασίας, είτε κλείνεις μύτη και πέφτεις απευθείας στα βαθειά αναζητώντας δουλειά.

Απο εδω δυο δρόμοι ξεκινούν...

Ο ένας είναι του μεταπτυχιακού, στη διαδρομή του οποίου η Δευτέρα αρχικά παραμένει ως είχε (ίδια με τις υπόλοιπες μέρες) αλλά με τον καιρό σου δείχνει τις διαθέσεις της όταν αρχίζει να συνοδεύεται από έννοιες όπως "εμπρόθεσμη παράδοση εργασίας" ή αλλιώς (και πιο τρομακτικά) deadline!!! Να τη φας και να είναι κρύα! Εκεί θυμάσαι κάτι από τον τρόμο του σχολείου και αναρωτιέσαι αν έτσι θα είναι η ζωή σου στο εξής ενω την ίδια στιγμή τα δεδομένα είναι σαφή...έτσι θα είναι η ζωή σου στο εξής!

Στη περίπτωση που έχεις επιλέξει -και έχεις καταφέρει- να βρείς δουλειά μετά το πανεπιστήμιο χωρίς μεταπτυχιακό (που πας ξυπόλητος στα αγκάθια Θανάσ'?) απλά έχεις προλάβει το αναπόφευκτο και έχεις καταλήξει με σιγουριά ότι έτσι θα είναι η ζωή σου στο εξής εφόσον, οσο και να σου αρέσει αυτό που κάνεις, δεν με πείθεις ότι κάθε Δευτέρα πας δουλειά με το χαμόγελο και την ανακούφιση "ουφ Σαββατοκύριακο ήταν και πέρασε" ενω τα μάτια σου πετάνε καρδούλες πρός τη μεριά του αφεντικού σου!
Η εκδοχή αυτή αφορά και την περίπτωση εκείνη όπου τελικά έκανες μεταπτυχιακούλι, βγήκες με το κεφάλι ψηλά και με ύφος "I have the power" και μετά χρόνου, κόπων και βασάνων βρήκες δουλειά λίγο διαφορετική από ότι υπολόγιζες και με λιγότερα έσοδα από οσα θα ήθελες αλλά έχεις μέλλον να πριονίσεις τις καρέκλες των συναδέλφων και να ανέβεις στην ιεραρχία!

Τελικά, το μόνο διάστημα της ζωής μου κατά το οποίο η Δευτέρα πραγματικά δεν με απασχολούσε ήταν από τα 0 μου εως το Δημοτικό όταν μάθαινα να τη γράφω και το μόνο που με ενοχλούσε ήταν ότι γράφεται με "υ" αντί με "φ". Που να ήξερα...

Καλή εβδομάδα να έχουμε!!! :)

p.s. Μη ξεχάσω...και οι δίαιτες Δευτέρα ξεκινάνε...άλλο που τελειώνουν την Τρίτη της ίδιας εβδομάδας!

27 σχόλια:

PN είπε...

Τι είπες τώρα!! Θυμάμαι και εγώ αυτό το αίσθημα της Κυριακής απόγευμα που είναι από τα χειρότερα που υπάρχουν. Ευτυχώς έχω να το νιώσω σε τέτοια ένταση από το 1999 (βλ. τέλος λυκείου).

Τα είχε πει και η Βουγιουκλάκη: "Η Κυριακή, η Κυριακή να ήταν πιο μεγάλη. Και η Δευτέρα να'ταν μόνο κάνα δυο φορές το χρόνο"...!!!!

Καλή εβδομάδα!!!

ProFyLaKtiKo είπε...

το μπεκατσίνι!!!! χαχαχαχα!

ανατριχιάστικ όντως το αίσθημα του πάω σχολείο αύριο είναι δευτέρα και τώρα είναι κυριαική... αν και γενικά οι κυριακές μου την έδιναν γιατί η επόμενη μέρα ήταν δευτέρα...

υπομονήήήήήη

Ανώνυμος είπε...

χαχα! έτσι, έτσι!
εγώ πάντως, εκτός από το "σύνδρομο της Δευτέρας" αυτό καθαυτό, πάσχω και από τη "μελαγχολία της Κυριακής"! από το πρωί που θα ξυπνήσω, αντί να σκεφτώ ότι έχω μία ολόκληρη free μέρα μπροστά μου, η πρώτη μου σκέψη είναι "δεν θέλω να πάω αύριο στη δουλειά..."
στην πορεία της ημέρας, με πιάνει και με αφήνει συνεχώς, από το απογευματάκι όμως και μετά, τέλος! έχω πει στο MΜ (Monday Mode) και δεν με σώζει τίποτα!
anyway, σκέψου ότι είναι η τελευταία Δευτέρα πριν τις διακοπές... ;) έπιασε;

One Happy Dot είπε...

@vk...
1999 τέλος λυκείου? Δεν εχω πει ότι δεν θέλω ημερομηνίες που παραπέμπουν σε ηλικίες κάτω των 30?? Και αν δεν το εχω πει το λέω τώρα!!! Πάλι καλά που μου θυμάσαι τη Βουγιουκλάκη! :)

@Profylaktiko...
Απορώ γιατί το λένε σαββατοκύριακο εφόσον και η Κυριακή λειτουργεί το ίδιο καταθλιπτικά με τη Δευτέρα! Τελικά είναι οργανωμένο σχέδιο της Δευτέρας να εξοντώσει και την Κυριακη μας και να μεγαλώσει τη διάρκειά της! (Νομίζω ότι στο σημείο που εχω φτάσει η υπομονή είναι αρετή και εγω δεν είμαι και τόσο ενάρετος άνθρωπος!) Καλησπέρες ανυπόμονες! :P

@Brokensemaphore...
monday mode sucks! Να αλλαξουμε τη λειτουργία σε es (eternal sunday) ή κάτι παρεμφερές να βρούμε την υγειά μας!
Έπιασε και παλεύει να φύγει αλλά δεν το αφήνω!!!
Φιλί!

Γ.Π. είπε...

Ευτυχώς για μας τα αγοράκια υπάρχει το ποδόσφαιρο!
Δεν είναι τυχαίο που το βάλανε Κυριακή μεσημέρι, για σκεφτείτε το λίγο...
Βέβαια αν τυχόν έχει χάσει η ομάς δεν έχεις και μούτρα να εμφανιστείς τη Δευτέρα πουθενά το πρόβλημα είναι διπλό...

One Happy Dot είπε...

@Καημός...
Ακόμα χειρότερα! Γιατί, κύριε καημέ μου, για σκεφτείτε κι εμάς τα κοριτσάκια που ψάχνουμε αγκαλιά και παρηγοριά ώστε να μην μας χτυπήσει το σύνδρομο της Δευτέρας αλλά αυτή η ρημάδα αγκαλιά είναι off side!
Οσο για το δικό σας "δράμα" αν χάσει η ομάδα...σας αντιλαμβάνομαι αλλά με μια κρυφή χαρά δεν μπορώ να σας παρηγορήσω!
Καλησπέρες κρυφοεκδικητικές! :)

kat. είπε...

εμένα πάντως κάθε δευτέρα μου τελειώνει τα ξημερώματα της τρίτης!
ουφ!

Ανώνυμος είπε...

@vk
Το 99 απολυθηκα απο το Ναυτικό.Και συ τοτε τελείωνες το Λύκειο?
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ Παναγία μου γερασα!!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Dot dear.
Απάισια συνάσθηματα αυτά...μακριά μακριά...

One Happy Dot είπε...

@kat...
wow! Εσένα η Δευτέρα σου εχει αυτοδιάθεση και επεκτατικές τάσεις! Να της κόψεις τον αέρα γρήγορα! :)

@vk...
Μου σύγχυσες τη θεία τώρα, τι κατάλαβες?! Το τσουλούφι σου και γρήγορα για ύπνο!
@Θεία...
Μακριά αλλά πάλι Δευτέρα ήταν και σταδιάλα καμπάλα! Να φταίει που δεν σου μίλησα το πρωί? :) Φιλί ζουπηχτό!

mirelen είπε...

Αυτό με το σήμα της "Αθλητικής Κυριακής" έχει στοιχειώσει και τα δικά μου παιδικά, Κυριακάτικα βράδια. Τότε ακουγόταν το "Ο καθένας στο πάγκο του", αργκό ακούγεται τώρα αλλά ήταν μια έκφραση που χρησιμοποιούσαμε με τους γονείς μας τότε, για να συμμαζευτούμε επιτέλους στα δωμάτιά μας για ύπνο.

mahler76 είπε...

"Βουρκωμένη Δευτέρα,
η χειρότερη μέρα,
η καινούρια βδομάδα,
δεν περνά, δεν περνά η ριμάδα"

Αφροδίτη Ροδά
Αν βρώ και το τραγούδι θα στο στείλω

mahler76 είπε...

Όπα νομίζω λάθος, Ελένη Ροδά
ααααα who the fuck cares anyway

mahler76 είπε...

Στίχοι: Διονύσης Τζεφρώνης
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Ροδά

Ως την Κυριακή το βράδυ
Φχαριστιέσαι τη ζωή
Μα λυπάσαι γιατί φτάνει
Της Δευτέρας το πρωί

Βουρκωμένη Δευτέρα
Η χειρότερη μέρα
Η καινούρια βδομάδα
Δεν περνά δεν περνά η ρημάδα

Πώς μπορείς να περιμένεις
Πότε να 'ρθει Κυριακή
Για να δεις τον άνθρωπό σου
Να γυρνάς εδώ κι εκεί

Βουρκωμένη Δευτέρα
Η χειρότερη μέρα
Η καινούρια βδομάδα
Δεν περνά δεν περνά η ρημάδα

Στη δουλειά στη βιοπάλη
Έξι μέρες με καημό
Κι έξω φτώχεια την εβδόμη
Μέσα στο συνοικισμό

Βουρκωμένη Δευτέρα
Η χειρότερη μέρα
Η καινούρια βδομάδα
Δεν περνά δεν περνά η ρημάδα

PN είπε...

Καλά ντε...δεν ήξερα ότι η αναφορά και μόνο του 1-9-9-9 θα έφερνε τέτοιο χαμό και καταστροφή!!! Ζητώ συγνώμη και από εδώ και πέρα θα προσέχω όταν αναφέρομαι σε χρόνια.

Πάντως υπάρχει ένα έκδηλος ρατσισμός προς εμάς τα πιπίνια στην ελληνική blogoσφαιρα (αναφέρομαι και σε ανάλογες συζητήσεις περί ηλικίας και σε άλλα blogs).

@Mahler: Αυτό το τραγούδι ήταν από μια ταινία με τον Βουτσά και την Καλογεροπούλου. Νομίζω ο τίτλος ήταν "Αγάπη μου Παλιόγρια"....sorry αλλά τελείως τυχαίο...χαχαχαχα!!!!!

Spy είπε...

Tο 1 9 9 9 ?

ΓKNTOYΠ!
(αυτό ήταν συγκοπή...)

Δηλαδή εγώ που το τελείωσα το '85 να πάω να μετρήσω τα ένσημά μου, μπας κι έχω βγει στη σύνταξη και δεν το ξέρω;

mahler76 είπε...

@Spy
Ευτυχώς που υπάρχει και κάποιος μεγαλύτερος α΄πο εμένα σε αυτή τη γειτονιά. Δηλαδή thank God και έτσι.

L' Aesthete Soleil είπε...

Όποτε αποφάσιζα να προσέξω λίγο τη διατροφή μου άρχιζα Δευτέρα και εγκατέλειπα. Οπότε εδώ και έναν μήνα είπα να ξεκινήσω Κυριακή και την κρατάω. Το Σάββατο (πριν από την εν λόγω Κυριακή) έφαγα του σκασμού ότι αηδία κυκλοφορεί, ένιωθα δυσφορία όλο το βράδυ και νόμισα ότι θα με πάνε σηκωτό για πλύση στομάχου (με tuboflo για να ξεβουλώσει το στομάχι που είχε φρακάρει ή φρικάρει. Αδύνατον να θυμηθώ!). Anyway. Εμένα μου αρέσει πολύ η δουλειά που κάνω (αγαπημένη από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου), αλλά αυτό το "σύνδρομο της Δευτέρας" όπως σοφώς το ονομάζεις το έχω. Αλλά δυσανασχετώ ήδη από την Κυριακή, ξεφυλλίζοντας τις εφημερίδες και από αυτή την αποφγοήτευση της ημέρας, την χάνω ολόκληρη. Καλύτερη μέρα; Παρασκευή μετά τη δουλειά! Αχ αργεί ακόμα;

Hfaistiwnas είπε...

λολολ! Η περίοδος ξεγνοιασιάς αυτή είναι 0-6 λολ! Και μετά τα δύσκολα.. η δουλειά όμως είναι εντελώς διαφορετική απο όλες τις προηγούμενες περιόδους.. σε βάζει στο τρυπάκι, σε χώνει, ξέρεις ότι δεν έχεις άλλες επιλογές.. γι' αυτό και οι Δευτέρες γίνονται δύσκολες..

Ανώνυμος είπε...

Κοιτα σουξε το 99!!!
Που σαι μαρη κοκομπάγια dot και σε ψαχνω?

One Happy Dot είπε...

Καλιέ!!! Λείπει η γατομάνα και χορεύουν οι πόντικες????

@Mirelen...
Αχ αυτές οι εκφράσεις που έχουν στοιχειώσει τον ξύπνιο πρίν τα όνειρά μας!!!! Η δική μου μαμά πάλι ήταν της συνομοταξίας "πόδια, δόντια, κρεβάτι και γρήηηηηηγορα και οι δυο σας" ενω το επιχείρημα "μα είμαι μεγαλύτερη να μείνω λίγο ακόμα" έμπαινε από το ενα αυτί και έβγαινε από το άλλο!

@Mahler...
Πόσο παλιός είσαι καλέ?! Ελένη Ροδά από το "αγάπη μου παλιόγρια" και δεν λέω τίποτα από ολα οσα μου έρχονται στο μυαλό! Στα ΚΑΠΗ αδερφές μου, στα ΚΑΠΗ! :)

@vk...
Μη μου συγχύζεις τα γερόντια καλέ!!!! Τσάκω το τσουλούφιό σου και άντε για κανένα μπάνιο μην τους ανέβει η πίεση και μετά καήκαμε! Άντε πουλάκι μου!

One Happy Dot είπε...

@Spy...
Πείτε αλέυρι, το εφαπαξ σας γυρεύει και δώρο το πιεσόμετρο! :) (και πριν ρωτήσετε...ναι αυτό το θεωρώ αστείο!χα-χα-χα!)
και συνεχίζουμε...

@L' Aesthéte Soleil ...
Εννοείται ότι το Σάββατο πρίν τη Δευτέρα που ξεκινάει η δίαιτα τρώμε λες και δεν θα ξαναφάμε ποτέ ή αντίστοιχα λες και έχουν να μας ταϊσουν δεκαετίες! Οσο για το σύνδρομο της Δευτέρας...τελικά υφίσταται σε κάθε περίπτωση και για κάθε εργασία! Καλημέρες Τρίτης με την Παρασκευή λίγο πιο κοντά από χθές... :)

@Hfaistiwnas...
Bring the 0-6 period back!!!!!!!! (Τυπώνουμε Μπλουζάκια και πανό και κατεβαίνουμε στο κέντρο με αιτήματα να ξεκινάει η εργασία την Τρίτη και να τελειώνει την Πέμπτη ώστε να χαιρόμαστε με την ησυχία μας και την Παρασκεύη!) Καλημέρες επαναστατικές!

@la Donna...
Μη μου σκιάζεσαι....εδω είμαι καλιέ! Εσυ που είσαι? Δεν σε γλιέπω!

Ανώνυμος είπε...

Αυτή τη μουσική της αθλητικής Κυριακής ακόμα την ακούω και μου σηκώνεται η τρίχα.
Σου αφιερώνω στρουμφοτράγουδο :
Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχωωωωωωωωωω, Τετάρτη πώς βαριέμαι, την Πέμπτη δεν κρατιέμαι,Παρασκευή πρωί τουρουρουρουρουρουυυυυυυυρου, απ'όλες τις ημέρες η Κυριακή μ'αρέσει!
Βουγιουκλάκη να αφιερώσει άλλος (πώς και σας ξέφυγε)

One Happy Dot είπε...

Καλέ! πρώτο πρώτο το "μικρό" της παρέας αφιέρωσε Βουγιουκλάκη!!! Αχ μαρή, γρίανες κι εσύ! Καλόοοοοο μεσημέεεερι (το άκουσες ή να σου δώκω τηλεβόα?!)

xipasmenos είπε...

Eγω επειδή δουλεύω σε κατάστημα και Δευτέρα σχολάω 3 το βλέπω σαν διάλειμα απο το ΣΚ με δουλειά!! Κάπως έτσι σώζω την κατάθλιψη της Δευτέρας......

Hfaistiwnas είπε...

λολ!
Καλά θα είναι και έτσι!
Αυτή τη φωτό με τη γάτα, τι βλέπω απο το απόγευμα και γελάω!!!!!!

One Happy Dot είπε...

@Xipasmenos...
Και τη μελαγχολία της Τετάρτης την καταπολεμάς με φαγητό συνοδεία 2 αιθέριων υπάρξεων..τυχερέ! :)

@Hfaistiwnas...
Η γάτα είναι μορφή και θυμίζει πολύ τους 2 δικού μου γάτους! Και αυτοί με τη Δευτέρα δεν τα πανε καλά! :)