2 Ιουλίου 2008

Αλήθεια, τι είναι η αλήθεια?


Αυτο το Post είναι μια (αυτο)πρόσκληση από τον Mahler την οποία τσίμπησε και ο vk οπότε είπα...y not?! Άλλωστε αυτές τις μέρες η αλήθεια και το ψέμα φαίνεται οτι ισορροπούν με προσοχή γύρω μου...

Υπήρχε ενα παιχνίδι που παίζαμε όταν είμασταν πιο μικρά (και ανόητα?) το οποίο λεγόταν "Θάρρος ή αλήθεια" και ήταν το Must κάθε party! Νομίζω ότι πάντα επέλεγα θάρρος. Οχι γιατί είμαι καμία ατρόμητη Xena και δεν μασάω...το αντίθετο. Η έννοια όμως "αλήθεια" πρίν καν καταλάβω τη σημασία της μου προκαλούσε μια παράξενη ανησυχία. Άσε που το θάρρος κατέληγε σε κανένα φιλάκι στην καλύτερη των περιπτώσεων (είπαμε είμασταν μικρά και ανόητα τότενες!) ενω η αλήθεια έβγαζε του σχολείου τα άπλυτα στη φόρα!

Θεωρητικά η αλήθεια είναι μια λυτρωτική κατάσταση κατά την οποία απαλάσσεσαι από προσωπικές εκτιμήσεις και αντιμετωπίζεις μια κατάσταση ως έχει και οχι όπως ιδανικά θα ήθελες να είναι, με ότι συνεπάγεται αυτό.

Σαν ορισμός έχει λογική αλλά εξακολουθώ να αναρωτιέμαι πεισματικά...Τι είναι η αλήθεια?

Και πού ξέρεις εσυ ότι αυτό που χαρακτηρίζω εγω ως αλήθεια, γιατί έτσι το εχω μεταφράσει, στην πραγματικότητα δεν είναι ενα μέρος αυτής ή δεν έχει καν σχέση με την δική σου εκτίμηση της αλήθειας? Η αλήθεια ορίζεται από εσένα και μένα που συμμετέχουμε στη δημιουργία μιας κατάστασης ή υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που την οριοθετούν?
Αν για παράδειγμα σε μια σχέση ενας εκ των δυο κερατώσει τον άλλον (εμ ποιόν άλλον εκτός του άλλου θα μπορούσε να κερατώσει?) τότε πόσοι εμπλέκονται στην αλήθεια που κρύβεται πίσω από το κέρατο? Υπάρχει η αλήθεια της αφορμής, η αλήθεια της αιτίας, η αλήθεια της στιγμής, η αλήθεια που αφορά το ζευγάρι, η αλήθεια που αφορά το τρίτο πρόσωπο...κ.οκ.
Το ποιά από όλες είναι διατεθημένος να αναζητήσει κανείς και που θα καταλήξει είναι σαν την ιστορία χωρίς τέλος και ίσως να λειτουργεί σε συνάρτηση με την αλήθεια που είναι διατεθημένος να ομολογήσει κανείς και την αλήθεια που αντέχει να ακούσει.
(Κλισέ το σενάριο με το κέρατο αλλά είναι θέμα εύκολα πραγματεύσιμο καθώς ολοι έχουμε παίξει τον έναν ή τον άλλο ρόλο.)

Και πες οτι ολο αυτό το φιλοσοφείν είναι πολύ μπλεγμένο και άκρη το κουβάρι δεν έχει.
Έστω λοιπόν ότι η αλήθεια είναι σχετική για τον καθένα από εμάς. Γιατί όμως φτάνουμε στο σημείο να τη φοβόμαστε ώρες ώρες? Αν υποθέσουμε ότι η αλήθεια υφίσταται και πως ότι συμβαίνει έχει άμεση σχέση με αυτή, γιατί καταφεύγουμε τόσο εύκολα στα ψέματα τα οποία αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν και η όποια αλήθεια θα "λάμψει"?

Είναι η εύκολη λύση ενδεχομένως. Είναι το κανονάκι μας να κερδίσουμε λίγο χρόνο. Να σκεφτούμε, να αποφασίσουμε. Με τον τρόπο αυτό όμως γινομαστε ίσως λίγο πιο ενοχικοί από όσο μπορούμε να αντέξουμε. Φτιάχνουμε ιστορίες και πείθουμε εαυτόν ότι τελικά ίσως τα πράγματα να είναι (και) αλλιώς. Ζούμε σε μια συνειδητή φούσκα γνωρίζοντας πολύ καλά τι γίνεται έξω από αυτή αλλά τη συντηρούμε για λόγους... αυτοπροστασίας?

Υπάρχει κι εκείνο το σενάριο της "αναγκαστικής απόκρυψης" της αλήθειας (που δεν είναι ψέμα ?) η οποία έχει διάφορες παραμέτρους. Λέμε ότι το κάνουμε για το καλό του άλλου αλλά...είναι έτσι? Γινόμαστε τόσο ανιδιοτελείς και προστατευτικοί απέναντι σε μια αλήθεια που μπορεί να πονέσει το φίλο/φίλη/συγγενή/συνεργάτη μας ώστε να γίνουμε το "μαξιλαράκι" πάνω στο οποίο θα προσγειωθεί ο άλλος απαλά και να συνεχίσει να πιπιλά το δάχτυλό του γαλήνια?

Πολλές φορές εχω έρθει αντιμέτωπη με αλήθειες που δεν μου άρεσαν. Με αλήθειες που με πόνεσαν, με αλήθειες που πόνεσαν τους γύρω μου, με αλήθειες που θα μπορούσαν να είναι αλλιώς αλλά δεν ήταν, με αλήθειες που με έκαναν να χαρώ, με αλήθειες που με άφησαν αδιάφορη. Κοινος παρονομαστής σε ολες τις καταστάσεις δεν υπάρχει καθώς διαφορετικά αντιμετωπίζεις μια πικρή αλήθεια από μια χαρούμενη. Και ψέματα εχω πει...μικρά, μεγάλα, ανευ ουσίας ή σοβαρά. Και την αλήθεια εχω στολίσει έτσι ώστε να ακουστεί πιο όμορφη από ότι ειναι. Αλήθεια, αυτό χαρακτηρίζεται ως ψέμα? Ο σημαιοστολισμός? Οπως και να έχει, το αποτέλεσμα σε ολες αυτές τις καταστάσεις είναι κοινό...τύψεις, τύψεις και...τύψεις. Μέχρι να ανακαλυφθεί το ψέμα ή μέχρι να ξεχαστεί...και από μένα που το είπα και από τον άλλον που το άκουσε αλλά δεν το ξέρει. Και όλα επιστρεφουν στη θέση τους.

Ίσως τελικά να λειτουργούμε όντως επιλεκτικά ως πρός το κομμάτι της αλήθειας που θα κρατήσουμε κι εκείνο που θα πεταξουμε. Ίσως ο χρόνος να λειτουργεί καταλυτικά.
Το κακό είναι ότι ορισμένες φορές το "άσχημο" κομμάτι επιστρέφει με μη φιλικές διαθέσεις. Γιατί για κάθε προσπάθειά μας να πείσουμε τον εαυτό μας ότι τα πράγματα είναι έτσι, υπάρχει μια θύμηση, ενα γεγονός, μια εικόνα, ένας άνθρωπος που μας χτυπάζει το καμπανάκι ότι στην πραγματικότητα είναι αλλιώς και αργά ή γρήγορα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.

Τελικά η αλήθεια πονάει ή λυτρώνει? Ο κόσμος μας θα είναι καλύτερος αν γίνουμε όλοι αληθινοί ή απλά θα πέσουν οι μάσκες και θα ψάχνουμε πέτρα να κρυφτούμε?

"Ο δρόμος της αλήθειας περνάει πάνω από ένα σκοινί, που δεν είναι τεντωμένο σε μεγάλο ύψος, αλλά ακριβώς λίγο πιο πάνω από τη γη. Φαίνεται περισσότερο να προορίζεται να σκοντάφτουν οι άνθρωποι, παρά να βαδίζουν πάνω σ' αυτό." ~ Φραντς Κάφκα

Μήπως τελικά πρέπει απλά να προσέχουμε που πατάμε ? :)

UPDATE...Μετά την "ευγενή" προτροπή του καλού μας Spy, παραθέτω μια πρωινή έμπνευση περι αλήθειας όπως προέκυψε από τα comments όλων στο συγκεκριμένο post...

"Ίσως τελικά η πραματική αξία της όποιας αλήθειας έχει να κάνει με την επιμονή κάποιου να την ανακαλύψει ή με το πείσμα κάποιου άλλου να την αποκρύψει."

Καλημέρες updated!

26 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Σωστό..
Η αλήθεια έχει τόσες πολλές όψεις που μπορεί να είναι και ψέμα ταυτόχρονα.. ο καθένας έχει τη δική του, κάπως έτσι τη σκέφτομαι..

One Happy Dot είπε...

Ηφαιστιωνάκι μου...μπέρδεμα η αλήθεια μπέρδεμα και το ψέμα! Το θέμα είναι τι επιλέγουμε συνειδητά και τι αφήνουμε να μας παρασύρει! Καλό απόγευμα γλυκό μου! :)

mahler76 είπε...

τα είπες υπέροχα. Αυτό δε με το μαξιλαράκι προστασίας ώστε ο άλλος να πέσει και συνεχίσει να πιπιλάει το δάχτυλό του εμένα κάτι μου είπε :(

"Τελικά η αλήθεια πονάει ή λυτρώνει? Ο κόσμος μας θα είναι καλύτερος αν γίνουμε όλοι αληθινοί ή απλά θα πέσουν οι μάσκες και θα ψάχνουμε πέτρα να κρυφτούμε?"

Αυτό μου θυμίζει μια μικρή ιστορία που έγραψα πρόσφατα και δεν ανέβασα ποτέ όμως στο τέλος της οποίας έπεσαν όπως λές οι μάσκες και όλοι είδαν την αλήθεια να τους κοιτάζει κατάματα και ήταν το τελευταίο πράγμα που έκαναν καθώς ζώντας μέσα στο ψέμα πέθαναν από την ξαφνική αποκάλυψη της πραγματικότητας...
Χμ, ίσως το ανεβάσω κάποια στιγμή τελικά.

Δεν ξέρω τι και ποιος σε ενέπνευσε να γράψεις αλλά η συμμετοχή σου ήταν εξαιρετική. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ και να κανονίσουμε να βρεθούμε κάποια στιγμή πριν λακίσεις για διακοπές.

naya είπε...

Πολυ ωραιες πραγματι οι αληθειες σου!Κ ναι συμφωνω οτι σε μερικες περιπτωσεις(τις περισσοτερες ισως) οι αληθειες ειναι οσες κ οι οπτικες.
well done dot!!
φιλια!

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Ρητορικό το ερώτημα!Στα ρητορικά ερωτήματα, συνήθως, δεν αναμένεται απάντηση.Στο συγκεκριμμένο, πάντως, η απάντηση ενέχει το στοιχείο της έντονης υποκειμενικότητας!Ιστορικά,η ανθρωπότητα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να ακούσει απο το στόμα ενός μεγάλου Μύστη τον ορισμό της λέξης "αλήθεια"! Ήταν η στιγμή που ο Πόντιος Πιλάτος ρώτησε το Χριστό: "...και τί εστί αλήθεια;" Απο τη συνέχιση της αφήγησης, δεν πεοκύπτει απάντηση! Να υποθέσουμε οτι δεν υπάρχει και Αλήθεια;

Leviathan είπε...

simfono me olous sas paidia!!!etsi einai...filia kai kali sinexeia

maika είπε...

ωραία τα λες!!
βρίσκω επίσης τέλειο και αυτό στο τέλος,του Κάφκα....

Τελικα λάστιχο η αλήθεια... την τεντώνουμε και την τεντώνουμε όσο μας χρειάζεται,θα έλεγα.
;0))

PN είπε...

Η φράση του Κάφκα με τρέλανε. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί τόσο σχηματικά την αλήθεια. Δεν ξέρω αν συμφωνώ μαζί του ή όχι. Γιατί τότε η αλήθεια δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά ένα εμπόδιο. Δεν ξέρω αν θέλω να την δω κιόλας έτσι. Αν και τις περισσότερες φορές πλησιάζει να φαίνεται ωσάν τρικλοποδιά.

Το ζήτημα για μένα καταλήγει πάντα στο σε τι αναφερόμαστε. Δεν μπορείς να δώσεις μια καθολική απάντηση στο τι είναι αλήθεια και αν κάνει καλό, γιατί απλά η ζωή μας και οι καταστάσεις που περνάμε δεν είναι απλά καλές ή κακές. Υπάρχουν στιγμές και πράξεις που απλά δεν μπορούμε να τις ορίσουμε εκ πρώτης όψεως.

Θα ήταν καλό να βγαίνω στο δρόμο και να λέω ότι ακριβώς αντιλαμβάνομαι ως αλήθεια; Δηλαδή μπορώ να βγω έξω και να δω μια κακάσχημη κυρία και να της πω "Χριστέ μου πόσο άσχημη είσαι!!!". Προφανώς και μπορώ, αλλά δεν θα ήταν ευγενικό και πρέπον. Έχω μεγαλώσει και έχω μάθει ότι πρέπει να είμαι ευγενικός. Αυτό με κάνει αμέσως ψεύτη; Αν από την άλλη είχα ένα κολλητό που όποτε βγαίνει με μια κοπέλα την βάζει να πληρώνει μέχρι και τη μισή βενζίνη που τη γυρίζει σπίτι, τότε επιβάλλεται να του πω να σταματήσει να φέρεται σαν γύφτος. Αυτό, όμως, με κάνει φιλαλήθη;

Θέλω να πω ότι αυτή η συζήτηση πάνω στην αλήθεια και το ψέμα μπορεί να γίνει φαύλος κύκλος. Και ίσως δεν μας οδηγεί και πουθενά. Το θέμα είναι, όπως υπονοείς και στο κειμενό σου, να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας. Τότε μόνο πλησιάζουμε τη χρυσή τομή της αλήθειας και του ψέματος!!!

Spy είπε...

Θα αντιγράψω το σχόλιο που έκανα στο βλογ του vk με το ίδιο θέμα, όχι γιατί βαριέμαι να γράψω κάτι άλλο, αλλά γιατί πιστεύω βαθειά αυτά που είπα (άσε που είμαι και λίγο νάρκισσος με τα κείμενά μου)

"H αλήθεια, όταν αυτή αντιμετωπίζεται από αδύναμους ή ανασφαλείς χαρακτήρες, ντύνεται το φόρεμα που εκείνοι της διαλέγουν και μυρίζει το άρωμά τους. Έτσι βολτάρει, έτσι περιφέρεται, κι έτσι προσκρούει σε σκληρότερες από αυτήν επιφάνειες, με πιθανότητα να συντριβεί.

Όταν η αλήθεια αντιμετωπίζεται από χαρακτήρες προσγειωμένους, έμπειρους, θαρραλέους και ανοιχτούς στα ρίσκα, καρφώνεται στο κέντρο του στόχου, σταθερή και ανίκανη να μετακινηθεί και ο χαρακτήρας πρέπει απλώς να την σημαδέψει. Mε βέλος, πιστόλι ή νεροπίστολο, ότι θέλει. Aυτή (η αλήθεια) εκεί θα είναι, δεν φεύγει.

Όταν η αλήθεια αντιμετωπίζεται από χαρακτήρες, κυνικούς, αμφισβητίες, οραματιστές και καινοτόμους, απλά λέγεται Tέχνη."


Καλημέρα.

Equilibrium είπε...

Με τους σοφιστές δεν είναι κανείς τελικά?.. οεο?

(διαγωνίως διάβασα μόνον εσένα απόψε, εν μέσω Συνεδρίου γαρ! σόρρυ, υπόσχομαι να σε μελετήσω με το πέρας των πολλών μου υποχρεώσεων.)

Να'σαι καλά γλύκα μου!...

Ταχυδρόμος! είπε...

Η αλήθεια είναι ένας δρόμος γεμάτος σκατά.. (με το συμπάθειο)

One Happy Dot είπε...

Καλημέρες καλημέρες!

@Mahler...Βρήκες ενα πολύ ιδιαίτερο θέμα για να ασχοληθούμε και νομίζω ότι μας έφερε όλους ακόμα πιο κοντά! Η έμπνευση είναι φρέσκια...λόγω των ημερών! (από κοντά!)
Εως τις 13 Αυγούστου θα είμαι εδω οπότε έχουμε οσο καιρό θέλουμε και για καφεδάκια και για μπανάκια!!! ε?ε?ε? Θα σε παίρνω με πλαστικό τσαντικο και βουρ για παραλία να πετάμε βοτσαλάκια...στους άλλους! :)

@Naya...thank u girl! Είδες καλοκαιριάτικα τι μας κάνει ο Mahler? Τα φιλιά μου αληθινά και τεράστια!

@Όφις...αν δεν υπάρχει αλήθεια τότε τι ψάχνουμε και για ποιό λόγο (ωρες ωρες) χαλιόμαστε? Αν η αλήθεια είναι υποκειμενική τότε αποδεχόμαστε την ύπαρξη αυτής και αυτομάτως αποκτούμε ενα σημείο αναφοράς από όπου ξεκινάμε και στο οποίο καταλήγουμε. Καλημέρες φιλοσοφικές και φιλοσοφημένες! :)

@Leviathan...καλημέρα και σε σένα! Υπομονή και το σ/κ έέέρχεται! :)

@Maika...καλώς ήρθες! Πώς πέρασες??? Αυτή η έκφραση του Κάφκα δίνει μια άλλη διάσταση στην αλήθεια αλλά και η θεωρία με το λάστιχο είναι εξίσου ρεαλιστική! Καλημέρες γλυκές!

One Happy Dot είπε...

@vk...Συμφωνώ με τα τελευταία σου λόγια...να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Άλλωστε, για να μπορεί κανείς να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα, πρέπει ξέρει ακριβώς τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα, γεγονός το οποίο αν είσαι σε μια ισοροπία με το μέσα και το εξω σου επιτυγχάνεται πιο εύκολα.
Τώρα αν εσυ πας σε μια άσχημη (κατα γενική ομολογία) γυναίκα και της επισημάνεις την ασχήμια της, νομίζω ότι λίγοι θα ασχοληθούν με την ειλικρίνειά σου...μάλλον θα είσαι ο κακός της παρέας και μπορεί να φας και τσαντικό στο κεφάλι! Καλημέρες επιθετικές! :)

@Spy...αν και λεξιλάγνος κάνεις copy paste??? τσ τσ τσ! Μπλέκεις την αλήθεια με την τέχνη πολύ όμορφα αλλά με τα ψέματα να κυκλοφορούν αβίαστα πλέον ανάμεσά μας, αναρωτιέμαι κατά πόσο ενα καλό ψέμα θέλει περισσότερη τέχνη στην "κατασκευή" του από μια αλήθεια η οποία μπορεί τελικά να περάσει πιο αδιάφορα.
Όσο για τους διαχωρισμούς που κάνεις σκέφτομαι ότι αν τελικά αποδεχτούμε την υποκειμενική φύση της αλήθειας, τότε και οι "ιδιοκτήτες" της, κάθε φορά, της προσδίδουν κάτι από την προσωπικότητά τους με αποτέλεσμα να γίνεται πιο μεγάλη, πιο μικρή, πιο αμφισβητίσιμη, πιο σταθερή, πιο κρυφή, πιο φανερή. Ίσως τελικά η πραματική αξία της όποιας αλήθειας έχει να κάνει με την επιμονή κάποιου να την ανακαλύψει ή με το πείσμα κάποιου άλλου να την αποκρύψει.
Καλημερούδια!

@Equilibrium...κάποιος κάνει e-σκασιαρχείο??? Για να ενημερώσω εκεί στο Συνέδριο ότι ρίχνεις διαγώνιες ματιές!
Είδες πώς ξεσηκωθήκαμε εδω και ψάχνουμε αλήθειες? :)
Σε φιλώ γλυκά και εύχομαι να είσαι καλά!

@Ταχυδρόμοοοοοοοοοος...Παρακαλώ! Αν ισχύει αυτό που λες τότε εμείς που την αναζητούμε είμαστε μάλλον μαζόχες και θα πρέπει να στρίψουμε στο πρώτο στενό που θα βρούμε...μην είναι μόνο αδιέξοδο!!! Καλημέρες αποπροσανατολισμένες! :)

Spy είπε...

"Ίσως τελικά η πραματική αξία της όποιας αλήθειας έχει να κάνει με την επιμονή κάποιου να την ανακαλύψει ή με το πείσμα κάποιου άλλου να την αποκρύψει."

Nα κάνετε update στο post σας, με αυτήν τη φράση για επίλογο!
Ήταν ότι πιο βαθύ έχετε πει σε αυτό το post (συμπεριλαμβανομένων και των σχολίων)
Tις καλημέρες μου.

One Happy Dot είπε...

Να το κάνω το update καλό μου τραπεζικό θύμα αλλά...εννοείτε ότι σε σχέση με αυτό το βαθύ τα υπόλοιπα ήταν...ρηχά? :)

Ανώνυμος είπε...

η αλήθεια είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία (δε μπορώ τα σοβαρά ποστ)

One Happy Dot είπε...

Είσαι κοιλιόδουλη και μη σοβαρή...I love u! :D

? είπε...

η αλήθεια, σε αντίθεση με το ψέμα, μπορεί να πονάει αλλά δεν πληγώνει..

One Happy Dot είπε...

@Νικολής κ.
Σωστή η παρατήρηση αλλά πόσο μεγάλη διαφορά έχουν τελικά αυτά τα δυο..? Αν σε ρωτήσει κάποιος κατά πόσο μια δυσσάρεστη αλήθεια σε πλήγωσε θα πείς καθόλου γιατί στην πραγματικότητα απλά σε πόνεσε?

*Φύγε για διακοπές και όταν με το καλό επιστρέψεις θα είμαστε εδω να βρούμε παρέα απαντήσεις! Καλό και ανέμελο καλοκαίρι* :) :)

Dr_MAD είπε...

Πολύ πετυχημένος ο ορισμός της μονάδας μέτρησης της όποιας αλήθειας. Είσαι κι εσύ μια mad φιλόσοφος! Εύγε! χαχαχα

[έχω σχολιάσει πάνω από 10 φορές αντίστοιχες αναρτήσεις αλήθειας που δεν ξέρω τι να γράψω εγώ στην προσκληση μου :-(]

One Happy Dot είπε...

@Mad...

Είμαι mad φιλόσοφος??? Τιμή μου! Όλους μαζί θα μας κλείσουν "κάπου"
όταν έρθει η ώρα! :)

Οσο για την πρόσκληση...πέτα τη stylishly στα μούτρα του "έξυπνου" που μας έβαλε να σκεφτούμε καλοκαιριάτικα!!!!!! ;)

Dr. καλημέρες χαζοβιόλικες και χασμουράτες για την ώρα!

mahler76 είπε...

για πποια πρόσκληση μιλάμε??? τι μαγειρεύετε πίσω από την πλάτη μου???

One Happy Dot είπε...

Νόμιζα ότι εσυ κάλεσες και τον dr.να μας μιλήσει περι αλήθειας! Είδες έξυπνος και πετάχτηκες εεεε???? Ελπίζω πως περάσατε καλά χθές! (Το δικό μου "ρολοϊ" αποσυντονίστηκε παντελώς στην περίπτωση που αναρωτιέσαι πάντως!) φιλιά φιλιά!

mahler76 είπε...

τον γιατρό δεν τον κάλεσα επίσημα αν και ήθελα, γιατί ξέρω τις υποχρεώσεις του και δεν ήθελα να τον φορτώσω. Αν όμως θελήσει να παίξει θα χαρώ πολύ.
Το δικό σου ρολόι μπορεί να αποσυντονίστηκε αλλά της Στέλλας Μπεζαντάκου έχει ρυθμιστεί, και δεν γυρίζει πίσω χαχαχαχα. ΚΑλή σου μέρα
Σήμερα πάω Επίδαυρο yeaaaaa!!!!!!!!!

One Happy Dot είπε...

Το yeaaaaaaa θα ταίριαζε αν πήγαινες στους AC/DC βρε!!!! Στη περίπτωση αυτή χρειάζεται κάτι πιο εξευγενισμένο όπως...waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!! yipieeeeeee!!!!! COOOOOOL!!!! Να περάσεις τέλεια και...κάποια στιγμή ας μου εξηγήσεις γιατι όλοι φεύγουν!!!! (Ναι γιατρέ για σένα λέω!)

mahler76 είπε...

χαχαχαχα, θα στα εξηγήσω από κοντά για αυτές τις αποχωρήσεις και τις δήθεν αποχωρίσεις. Καλή σου μέρα.