Μουσικά ταξίδια...

Υπάρχουν στιγμές που μπορεί μια μουσική να δεθεί τόσο έντονα με μια εικόνα στο χρόνο που είναι δύκολο να μην ταξιδεύεις στο παρελθόν κάθε φορά που την ακους...Κι αυτά είναι ταξίδια που δεν μπορείς να αποφύγεις, από τα οποία δεν θέλεις να ξεφύγεις και για τα οποία θα έκανες την παραχώρηση να πας ενα βήμα πίσω...

Not able to forget...

I never tried to feel...
I never tried to ...

Πρός: Εσένα
Από: Εμένα

Ψάχνω να βρω μια προσφώνηση αλλά καμιά δεν μου φαίνεται αντιπροσωπευτική. Αποφάσισα να σου γράψω και να σου μιλήσω όπως μου βγαίνει, χωρίς να σβήσω, να διορθώσω, να αλλάξω κάτι.
Να σου μιλήσω από καρδιάς, να σε παρακαλέσω ειλικρινά κι εσυ...εσυ όπως πάντα να κάνεις αυτό που είναι να κάνεις.
Ξέρεις καλά οτι αυτές τις μέρες αγχώνομαι και φρικάρω και ζω σε μια παράλληλη διάσταση εξαιτίας της αυριανής επέμβασης του Γιώργου. Για κάποιο λόγο που ενδεχομένως ξέρεις καλύτερα, εχω χάσει κάθε ίχνος αισιοδοξίας και λειτουργώ λες και τα χειρότερα έχουν έρθει. Νιώθω πως ζω μια μέρα μετά κι οχι στο σήμερα. Νιώθω οτι πονάω ακόμα κι αν δεν έχει γίνει κάτι. Νιώθω πως έχει αλλάξει η ζωή μας ενω ολα είναι ακόμα, φαινομενικά, ίδια.
Να είναι προαίσθημα?
Να είναι παιχνίδια του μυαλού? Για εκείνα που φοβάμαι εχω πάντα άσχημο προαίσθημα. Ακόμα κι όταν για λίγο το άγχος και η μαυρίλα μου με αφήνουν να ηρεμήσω, έρχεται ενα κύμα εκεί που δεν το περιμένω και με παρασύρει σε νεα "ταξίδια".
Σκέφτομαι πολύ και τη μαμά μου...τόσα χρόνια ερωτευμένοι οι δυο τους. Εκείνη για να τον φροντίζει, να του θυμίζει τα χάπια του, να του μαγειρεύει τα ανάλατα και άνοστα που κάνει να τρώει, να τον λέει "Γιωργάκη μου" και να γελάει. Κι εκείνος για να την κάνει να γελάει. Με ανέκδοτα, με αστείες γκριμάτσες, με την αισιοδοξία του.
Προσπαθούσα να προετοιμάσω τη μαμά μου για ολα και με κοιτούσε με ενα βλέμμα...σαν μικρό παιδί που προσπαθείς να του εξηγήσεις τα μυστήρια του κόσμου. Αφού είναι η παρέα μου. Αφού είναι ο άνθρωπός μου. Αφού...

Γράφω για να σε παρακαλέσω να πάνε ολα καλά. Μέσα από εδω ναι. Αφού εδω εκφράζομαι, εδω γράφω. Σε ικετεύω να πάνε ολα καλά. Το καλά είναι σχετικό βέβαια...παρόλα αυτά, εχω εμπιστοσύνη σε οσα ορίζεις, σε οσα αποφασίζεις, σε οσα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και για τίποτα. Δεν ξέρω που ακριβώς απευθύνομαι και πρός τα που να κοιτάξω. Το ψηλά και το χαμηλά δεν έχουν όρια. Εκεί που κρύβεται ο ήλιος στη δύση, από εκεί που βγαίνει ο ήλιος στην ανατολή....σημάδια στον ορίζοντα που θέτω για να ξεκουράζω το μυαλό μου.

Καμιά φορά καταφεύγω σε χαζές τακτικές που υιοθετούσα όταν ήμουν παιδί για να προβλέψω βάσει των πιθανοτήτων τι θα γίνει...αν το επόμενο αμάξι που θα περάσει είναι κόκκινο θα πάνε ολα καλά. Αν ανοίξει τώρα η πόρτα του ταχυδρομείου θα πάνε ολα καλά. Αν χτυπήσει 3 φορές το τηλέφωνο πριν να μου απαντήσουν θα πάνε ολα καλά. Θα πάνε ολα καλά...Θα πάνε ολα καλά...?

Δεν εχω κάτι άλλο να σου ζητήσω αν και ξέρω καλά πώς μέσα μου, σιωπηλά, σου ζητάω συνέχεια. Κάθε λεπτό που περνάει, κάθε στιγμή, γίνομαι ολοένα και πιο απαιτητική και ζητάω. Μη με πάρεις για εγωίστρια. Πες απλά πως είμαι όπως όλοι και μέτρα πόσο αξίζει η απαίτησή μου. Κι εγω θα καταλάβω, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Γιατί εκείνα που δεν μπορώ να ορίσω μπορώ μόνο να αποδεχτώ.

Μέχρι το επόμενο δευτερόλεπτο που θα σου ξαναστείλω με τη σκέψη μου ακόμα μια παράκληση, σε αφήνω με την ελπίδα οτι...οτι υπάρχει ελπίδα.

Ειρήνη

Truth lies within the most beautiful of lies...

It's time to forget about the past
To wash away what happened last

(ακους prime...?)

Πέέέέέφτει...

Το θέμα είναι τι και σε ποιανού το κεφάλι...

Πού είσαι παππού να δεις τις χαρές μας και να τους...μας διπλοφασκελώσεις, έτσι μην τους...μας ματιάξει κανείς!!!

Μετράμε αντίστροφα μέχρι το διάγγελμα και το καταγράφω έτσι ώστε αν σε λίγη ωρα έχουμε μείνει όλοι κάγκελο να έχει να δει κάτι το βαφτιστηράκι μου...

5
4
3
2
1
Πες τα...Talk ντε!

Που΄σαι Θωμά...

Ακου τώρα Θωμά...

Είσαι δεν είσαι σπίτι να ξέρεις οτι πάμε κατά διαόλου!

Η χώρα παραπέει...

Η οικονομία δεν υπάρχει γιατί αν υπήρχε θα είχαμε μαζευτεί χρόνια τώρα και δεν θα χρειαζόμασταν ΔΝΤ, ΚΛΠ, ΠΣΚ και λοιπά σύμφωνα να μας βάλουν τα δυο πόδια σε ενα παπούτσι και το ενα παπούτσι σε κουτί από σπίρτα! Και φοράς και 45 νούμερο πανάθεμά σε!

Οι πολίτες αυτής της χώρας, εμποτισμένοι από ενα αίσθημα ευφορίας και γενικότερης αισιοδοξίας, μιλάνε σαν νταλικιέρηδες, οδηγούν σαν ταξιτζήδες και φασκελώνουν αβέρτα εξω από τη Βουλή εκείνους που είναι μέσα στη Βουλή τους οποίους βέβαια οι απ'εξω βάλαν μέσα!

Σε πιο προσωπικό επίπεδο τώρα, μιας και τα ρωτάς, η δουλειά μου παει κατά διαόλου. Κατά συνέπεια εχω νεύρα και άγχος τα οποία, με ιδιαίτερη επιτυχία θα σου ομολογήσω, τα μεταφέρω και σε αυτό το δύστυχο παιδί που πέρυσι τέτοια εποχή με παντρεύτηκε...θυμάσαι μωρέ Θωμά τι ωραία που είχαμε περάσει? Και η μαριδούλα φρέσκια...οχι Καλλιμάνης!!! Τσ τσ... Και σε ρωτάω, πόσο νομίζεις οτι θα αντέξει μέχρι να πάρει τα ασιδέρωτα παντελονοπουκάμισσά του και μαζί με το κουβαδάκι του τηλεμεταφερθεί σε άλλη παραλία?

Και ύστερα θα με ρωτήσεις εσυ, πότε θα γίνεις μάνα μαρή ψηλή?
Κι εγω δεν θα σου απαντήσω, απλά θα σε φασκελώσω, φίλε Θωμά, γιατί είναι και της μοδός και είμαι κι εγω από τις αγανακτισμένες φερέλπιδες μανάδες που θέλουν αλλά κάτι το άγχος, κάτι η αμφιβολία για το δικό μας μέλλον πόσο περισσότερο των παιδιών μας, κάτι τα νεα μέτρα και τα παλιά μας τα παπούτσια (ξέρεις, εκεί που γράφαμε όλους εκείνους που βαρούσαν τα κουδούνια κι εμείς το παίζαμε κουφοί...) πόσο να αντέξει το δύστυχο το ωάριο Θωμάκο???
Βάλε και τον καιρό που τα έχει παίξει, μια βροχή, μια ζέστη, μια δροσιά...έρχεται και σου γυρίζει το μάτι και ποιός είδε την κουκίδα και δεν φοβήθηκε!!!!

Γι'αυτό, Θωμά, αν είσαι σπίτι, πάρε οτι λεφτά έχουμε στο στρώμα και στις γλάστρες με τον ξεραμένο βασιλικό και πάμε να φύγουμε από εδω αλλιώς κι εγω δεν θα γίνω μάνα, κι εσυ θα το ρίξεις στα ψυχοφάρμακα γιατί να το ξέρεις...θα στα σπάσω τα...τα νεύρα Θωμά, πού πήγε το μυαλό σου????

Αντε σε φιλώ τώρα...και να ξέρεις, σ'αγαπώ!

Οι μήνες μου αλλιώς...

Ας πούμε οτι μια φορά κι ενα καιρό ήταν και είναι μια κουκίδα...προκειμένου να μην είναι μια κάποια κουκίδα σε μια κάποια πόλη, ας τη βαφτίσουμε Ιουλία!

Για κουκίδα, τη λες ψηλή την Ιουλία! Πήρε από τον παππού της, τον αξιοσέβαστο κύριο Αύγουστο ο οποίος δυο αδυναμίες είχε στη ζωή του: τη γυναίκα του την Κυρία (με Κ κεφαλαίο!) Απριλία και την εγγόνα του. Κι εδω, πολύ λογικά θα σκεφτείς οτι η εγγόνα θα έπρεπε, πατροπαράδοτα, να έχει το όνομα της γιαγιάς της και να τη φωνάζουν Απριλία. Παρόλα αυτά, καθώς η Ιουλία ήρθε στον παράξενο αυτό κόσμο μήνα Ιούλιο, κάπου ανάμεσα στους 36 και τους 38 βαθμούς και με τον ήλιο ντάλα, οι περιχαρείς γονείς Οκτάβριος και Μάϊα την ονόμασαν Ιουλία με δόξα και τιμή.

Η Ιουλία λοιπόν, ψηλή από τον παππού της, ονειροπαρμένη από τη γιαγιά της και ολίγον νεραϊδοχτυπημένη από τη νονά της (την περιβότητη Μάρτια που είχε να δει από τότε που την είχε αλείψει με σοκολάτα πάνω από μια αυγοθήκη που εκτελούσε χρέη κολυμπήθρας και στην οποία η Ιουλία αρνιόταν πεισματικά να μπει μέχρι τη στιγμή που της έταξαν ενα κουνέλι, μια πάπια και ενα καρότο!) ζούσε μέσα σε ενα κουτί από μπισκότα με τον αγαπημένο της...τον Ιούλιο!

Τι πιθανότητες υπήρχαν, για μια Ιουλία να υπάρχει ένας Ιούλιος και να συναντηθούν και να αγαπηθούν και να περάσουν μια ζωή και άλλη μια μαζί...? Άπειρες...Περισσότερες από οσες μπορούμε να φανταστούμε. Σαν τα αστέρια στον ουρανό...ξέρει κανείς πόσα είναι? Ξέρει μόνο οτι είναι εκεί, κάθε βράδυ. Έτσι και οι πιθανότητες...είναι εκεί, παίζουν, χάνονται, προκύπτουν, αλλάζουν...

Κάπως έτσι, λίγο τυχαία, λίγο λιγότερο τυχαία, η Ιουλία γνώρισε τον Ιούλιο, το πιο κρύο απόγευμα ενός κάποιου Φλεβάρη.
Η Ιουλία αντιπαθούσε το κρύο και ο Ιούλιος αντιπαθούσε τα απογεύματα. Έτσι, ανάμεσα σε ενα μακρόσυρτο "μπρρρρρρρρ" της Ιουλίας και ενα βαρεμένο "πφφφφφφ" του Ιούλιου, οι ματιές τους συναντήθηκαν πάνω στον πάγκο της κουζίνας, δίπλα από το καλάθι με τα φρούτα, πίσω από μια ξύλινη χαρτοπετσετοθήκη με δυο κότες και 3 αυγά.

Ο Ιούλιος της χαμογέλασε και η Ιουλία κοίταξε από την άλλη. Ο Ιούλιος έκανε ενα βήμα μπροστά και η Ιουλία δυο βήματα πλαϊ...Ο Ιούλιος της άπλωσε το χέρι και η Ιουλία έκανε πως δεν είδε. Ο Ιούλιος έκανε πως θύμωσε και γύρισε να φύγει και της Ιουλίας ξέφυγε ενα έψιλον σε μορφή "ε!" Ο Ιούλιος κοντοστάθηκε και της χαμογέλασε. Η Ιουλία χαμογέλασε κι αυτή. Ο Ιούλιος προσπέρασε τη φρουτιέρα, τις κότες και τα αυγά και βρέθηκε δίπλα της. Η Ιουλία δεν έκανε ούτε ενα τόσο δα μικρό μικρούτσικο βήμα.
Κι έτσι απλά και από τότε, στέκονται μαζί και πλαϊ πλαϊ.
Περπατάνε μαζί και δίπλα δίπλα.
Χωράνε μαζί και ισα ισα στο μικρό κουτί με τα μπισκότα και δεν κάνει ο ενας χωρίς τον άλλον.

Η Ιουλία αγαπάει τα μελομακάρονα και τα καρπούζια. Κάθε Δεκέμβρη χώνει τη μύτη της στο πιάτο με τα μελομακάρονα και γεμίζει μέλι. Κάθε Ιούνη κάθεται κάτω από τη λεβάντα (αν έχει καταφέρει να βγάλει το χειμώνα!) και φτύνει κουκούτσια στο μπαλκόνι!
Ο Ιούλιος αγαπάει το χιόνι και τα μήλα. Κάθε Γενάρη κυνηγάει τις νιφάδες που λιώνουν πριν καν τις αγγίξει. Κάθε Νοέμβρη πιάνει το στομάχι του και βογκάει από τα μήλα που χλαπάκιασε.

Ο αγαπημένος μήνας της Ιουλίας, οσο παράξενο κι αν φαίνεται, είναι ο Σεπτέμβριος.
Που κάνει ακόμα ζέστη αλλά μπορεί να έχει και λίγο δροσιά. Που έχει ήλιο αλλά μπορεί και να σταγονίσει λίγο. Που φοράει κοντομάνικο αλλά παίρνει κι ενα ζακετάκι καλού κακού. Που τα φύλλα κοκκινίζουν και πέφτουν και τα πατάει και κάνουν θόρυβο κι έτσι δεν μπορεί κανένας Ιούλιος θα έρθει από πίσω και να την σκιάξει με ενα "μπου" ή δυο "μπαμ". Που όλοι στο σπίτι αρχίζουν δίαιτα κι έτσι το κουτί με τα μπισκότα μένει μισοάδειο ή μισογεμάτο και έχουν χώρο για βόλτες. Που το χώμα έχει μια μυρωδιά παράξενη και όμορφη μαζί.

Ο αγαπημένος μήνας του Ιούλιου είναι ο Σεπτέμβριος. Γιατί ο Σεπτέμβριος είναι ο αγαπημένος μήνας της Ιουλίας και δεν υπάρχει καλύτερη εικόνα από μια Ιουλία που χαμογελάει και έναν Ιούλιο που απολαμβάνει αυτό το χαμόγελο.

Και κάπως έτσι περνάνε οι μήνες και γυρίζουν τα φύλλα στο ημερολόγιο...ενα ενα τα φύλλα, δίπλα δίπλα ο Ιούλιος με την Ιουλία...