Ζητάνε βοήθεια...
Στο δρόμο απλώνουν χέρια γνωστοί άγνωστοι και προσπαθούν να πιαστούν από πάνω σου...
Ματιές που κρύβουν την αλήθεια που δεν μπορείς εύκολα να διακρίνεις...
Φωνές που σπάνε και παρακαλούν...
Απομακρύνεις το βλέμμα και νιώθεις ενοχές...
Για εκείνα που έχεις, για οσα τους λείπουν...
Για αυτά που θα μπορούσες να δώσεις, για τα άλλα που κράτησες...
Επιταχύνεις το βήμα σου και λίγο πρίν στρίψεις στη γωνία γυρίζεις και ξανακοιτάς...
Είναι ακόμα εκεί...
Με τα χέρια απλωμένα, με τη φωνή που παρακαλάει, με τη ματιά που κρύβει οσα δεν θέλεις να δείς...
Λες εμένα ποιός θα με βοηθήσει και κρύβεσαι πίσω από τη δύναμη της απορίας σου...
Εσένα ποιός θα σε βοηθήσει...
Αλλάζεις για λίγο θέσεις νοερά και βρίσκεσαι στην ανάγκη και βρίσκονται να σε προσπερνάνε...
Δεν ξέρεις πώς να απλώσεις τα χέρια, πώς να σπάσεις τη φωνή, πώς να κάνεις το βλέμμα σου κενό...
Δεν χρειάστηκε ποτέ...
Δεν σου έδειξε κανείς...
Δεν ρώτησες να μάθεις...
Δεν ξέρεις πώς να ζητήσεις βοήθεια κι όμως κατά καιρούς την έχεις πρόσφερει απλόχερα...
Τουλάχιστον έτσι νομίζεις...
Στην πραγματικότητα δεν έχεις βοηθήσει ποτέ κανέναν περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό...
Κι αυτή είναι μια επιλογή που δεν έχει αντάλλαγμα...
Είναι μια αλήθεια που δεν είναι κούφια...
Και ποιός να σε κατηγορήσει γι'αυτό...
Τόσοι είναι οι περαστικοί γύρω σου...
Τόσα είναι τα χέρια που τόσοι αγνοούν...
Τόσες είναι οι βοήθειες που δεν ακούγονται....
Κι όμως η ανάγκη τους υπάρχει...
Άνοιξε τα μάτια σου...
Στο δρόμο απλώνουν χέρια γνωστοί άγνωστοι και προσπαθούν να πιαστούν από πάνω σου...
Ματιές που κρύβουν την αλήθεια που δεν μπορείς εύκολα να διακρίνεις...
Φωνές που σπάνε και παρακαλούν...
Απομακρύνεις το βλέμμα και νιώθεις ενοχές...
Για εκείνα που έχεις, για οσα τους λείπουν...
Για αυτά που θα μπορούσες να δώσεις, για τα άλλα που κράτησες...
Επιταχύνεις το βήμα σου και λίγο πρίν στρίψεις στη γωνία γυρίζεις και ξανακοιτάς...
Είναι ακόμα εκεί...
Με τα χέρια απλωμένα, με τη φωνή που παρακαλάει, με τη ματιά που κρύβει οσα δεν θέλεις να δείς...
Λες εμένα ποιός θα με βοηθήσει και κρύβεσαι πίσω από τη δύναμη της απορίας σου...
Εσένα ποιός θα σε βοηθήσει...
Αλλάζεις για λίγο θέσεις νοερά και βρίσκεσαι στην ανάγκη και βρίσκονται να σε προσπερνάνε...
Δεν ξέρεις πώς να απλώσεις τα χέρια, πώς να σπάσεις τη φωνή, πώς να κάνεις το βλέμμα σου κενό...
Δεν χρειάστηκε ποτέ...
Δεν σου έδειξε κανείς...
Δεν ρώτησες να μάθεις...
Δεν ξέρεις πώς να ζητήσεις βοήθεια κι όμως κατά καιρούς την έχεις πρόσφερει απλόχερα...
Τουλάχιστον έτσι νομίζεις...
Στην πραγματικότητα δεν έχεις βοηθήσει ποτέ κανέναν περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό...
Κι αυτή είναι μια επιλογή που δεν έχει αντάλλαγμα...
Είναι μια αλήθεια που δεν είναι κούφια...
Και ποιός να σε κατηγορήσει γι'αυτό...
Τόσοι είναι οι περαστικοί γύρω σου...
Τόσα είναι τα χέρια που τόσοι αγνοούν...
Τόσες είναι οι βοήθειες που δεν ακούγονται....
Κι όμως η ανάγκη τους υπάρχει...
Άνοιξε τα μάτια σου...
Όποιος θέλει μπορεί να ακούσει στον Player: James-Alaskan Pipeline...λίγο παλιό, λίγο λιγότερο ακουσμένο αλλά αξίζει τον κόπο...
Someone made you
I don't know if you're sick I comfort.
You runaway My sympathy.
You twist it. You're reflex.
Gets in the way.
You Mother me. I son you.
You act up. I can't get through.
These footsteps so ancient.
In your eyes I'm your infant.
Your ancient. Full circle.
In my eyes You're my infant.
Dead ball in our court
We've got a dead fall in our court
You just say, "life's so unfair."
You just say, "life's so unfair."
You need something to blame
But it's you, yes it's you
It's your truth
17 σχόλια:
Γειά σου ευαίσθητο dotaki! Η αλήθεια είναι ότι όλο το χειμώνα έβλεπε κάθε μέρα έναν αξιοπρεπέστατο κυριούλη στο φανάρι στην Παναγίτσα στη Βουλιαγμένης που πούλαγε χαρτομάντηλα και κάθε φορά τον λυπόμουν και στεναχωριόμουν που τον έβλεπα στο κρύο. Σημειωτέον ότι ποτέ δεν δέχτηκε λεφτά χωρίς να πάρω χαρτομάντηλα και ακόμα και αν του επέμενες δεν έφευγες αν δεν έπαιρνες τα ρέστα! Αλλά τώρα έχω κανένα εικοσαήμερο να τον δω και έχω ανησυχήσει! Ελπίζω να είναι καλά και να βρήκε άλλο τρόπο να την παλέψει. Δεν θέλω να σκεφτώ κάτι κακό...
Γεια σου ευαίσθητη dot όπως λέει και ο καημός.. Γεια σου ευαίσθητε καημέ..
Άκουσα το τραγούδι.. Κρίμα να παραμελούμε έτσι τους συνανθρώπους μας. Πολύ κρίμα.. Τους προσπερνάμε χωρίς να σκεφτόμαστε.
Μακάρι να είχαμε όλοι την βοήθεια όταν την χρειαζόμασταν.. αν ήταν εύκολο δεν θα υπήρχε πόνος..
Όση μπορέσουμε να πάρουμε και όση μπορούμε ας δίνουμε..
Dot μου! Διακρίνω λίγο πεσμένο ύφος;;
Μπα.. ιδέα μου.. να που γελάς..
@Καημός...
Μοιράζομαι την ελπίδα και την ανάγκη σου να πιστεύεις ότι είναι καλά! Ξέρεις, εκεί εξω υπάρχουν τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι που δεν χρειάζονται πολλά για να φανούν...μια κουβέντα, μια κίνηση αρκεί...
@jacki...
Τα μάτια μας ανοιχτά λοιπόν...οσο μπορούμε και οσο θέλουμε! :)
@Hfaistiwnas...
Οχι πεσμένο καλό μου! Απλά συναντάω καθημερινά τέτοιους ανθρώπους και μου βγήκε έτσι...αυτό που διάβασες! Να που γελάω....να---> :)
αχ γλυκιά μου τελίτσα.
σκέψεις καθημερινές από εικόνες εξίσου καθημερινές. που γίνονται νεύρα, οργή, απογοήτευση αντικρίζοντας καθημερινές εικόνες πλουσιοπάροχων εκκλησιών και εκπροσώπων τους που προσπερνούν βοήθειες και ανάγκες που όντως υπάρχουν.
η ζητιανια στο προσκηνιο......
Kαι πολλές φορές αναρωτιέσαι αν η βοήθεια σου θα ήταν αρκετή. Αν αυτή θα έκανε κάποια διαφορά στη ζωή τους...
Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας.
Καλή σου μέρα
@b|a|s|n\i/a ...
Σαν να ήσουν εκεί!!!!! Ακριβώς μπροστά μου πέρασε ενας "εκπρόσωπος" της εκκλησίας ο οποίος ούτε που γύρισε να κοιτάξει...Ειλικρινά δεν ήξερα ποιόν έπρεπε να λυπηθώ περισσότερο και για ποιόν να απογοητευτώ λιγότερο!
@Hfaistiwnas...
Ακόμα ενα? :)
@gregory...
Πάνω στη σκηνή πρωταγωνιστής μη σου πω!
@Eleni Dafnidi...
Αρκετή δεν ξέρω αν θα ήταν. Είναι βλέπεις κι εκείνες οι αλήθειες που δεν ξέρεις πόσο μερίδιο ψέμματος κρύβουν. Παρόλα αυτα, ελπίζω στη βοήθεια εκείνη που κάνει έστω και τη μικρή διαφορά. Που δίνει την ελπίδα ότι κάποιος, κάποια στιγμή, χωρίς συγκεκριμένο λόγο...απλά νοιάστηκε!
Διάβασα τις "μικρές απιστίες" πρίν από κανένα μήνα ενω μέσω του bookcrossing έπεσε στα χέρια μου και το "εργαζόμενο αγόρι" σου! Πολλά συγχαρητήρια και για τα δυο! Η αφήγηση της ζωής και της σκέψης ενός άντρα μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας είναι απολαυστική! Καλώς ήρθες στο ιστιοκαλύβι μου! Φοντανάκι? :)
Παντού υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται την βοήθειά μας. Δεν είναι κατ' ανάγκη οικονομική. Μπορεί κάλλιστα να είναι συναισθηματική, μια ανθρώπινη στήριξη. Και πίστεψέ με...δεν βλέπω τελικά ότι είναι και τόσο εύκολο στις μέρες μας! Τι να πει κανείς; Να μην πει τίποτα λέω εγώ...να κάνει ο καθένας μας κάτι...!!
@VK in Athens...
έτσι είναι αγαπάκι...καμιά φορά η οικονομική βοήθεια είναι η πιο απλή βοήθεια που μπορεί να προσφέρει κανείς. Το πιο δύσκολο είναι να αντιληφθείς τη βοήθεια που σου ζητάει κανείς όταν αυτή δεν έχει μορφή, δεν τιμάται, δεν ορίζεται...εκεί είναι που πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, να δείς πέραν από εκείνα που φαίνονται!
τη βοηθεια στους συνανθρωπους, παντως, τη συστηνουν και οι ψυχολογοι. απαλλασσει τους ανθρωπους απο δικες τους ενοχες. ανεξαρτητα απ' αυτο, ειναι και δειγμα ευαισθησιας.
Όσο και αν πιστεύεις πως η βοήθεια έπαψε πια να δίνεται στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι πιο απάνθρωπα στο εξωτερικό. Πολύ δύσκολη και σκληρή πραγματικότητα. Αλλά έτσι είναι όταν αλλάζουν οι εποχές. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του και τίποτα πέρα από αυτό. Σε ένα περιβάλλον γενικότερης αμφισβήτησης, πώς να είσαι σίγουρος πως η βοήθεια που σκέφτεσαι να δώσεις δεν θα την εκμεταλλευτούν?
Σε ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά λόγια! Πάντα ο μεγαλύτερος μου φόβος ήταν μην με λιντσάρουν εξαγριωμένοι αναγνώστες. (Δόξα τω Θεω μέχρι τώρα την έβγαλα καθαρή.)
Φοντανάκι..., ω ναι!!
Να περάσεις κι από δίπλα όποτε θες. Έχω γλυκό μελιτζανάκι και υποβρύχιο.
Καλό τριήμερο και πολλά φιλιά!
δεν μπορώ να σχολιάσω σοβαρό πόστ σήμερα. κάνω διάλειμμα από το διάβασμα. Φιλιά. καλό κουράγιο σε όλους μας, καλό 3ήμεροοοο
http://www.youtube.com/watch?v=dOY-1s6gk5c
Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω...
@decor...
Αν και δεν πιστεύω στη βοήθεια πρός τους άλλους με σκοπό τη δική μου απενεχοποίηση, σίγουρα έχει μια βάση αυτό που λες. Έστω κι έτσι λοιπόν, ας γίνουμε λίγο πιο μεγαλόψυχοι!
@Mairouli...
Το θέμα είναι να μην το σκεφτείς πολύ και να εμπιστευτείς το ένστικτό σου που σου λέει πότε να βοηθήσεις και πότε οχι. Σχετικά με αυτό που λες για το πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα στο εξωτερικό, θα συμφωνήσω μαζί σου αν και δεν εχω ζήσει πολύ εξω. Ας ελπίσουμε όμως ότι δεν θα προσπαθήσουμε να τους μοιάσουμε σε αυτόν τον τομέα! Καλώς μας πέρασες από το φτωχικό μας...σήμερ κερνάμε βυσσινάδα! :)
@Eleni Dafnidi...
Αυτό το υποβρύχιο ήταν καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξης της βλόγιας σχέσης μας! :) Θα περάσω με ιδιάιτερη χαρά και θα αυτοκεραστώ, μη σε κουράζω! Οσο για το αναγνωστικό σου κοινό, νομίζω ότι βγάζεις πολύ και αυθεντικό χαμόγελο με τον τρόπο που γράφεις ώστε να εξαγριωθεί κανείς! Καλή συνέχεια και καλή σαρακοστή!
@mahler76...
Κάνεις διάλειμμα από το διάβασμα?
...
...
...
οκ δεν μας διαβάζει κανείς....για λέγε τώρα σοβαρά, τι κάνεις? :P
@MAD...
Κόπιασε κι εσυ πτωχέ πλήν τίμιε γιατρέ να σε δώκω λίγη από την αγάπη μου! Τσάκω λίγα ψιχουλάκια και αμε στο καλό! (ωπα!)
Δημοσίευση σχολίου