8 Σεπτεμβρίου 2008

Το μυστήριο του μυστηρίου (μέσα από τα μάτια της Κλυμεντίνης δια πληκτρολογίου θείας Dot)


Είμαστε όλοι εδω!

Η μαμά, ο μπαμπάς, η γιαγιά, τα ξαδέρφια της μαμάς, του μπαμπά, της γιαγιάς, οι φίλες και οι φίλοι της μαμάς, του μπαμπά, της γιαγιάς.

Πρόσωπα από τα οποία τα περισσότερα ουδέποτε έχεις ξανασυναντήσει.

Δεν σε νοιάζει όμως. Αφού όλοι σου γελάνε σου δίνουν τα γυαλιά τους να παίξεις και σε αφήνουν να τους τραβάς τα κολιέ και τα ρολόγια, όλα πηγαίνουν μια χαρά.


Ένας επίσης άγνωστος κύριος, ο οποίος επιμένει να σε φωνάζει μπέμπα και να μην σε αφήνει να πιπιλίσεις με την ησυχία σου ενα κοκαλάκι μαλλιών της θείας Ευτέρπης, σε τραβάει συνέχεια φωτογραφίες ενω κάθε καλεσμένος θέλει να ποζάρει μαζί σου κάτω από τον κισσό. Μα τι ωραία που είναι η ζωή...και το κοκαλάκι μαλλιών της θείας Ευτέρπης.


Κι εκεί που ολα κυλάνε ήσυχα κι εσυ, αν και ενοχλείσαι από τα συνεχή μαγουλοτσιμπήματα, διατηρείς την ψυχραιμία σου και χαλαρώνεις στην αγκαλιά της μαμάς ξαφνικά όλοι αρχίζουν να προχωράνε πρός εκείνο το σπιτάκι με τα ροζ μπαλόνια που ανεμίζουν στην είσοδο και τα οποία προσπαθείς να αγγίξεις από την πρώτη στιγμή.


Σας περιμένει ένας άααααλος κύριος με μαύρο μακρί φόρεμα και μούσι το οποίο θέλεις πολύ να τραβήξεις αλλά μια κυρία που τη λένε νονά σου λέει πως δεν κάνει και σου πιάνει απαλά το χέρι.

Εσυ ξαναπροσπαθείς αλλά μάταια. Πάλι σε παίρνουν χαμπάρι.

Ο κύριος αρχίζει να μιλάει, εσυ δεν καταλαβαίνεις τίποτα.

Η νονά λέει κι εκείνη που και που κάτι αλλά δεν σε ενδιαφέρει τι.

Έχεις αρχίσει να νυστάζεις, να ζεσταίνεσαι και θέλεις τόσο πολύ εκείνο το πολύχρωμο κολιέ που φοράει η κοπέλα απέναντι. Κάνεις να το φτάσεις κι εκεί που είσαι τόσο κοντά ο κόσμος αρχίζει να μετακινείται. Πάμε ακόμα πιο μέσα στο σπιτάκι κι εκεί η ζέστη είναι αφόρητη.


Έχουν αρχίσει να σε πιάνουν τα διαόλια σου και ψάχνεις τη μαμά και το μπαμπά. Εκείνοι σε βλέπουν αλλά δεν σε παίρνουν αγκαλιά. Γιατί?

Τεντώνεσαι, κλωτσάς, απλώνεις χεράκια αλλά κανείς δεν κάνει ούτε βήμα. Γιατί?


Μόνο η κυρία νονά σε κρατάει και σου κάνει "κουπεπε" να σταματήσεις.

"Μα τι κουπεπε και βλακείες" σκέφτεσαι. Μεγάλη κοπέλα είσαι..."δώστε μου μια πιπίλα κάποιος"!

Η γιαγιά σαν να σε διαβάζει σου δίνει μια τεράστια ροζ πιπίλα και ηρεμείς.


Ξαφνικά πλησιάζουν 2 άλλες κυρίες και σε παίρνουν από τα χέρια της κυρίας νονάς και αρχίζουν να σε γδύνουν. Με τέτοια ζέστη δεν αντιστέκεσαι ιδιαίτερα καθώς είχες αρχίσει να ιδρώνεις και δεν αισθάνεσαι και ιδιαίτερα άνετα με τα ρούχα να κολάνε πάνω σου. Έχεις μείνει με την πάνα και γουστάρεις τρελά.


Κουνάς χέρια πόδια, χορεύεις και τσιμπάς από μια άλλη κυρία τα γυαλιά της- δεν της πάνε κιόλας- τα οποία βάζεις απευθείας στο στόμα.

Σου τα παίρνουν αμεσως και πρίν καταλάβεις τι γίνεται κάποιος σου έχει βγάλει και την πάνα.

Αυτό μόνο καλό δεν το λές! Έτσι φόρα παρτίδα θα τα βγάλουμε όλα? Μπαμπά κάνε κάτι ντε!!!!

Για κάποιο λόγο όμως τόσο ο μπαμπάς οσο και η μαμά έχουν ενα βλέμμα λίγο σεληνιασμένο, λένε και ακαταλαβίστικες λεξούλες όπως «αχου το» αλλά δεν κάνουν ούτε βήμα.

"Όταν παω να πιάσω εκείνο το πράγμα με τα κουμπιά που το παίρνει ο μπαμπάς και το κουνάει σε εκείνο το μεγάλο κουτί που δείχνει εικόνες και αυτές αλλάζουν εκεί ξέρετε να τρέχετε....τώρα τίποτα!"

"Τα νεύρα μου, τις πιπίλες μου και το καρότσι μου να φύγω γρήγορα."


Αμ δε...πρίν να πείς «μπομπ σφουγγαράκης» σε έχει βουτήξει ο κύριος με το μακρύ φόρεμα και το μούσι και σε βουτάει σε μια λεκάνη με νερό.

"Ε οχι! Αυτό πάει πολύ!" Τα παίρνεις κρανίο και βάζεις τις φωνές! Κλαίς και χτυπιέσαι και ψάχεις για βοήθεια αλλά όλοι σε κοιτάνε και σου χαμογελάνε!


"Δεν διασκεδάζουμε εδώωωωωωωω!!!"

Αυτό είναι χειρότερο και από εκείνο το επεισόδιο όπου ο κύριος Καλαμάρης έβαλε τον Μπομπ και τον Πάτρικ να του βάψουν το σπίτι και δεν έπρεπε να πέσει ούτε σταγόνα μπογιάς στο πάτωμα. Τι άγχος ήταν αυτο??!! Πότε θα τελειώσει το μαρτύριο???


Μια, δυο, τρείς και επιτέλους πετσέτα!


Δεν προλαβαίνεις να ηρεμήσεις και αφού σε λαδώσουν στο πρόσωπο και το σώμα (τι άλλη αρρωστημένη ιδέα έχετε???) σου κόβουν και το τυχερό σου τσουλούφι!!!!


Εκείνο το τσουλούφι που πιπιλάς κάθε μεσημέρι πρίν να κοιμηθείς. Εκείνο το τσουλούφι που είδες για πρώτη φορά και κατάλαβες ότι είναι δικό σου και το τράβηξες και πόνεσε αλλά εσυ έβαλες τα γέλια. Εκείνο το τσουλούφι πάει...


Ενω χτυπιέσαι και φωνάζεις αναζητώντας το δίκιο σου έρχεται – επιτελους – η μαμά και αρχίζουν να σε ντύνουν. Σιγά σιγά ηρεμείς γιατί την καταβρίσκεις με τα στρασάκια πάνω στο φόρεμα και προσπαθείς να μη δίνεις σημασία στα μαλλιά σου που πέφτουν λαδωμένα στο πρόσωπό σου.

Κακόμοιρο τσουλούφι...και λαδωμένο και κομμένο....έτσι θα είναι η ζωή μας στο εξής?


Κι εκεί που νομίζεις ότι δεν έχει χειρότερα....σου φοράνε καπέλο!!! Ενα καπέλο που σε ζεσταίνει, σε βαραίνει, με κορδελίτσα που τη δένουν κάτω από το λαιμό και σε σφίγγει. Ενα καπέλο που απλά δεν το θές! Και το βγάζεις. Και στο ξαναφοράνε. Και το ξαναβγάζεις και στο ξαναφοράνε. Και το βγάζεις....και το πετάς. Και η κυρία νονά σε καταλαβαίνει και δεν στο ξαναφοράει. OK την αγαπάμε την κυρία νονά.


Σιγά σιγά ο κόσμος αρχίζει να βγαίνει από το σπιτάκι και όλοι κάθονται σε μια σειρά και μιλανε με το μπαμπά και τη μαμά και την κυρία νονά και τη γιαγιά....και σου ξανατσιμπάνε τα μάγουλα και τα μπουτάκια και τη μύτη κι εσυ απλά θέλεις εκείνο το πολύχρωμο κολλιέ και...και...ψάχνεις τον κύριο Φλάφιο να τον πάρεις αγκαλιά να του πείς χωρίς λόγια πώς ήταν η μέρα σου και ξέρεις ότι εκείνος θα σε ακούσει χωρίς να μιλάει. Απλά θα σε κοιτάει με τα τεράστια μπλέ μάτια του πίσω από εκείνη τη χνουδωτή ροζ μύτη.


Και λίγο πρίν αποκοιμηθείτε παρέα το μάτι σου πέφτει στη λεκάνη που σε βούτηξαν λίγο πρίν. Το νερό είναι ανακατεμένο με το λάδι ενω το τσουλούφι σου κολυμπάει παραδωμένο αναπολώντας τα μεσημέρια εκείνα που σου έκανε παρέα μέχρι να σε πάρει ο ύπνος σαν τώρα.


Μια σκέψη μόνο πρίν κλείσεις τα μάτια σου...μπλιαχ!



Υ.Γ. Με την αγάπη μου στην υπέροχη ανηψιά μου Κλυμεντίνη που βαφτίστηκε την Κυριακή και παρά το «δύσκολο» έργο της, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και με το παραπάνω. Να είσαι πάντα γερή και ευτυχισμένη όμορφη!

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να σας ζήσει να τη χαιρουσάστε[για τα τυπικά,ξέρεις..τα είπαμε κιόλας εμείς χοχοχο]
Έχεις προσκληση.
καλομ!

PN είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο. Καταλαβαίνω την μικρή ειδικά στο μέρος με το τσουλούφι....χαχαχαχα!!!!

Hfaistiwnas είπε...

Nα σας ζήσει!!!!!! χχαχαχαχα!
Είπα και εγώ που το πάει σήμερα η Dot, λολ! χεχε! Να τη χαίρεστε τη μικρούλα! Και ωραίο - σπάνιο όνομα!!!

Leviathan είπε...

na sas zisei!!!na einai pada kala!!!iperoxo to post!!filia!

ProFyLaKtiKo είπε...

αχ και νόμιζα πως ήταν δικό σου και ετοιμαζόμουν να έρθω να το ταχταρίσω!

φιλιά πολλά να τη χαίρεσαι!

Ανώνυμος είπε...

Απόλυτα γλυκό και τρυφερό! Να σας ζήσει!
Νομίζω ότι πέτυχες διάνα στα συναισθήματα και τις σκέψεις της μικρής. Σαν να θυμάσαι τον εαυτό σου από πολύ πολύ μικρή ηλικία... κι απ' ότι μπορώ να καταλάβω, μάλλον η βάφτισή σου ήταν μία (γλυκιά) τραυματική εμπειρία :)

SDRyche είπε...

Μαγική και ταυτόχρονα ρεαλιστική περιγραφή! Τα σέβη μου!
Να το κρατήσεις και μετά από πολλά χρόνια (καμια 25αριά το υπολογίζω) να της το δώσεις να το διαβάσει!
Θα είναι ένα από τα καλύτερα δώρα!
Ααα, και να τη χαίρεστε!

naya είπε...

Ειναι λιγο βασανιστηριο για τα μωρα αλλα τι να γινει??Μας αρεσουν λαδωμενα κ κλαμμενα!!
Να σας ζησει η μικρουλα σας!Δως της τα φιλια μας κ βαλτης κ ενα extension στη θεση του τσουλουφιου

Όναρ είπε...

Άντε, και στα δικά σου..βαφτίζεται η δούλη(;) του Θεού τελίτσα..και του χρόνου..Καληνύχτες βαφταναστάτωσης..στην υγειά της Κλυμεντίνης..

jacki είπε...

Να σας ζήσει και με το όνομα το μικράκι. Ωραία ιδέα να το γράψεις όλο αυτό από την οπτική της πιτσιρίκας.

L' Aesthete Soleil είπε...

Να ζήσει, να ζήσει! Άξια και πάλι άξια. Τα καημένα τα μικρά τι υποφέρουν ώρες ώρες! χαχαχα!

One Happy Dot είπε...

@Θειτσάκι...
Εμείς τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε! Οσο για την πρόσκληση...απλά δεν θυμάμαι! Τραγικό...?

@vk in athens...
Τη στιγμή εκείνη όταν το τσουλούφι έπεφτε μαρτυρικά στη "λεκάνη", οσο παράξενο και αν σου ακουστεί, πέρασες από το μυαλό μου! xaxaxa!!!! Ο συνειρμός του τσουλουφιού! :)

@Hfaistiwnas...
Που το πάει η Dot? οεο! Το όνομα είναι της γιαγιάς της και αν έχεις δει την ταινία "Eternal sunshine of a spotless mind" ήταν το όνομα της πρωταγωνίστριας...Clementine! Φιλί φιλί!

One Happy Dot είπε...

@Leviathan...
Ευχαριστούμε! Τη χαιρόμαστε οσο μπορούμε τώρα που είναι εδω γιατί από Σαββάτο επιστρέφει Αμερική όπου και κατοικεί και θα μας λείψει πολύ...σνιφ!

@Profylaktiko...
Αχ να σε δω να "ταχταρίζεις" το παιδί μου (όταν και όποτε) και θα εχω ολοκληρωθεί η μάνα! :) Ετοιμάσου για baby sitting μιας και φιλοτιμήθηκες! :)

@brokensemaphore...
Καλώς το γλυκό κοριτσάκι!
Να σου πω την αλήθεια μου δεν θυμάμαι κάτι από τη δική μου βάφτιση αλλά από φωτογραφίες που εχω δει ήμουν λίγο κρανιωμένη! Ασε που μου φορούσαν ενα καπέλο (νατο το σύνδρομο flashback!) το οποίο είχε απλικαρισμένα λουλούδια επάνω και απ'όσο μου είπε η μαμά μου...it was hate from the first sight! :D

One Happy Dot είπε...

@sdryche...
Δεν είναι καθόλου κακή η ιδέα σου! Σε συνδυασμό με τις φωτογραφίες θα έχει μια πλήρη εικόνα του τι διαδραματίστηκε εκείνη τη μέρα και έτσι θα καταλάβει για ποιό λόγο θα βλέπει καπέλα και θα παίρνει μαύρο δρόμο! :) (ολα είναι θέμα ψυχολογίας!)

@naya...
extnetion eh? Ίσως και σε ενα φούξια χρωματάκι για τσαχπινιά...extreme autnie dot extreme niece dot! :)

@Όναρ...
σους! μη μου ξυπνάς μητρικά ένστικτα τα οποία προσπαθώ να βάλω για ύπνο αυτό τον καιρό! :)
Καλημέρες αφυπνιστικά χαμογελαστές!

One Happy Dot είπε...

@jacki...
Ελπίζω να το δούν έτσι και οι γονείς όταν το διαβάσουν. Άνθρωποι με χιούμορ είναι, τον μπομπ σφουγγαράκη τον ξέρουν αρα δεν νομίζω να υπάρχει θέμα...ε? Καλημέρες χιουμοριστικά ανυποψίαστες! :)

@L' Aesthéte Soleil...
Σκέψου ότι το έχουμε περάσει κι εμείς αυτό και πολύ πιθανόν να υποβάλουμε και τα δικά μας τα παιδιά στην ίδια διαδικασία...Μήπως να μαζέψουμε υπογραφές να αλλάξει το "σύστημα"? Έλληνες bloggers ενάντια στο (υπερβολικό) λάδωμα και το απάνθρωπο κόψιμο του τσουλουφιού! :)

Naf είπε...

τι τέλειο όνομα!!! Να σας ζήσει ζουζού...και στα ..δικά μας!!!γενικότερα...:Ρ

mirelen είπε...

Τέλειο όνομα, υπέροχο κείμενο, πληκτρολόγιο της θείας Dot συγχαρητήρια!

One Happy Dot είπε...

@Naf...
Αχ αυτό το "γενικότερα"!!!!
Να μας ζήσουν λοιπόν! (κι εσυ σε παρόμοιο gala δεν ήσουν χρυσουλάκι μου?)

@Mirelen...
Ανηψιά και θεία υποκλινόμαστε στο αναγνωστικό μας κοινό! Ze dots rule! yeah! :)

@ALL...
Ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ευχές! Όταν αρχίσει να καταλαβαίνει και πρίν ξεκινήσει να με αγνοεί θα τις της διαβάσω όλες! :)

Ανώνυμος είπε...

να το χαίρεστε και η νονά πάντα άξια (πάλι καλά που δεν ήσουν εσύ)
:P

One Happy Dot είπε...

@Sakafiora...
Με την καλή κουβέντα πάντα...(ας μην έκανες ωραίο παγωτό και θα σου λεγα!) :)

wilma είπε...

Πολύ όμορφη ιδέα να κρατήσεις τη βάφτιση της ανηψιάς σου μεσα στο blog σου. Για φαντάσου να μπορεί να το βρει μετά από χρόνια (δεν ξέρω με ποια μέθοδο, ελπίζω όχι σκάβοντας) και να δει ότι η θεία της, της είχε τόση μα τόση αδυναμία! να τη χαίρεστε!

gregory είπε...

ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΗ.....καλα αν μπορουσε να μιληση τιθα......σουλεγε...αστα..και εαν χει παρη νκαι απο εσενα ...θα ησουν η πρωτη που θα....εβριζε.....αντε και στα δικα σου παιδια....

One Happy Dot είπε...

@Wilma...
Θα ξεκινήσω από τώρα τα μαθήματα ανάγνωσης ώστε να τα διαβάσει το συντομότερο δυνατόν και να μην ρισκάρουμε το σενάριο με το σκάψιμο! Άσε που έτσι όπως την κόβω κοκέτα και μανιώδη με τα μπιζουδάκια και οτι λάμπει...το να σκάψει δεν θα είναι στα άμεσα σχέδιά της. Λερώνει ποτέ τα χέρια της μια κυρία? τσ τσ τσ! :)

@Gregory...
Δεν θέλω καν να φανταστώ τι θα έλεγε το στόμα της!!! Αν και σε λίγο καιρο δεν θα χρειάζεται να φαντάζομαι. Με τους ρυθμούς που ακολουθεί, σύντομα θα μας τα λέει! :)