16 Σεπτεμβρίου 2008

Don't u just love football?


Ίσως στην προηγούμενη ζωή μου να ήμουν ταμίας...ίσως να ήμουν εισπράκτορας...ότι και να ήμουν το πιθανότερο είναι πως βρισκόμουν από τη μέσα πλευρά και οχι στην ουρά!
Δεν εξηγείται αλλιώς η εμμονή μου όπου δω ουρά να στέκομαι και να περιμένω με υπομονή.

Πρίν 2 μήνες ήταν η σκατόγρια.

Σήμερα, ένεκα η αγάπη, στήθηκα στην ουρά που σχημάτιζαν τα ανθρωπόμορφα τερατίδια
(βλ. φίλαθλοι) στη λεωφόρο Αλεξάνδρας με σκοπό να προσπαθήσω να φανώ τυχερή και να προμηθευτώ ενα εκ των 1.500 εισητηρίων που ορισμένοι έξυπνοι Ιταλιάνοι επέστρεψαν στον Παναθηναϊκό για το σημερινό αγώνα με την Ιντερ.

Διότι αξιαγάπητο αναγνωστικό κοινό
(εσυ εσυ δεύτερη σειρά αριστερά σε βλέπω που κοιμάσαι και θα σου πετάξω κανένα απομνημόνευμα μήπως και ξυπνήσεις!) όταν έχει βουήξει ο τόπος για αυτά τα 1.500 μαγικά χαρτάκια, λογικό το βρίσκω να παρασύρεται και δικός μου άνθρωπος (οι κτητικές αντωνυμίες είναι τόσo passe χρυσό μου!) και να θέλει κι εκείνος 1...2...3 (φτου και βγαίνω) οπότε κι εγω ως γνήσια σκλάβα της αγάπης και του έρωτα (ποιά είσαι και τι θέλεις? τι έκανες στην dot μας?) προθυμοποιήθηκα να κάνω μια απόπειρα μήπως και...

Που να ήξερα η άσχετη ότι θα ξαναζούσα τα μεγαλεία της Καμπαλίστριας σε πράσσινο φόντο με την ουρά των ποδοσφαιρόφιλων να στρίβει στο φανάρι και να φτάνει τα πλαϊνά του γηπέδου?

Κι όμως το έκανα το λάθος και με το που βγήκα η "νατη έρχεται ψεκάζει με fresh air αχααααααα" από το μετρό και προχώρησα πρός το γήπεδο είδα τη λαοθάλασσα αφηνιασμένη να αναμένει να ανοίξουν τα ταμεία. Αποκαρδιωμένη από τα πρώτα δευτερόλεπτα και βιώνοντας ενα dejavous από εκείνες τις ένδοξες ώρες που πέρασα εξω από το ticket house αναμένοντας και ελπίζοντας οτι θα βρέξει καμπαλόχαρτα πήρα θέση.

Σε απόσταση που μπορούσε να καλύψει το μάτι χωρίς να πάθω εγκεφαλικό από τον κόσμο είχα πιτσιρικάδες, ως επι τον πλείστον, με φραπέ στο ενα χέρι
(Freddo οι πιο elegant, νεράκι οι πιο μπατήριδες που είχαν μονο για το εισητήριο) και πιτσιρίκα στο άλλο χέρι η οποία μάλλον δεν ήξερε και ντύθηκε, στολίστηκε και ήρθε και στήθηκε στην εξωτική "λεωφόρο" με το τακουνάκι να της χτυπάει τα δαχτυλάκια και το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου της να μιλάει στο κινητό με τον κάθε Λάκη, Μάκη, Σάκη στον οποίο είχε υποσχεθεί εισητήριο ενω παράλληλα έβγαζε φωτογραφίες από τις ουρές και τις έστελνε με MMS σε κάποιον "τσιλιβίθρα" που δεν είχε ενεργοποιήσει την υπηρεσία λήψης ΜΜS και γι'αυτό κρίθηκε παμψηφεί "ο μεγαλύτερος μαλάκας του κόσμου" (με τις υγείες σου και ας πρόσεχες!)

Φυσικά δεν έλειπαν και οι μεγαλύτερης ηλικίας φίλαθλοι, οι σκαστοί από τη δουλειά που έπαιρναν τηλέφωνο κάθε λίγο και λιγάκι μην τυχόν και τους ζήτησε το αφεντικό, οι αργόσχολοι που δήλωναν "αφου δεν εχω κάτι αλλο να κάνω θα περιμένω" και οι απλοί περαστικοί που είδαν κόσμο και είπαν να μείνουν να αμπελοφιλοσοφήσουν.
Εκεί ανάμεσα κι εγω να κάνω αέρα με την Metropolis και να μετράω κεφάλια μπροστά.
Στα 74 απογοητεύτηκα και σταμάτησα. Άσε που από ενα σημείο και μετά ολα τα κεφάλια ήταν και ίδια και τα μετρούσα διπλά! Στο μεταξύ πίσω από μένα η ουρά είχε αυξηθεί, η θερμοκρασία είχε ανέβει και τα μαργαριτάρια πετούσαν σαν κωλεόπτερα στον αέρα...

-Αφού είναι τόσος κόσμος εδω γιατί δεν ανοίγει το ταμείο? (
ναι βρε εσένα περιμένουν τόση ωρα οι ταμίες και τώρα που ήρθες έκλεισε το καρεδάκι!)
-Ρε μαλάκα λες να μην βρούμε στο τέλος?
(Λες? Μπα...θα τους μείνουν κιόλας!)
-
(ενοχλημένη κορασίδα) Θα μπορούσαν να μοιράζουν καφέ πάντως (κανένα παξιμαδάκι? κουλουράκι? μουσακά? πατσίτσιο?)
-Μαλάκα η Άντα μάλλον μου τα φοράει
(άσχετο αλλά για πες!)
-Μαλάκα αν μετά από τέτοια ταλαιπωρία δούμε καμία μούφα και φάμε καμιά τριάρα θα πάρει τα @@ μου η ομάδα
(τι δεν θα ξανάρθεις? δεν φέυγεις από τώρα να πάρω τη θέση σου που είσαι και μισό μέτρο πιο μπροστά?)
-Πού είσαι ρε μαλάκα και περιμένω τόσες ώρες? Τώρα ήρθα!
(τώρα ποιός είναι ο μαλάκας?)

Τώρα ή που όλοι μιλούσαν με το ίδιο άτομο και για το ίδιο άτομο ή που...δεν ξέρω! Δεν περιγράφω άλλο!

Έφυγα άπραγη με κίνδυνο να σαμποτάρω τη σχέση μου αλλά έπρεπε να διαλέξω μεταξύ της αγάπης και μισού κιλού παγωτού μπισκότο που μόλις είχε σκάσει στο γραφείο και με περίμενε. Σε αυτή τη ζωή καλό είναι να θέτεις προτεραιότητες και να παίρνεις αποφάσεις γρήγορα...έτσι δεν λέγαμε χθές? :)
Ας κερδίσει λοιπόν ο καλύτερος...ή ο πιο κωλόφαρδος...ή ο πιο "τα εχω καλά με τη διαιτησία"...εγω μια φορά θα πάω για καφέ...ή για φαγητό...ή για γλυκό...ή και για τα δυο!

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Α για αυτο δεν σηκωνεις τα τηλεφωνα παλιο.....γιόλα
)(*&^%$#@#$%^&*()&^%$#@#$%^& ακατανοητα μπινελικια

Ανώνυμος είπε...

χαχαχα! πώς μ' αρέσουν αυτές οι ιστορίες καθημερινής τρέλας, έτσι όπως τις διηγείσαι!

είσαι ηρωίδα όμως και για τα όσα πέρασες θα πρέπει η αγάπη σου να δεχθεί αδιαμαρτύρητα να σε ακολουθεί για shopping για τα επόμενα τρία χρόνια τουλάχιστον!

κατά τ' άλλα... τι νέα; θα πας για καφέ, παγωτό, φαί, ποτό ε; έρθω κι εγώ; πάρω αεροπλάνο κι έρθω; ε; βλέπεις, η δική μου αγάπη μου ανακοίνωσε από χθες ότι θέλει να δει τον εν λόγω αγώνα... και δεν είναι καν Παναθηναϊκός! Γκρρρ!

PN είπε...

Έκανες για τον άντρα σου αυτή τη θυσία; Καλά εσύ είσαι καμμένη από έρωτα!!! Πες μου ότι μετά τον αγώνα πάτε και για βρώμικο στη Μαβίλλη...;;;!!!! Αν δε στο πρώτο ραντεβού του ζήτησες να πάτε για σουβλάκια, είσαι είδος υπό εξαφάνιση και έχεις τρομερή ζήτηση στην πιάτσα!!!! Λοιπόν, πότε κλείνουμε εκκλησία...;;;;;;

One Happy Dot είπε...

@Θεία...
Μα τι λές? δεν σε καταλαβαίνω! Πάρε το 0!

@Brokensemaphore...
Αυτό το να με ακολουθεί για shopping για τα επόμενα 3 χρόνια ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ είναι λόγος να αποσυρθεί στον Άγιον Όρος και να παραμείνει ως επίτιμο μέλος!
Πού είσαι εσυ? Είσαι κοντά, είσαι μακριά? Μήπως στον επόμενο αγώνα να έχουμε συντονιστεί εγκαίρως και να πάμε να χαζέψουμε τη νεα σειρά της Attrativo οση ώρα θα παίζει η όποια ομαδάρα? Φιλί γλυκό!

@vk in athens...
Άλλο το βρώμικο στη Μαβίλλης άλλο η μπάλα. Το ενα δεν αναιρεί το άλλο και το άλλο δεν προϋποθέτει το ενα ε?
Το πρώτο ραντεβού είναι τεράααααστια ιστορία και πάει πίσω πολλά χρόνια. Θέλει καφέ και γλυκό...και υπομονή και όρεξη να τρώς και να ακούς! :)

Γ.Π. είπε...

Χα! Σκέψου μόνο ότι έχω όλη μέρα που προσπαθώ να μη σκέφτομαι το βραδυνό ματς γιατί με τρώει το άγχος και μπήκα λίγο να διαβάσω καμιά ανάρτηση να χαλαρώσω...
Και εδώ ήταν το τελευταίο σημείο που περίμενα να ακούσω για την Πανάθα!
Αχ τι μου έκανες;
Μα να μην περιμένεις λιγάκι για το εισητήριο;
Δεν πειράζει! (εγώ έτσι κι αλλιώς και να έπερνες όφελος δε θα είχα- ας ήταν για μένα και να ερχόσουν χωρίς και τα λέγαμε...!!!!!)
Τουλάχιστον ήταν τόσο γλαφυρη (όπως συνήθως άλλωστε!!) η περιγραφή που μας έβαλες στο κλίμα!!!

One Happy Dot είπε...

@Καημός...
Αχ ναι είμαι πάντα στα γεγονότα μέσα...πολύ μέσα όμως!!!! Λοιπόν στον επόμενο αγώνα αν θέλεις πάμε να περιμένουμε παρέα για τα εισητήρια ώστε μετά να κάνουμε από ενα Postaki πως είδε ο καθένας την αναμονή! Γιατί για τη ρημάδα την ομάδα σας είμαστε πάντα στην αναμονή (αγάπη μου να τελειώσει ο αγώνας κι έρχομαι, μωρό μου να δω τις φάσεις και φεύγουμε...) Με το καλό σήμερα να δεχτείτε τα "όποια" αποτελέσματα! :) ( φιλί?)

Hfaistiwnas είπε...

Καλησπέρα!!!
χαχαχαχα έχεις χάρισμα στο να αφηγείσαι κοπελιά!!! Ξεραίνομαι στα γέλια όποτε περιγράφεις καταστάσεις, είσαι απίστευτη! :)
Τελικά δεν το πήρες ε; Θα ξαναπά;; ή θα στείλεις το έτερον ήμισυ; Δελέασέ τον με παγωτό ή μπύρα!!!!!

mirelen είπε...

Δηλαδή δεν πήρες τελικά τα μαγικά χαρτάκια; Μήπως να περίμενες λίγο ακόμη; Ή να έλεγες "μου κρατάτε λίγο τη θέση, πετάγομαι για λίγο παγωτό στο γραφείο και επιστρέφω". Ή να έδινες τα λεφτουδάκια σου στον μπροστινό σου ή στον πισινό σου (γούστα είναι αυτά) να σου τα πάρει εκείνος. Τι; Δεν τον εμπιστευόσουν; Κρίμα!!!
Μπράβο dot, η πραγματικότητα σου μας χαρίζει άφθονο γέλιο και χαμόγελο μαζί!!!

One Happy Dot είπε...

@Hfaistiwnas...
Πήγα, είδα, έγραψα δεν ξαναπάω! Άλλωστε ο αγώνας είναι σε λίγες ώρες και τα μαγικά χαρτάκια έχουν εξαφανιστεί! Θα το δει από την τηλεόραση και ας ευχηθούμε να κερδίσει η ομάδα αλλιώς αύριο θα έχουμε νεα μπόρα! :)

@Mirelen...
Δεν είναι που δεν τον εμπιστευόμουν τον μπροστινό ή τον πισινό. Είναι που είχα και πλαϊνούς και διαγώνιους και λίγο πιο δώθε και λίγο πιο κείθε που άντε να βρω εγω το άλλο μου ευρω-μισό! Χαρά μου να σας κάνω να γελάτε. Σταυρώστε τώρα δαχτυλάκια να μην φύγει νικήτρια η Ιταλιάνα διαφορετικά...θα κλάψω η σύντροφος! :)

ProFyLaKtiKo είπε...

τελικά είσαι η ιδανική γυναίκα! στήνεσαι σε ουρές, παγωτό μπισκότο, νουτέλα...
τι άλλο να ζητήσει κανείς;

One Happy Dot είπε...

@Profylaktiko...
ενα εκατομμύριο ευρω? δυο? τέσσερα? Οχι? Πάλι εμένα θα ήθελε(ς)? OK...I DO! ;)

SDRyche είπε...

Λοιπόν! Εσύ πρέπει να παρατήσεις τη δουλειά σου και να πηγαίνεις σε εφορίες, βαφτίσια, σε ουρές (παντός είδους), μέχρι και στο CERN και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και μετά να έρχεσαι και να μας τα διηγείσαι!

Φοβερές περιγραφές. Εκπληκτικό χιούμορ. Απίστευτο γράψιμο.

Να 'σαι καλά!

jacki είπε...

Μου αρέσει πολύ ο τρόπος με τον οποίο γράφεις και πάντα γελάω πολύ..αλλά δεν μπορώ να δω ποδόσφαιρο κλπ αθλήματα με τίποτα...Δεν ξέρω όμως αν δοκίμαζα να πάω στο γήπεδο αν θα γούσταρα από αδρεναλίνη.. :):)

mahler76 είπε...

XAΣΑΜΕ ΚΑΛΗ ΜΟΥ DOOOOT!!!!
Και όλα τα παιδάκια στη Νίκαια με έδειχναν το πρωί στο δρόμο και με κορόιδευαν και αυτή τη φορά όχι επειδή είμαι πισωγλέντης άλλα επειδή είμαι βάζελος (για τους Νικαιώτες βέβαια είναι ένα και το αυτό)...Ουααααα, ουαααα χάσαμε καλή μου Dot....

One Happy Dot είπε...

@sdryche...
Παω να παραιτηθώ επιτόπου και ξεκινάω περιοδεία στα νησιά και τον ευρύτερο ελλαδικό χώρο! Όπου ακούτε για κάποιο event με ειδοποιείτε και θα σπεύδω! (πλάκα πλάκα αν μπορούσα να το κάνω δεν έχεις ιδέα πόσο θα το ευχαριστιόμουν...και θα είχατε κι εσείς ιστοριούλες να διαβάζετε!) :)

@jacki...
Πρώτη φορά πήγα στο γήπεδο πρίν κανα δυο χρόνια. Ήμουν πολυ βαρεμένη και προκατελειμένη αλλά τελικά παρασύρεσαι από το ολο σκηνικό και λίγο να χαζέψεις λίγο να γίνει καμία περίεργη "φάση" άντε να μπεί και κανένα γκολ περνάει η ώρα. Απαραίτητο εφόδιο...κανένα γλυκάκι γιατί οσο να το πείς δοκιμάζονται τα κουράγια σου! Καλημέρες ποδοσφαιρόφιλες....μπα! :)

One Happy Dot είπε...

Mahleraki Μου γλυκό το έζησα το δράμα σας χθές βράδυ...μια ώρα το συζητούσαμε, εγω με το ενα μάτι κλειστό και το σαλάκι να τρέχει στο μαξιλάρι και ο άμεσα ενδιαφερόμενος με το δάκρυ έτοιμο να κυλήσει...κρίμας που οι άλλοι ήταν καλύτεροι από εσάς καλέ μου...πολύ κρίμα...(στο μεταξύ η Dot έχει πεθάνει στο γέλιο και απλά δεν την απασχολεί το ολο θέμα!) :) φιλί!

mahler76 είπε...

Γελάς με το δράμα μας????
Όταν η παγκόσμια Οικονομική Κρίση και η κατάρρευση του Αμερικανικού Τραπεζικού Συστήματος οδηγήσουν σε κλείσιμο ΟΛΑ τα εργοστάσια της Nutella θα ψάχνεις μιαν αγκαλιά, ένα στήριγμα, άλλα τότε θα είμαστε κι εμείς απασχολημένοι. Κοινώς θα έχουμε πάρει τον μπεκρούλιακα την Naf και θα έχουμε πάει στην Βάρη για κοκορέτσι και Μοjitos!!!

One Happy Dot είπε...

Αγοράζω από τώρα Nutelles και τις κρύβω κάτω απο το στρώμα μου! Οσο για το κοκορέτσι...θα έρθω κι εγω είτε με θετε είτε οχι...αλλιώς θα σας πλακώσω στο ξύλο! Αυτά!

Naf είπε...

άκουσα κοκκορέτσι και mojitos....
πότε και πού .....

One Happy Dot είπε...

Sssssss ησύχασε και θα ενημερώσω εγκαίρως! (αφού φάμε!)

mahler76 είπε...

και αφού πιούμε γιατί η Naf δεν θα αφήσει σταγόνα αλκοόλ για τους υπόλοιπους.

One Happy Dot είπε...

μην δημιουργείς ενυπώσεις...κατά βάθος δεν πίνει, απλά κάνει γαργάρες και το φτύνει!

Ανώνυμος είπε...

Μαρσύ? Και από την ουρά της καβάλως γι αυτό έφυγες?
Ατιμηηηηηηηηηηηηηη

One Happy Dot είπε...

οχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! Σε καμία περίπτωση! Εκεί έφυγα γιατί μου μύρισαν κάτι σουβλάκια από την καντίνα και...ooooops εννοώ ζαλίστηκα και έφυγα! Αυτά! Οχι σουβλάκι! Δεν μου αρέσει άλλωστε το σουβλάκι! (νομίζω...ποιά είσαι είπαμε?)