Επειδή τα γραπτά μένουν...

Αυτό είναι για σένα...

Που διαβάζεις αλλά ποτέ δεν μιλάς
Που υπάρχεις αλλά δεν φαίνεσαι
Που ήρθες πρίν χρόνια πολλά αλλά κάθε φορά που σε βλέπω απλώνω το χέρι για να χαρώ για τη γνωριμία
Που με ξέρεις από την καλή και από την ανάποδη
Που με μαθαίνεις ακόμα
Που δεν σε τρομάζουν οι αλλαγές
Που μου κρατάς το χέρι όταν πονάω
Που μοιράζεσαι το χαμόγελο όταν είμαι χαρούμενη
Που είσαι αληθινός
Που δεν μεγαλώνεις σαν ήρωας παραμυθιού
Που μοιράζεσαι την αγάπη μου για τα cartoon
Που δεν γελάς όταν δακρύζω από μια χαζοκωμωδία στην τηλεόραση
Που δεν αλλάζεις κανάλι στις ελληνικές ταινίες
Που δεν θυμάσαι πολλά αλλά θυμάσαι ακόμα περισσότερα
Που βλέπεις αντί να κοιτάς
Που με σκεπάζεις όταν κρυώνω στον ύπνο μου και ξαγρυπνάς για να με ζεσταίνεις
Που παρέα αλλάζουμε και γινόμαστε το καλύτερο που μπορούμε να γίνουμε
Που κάνεις όνειρα
Που με παρασύρεις στα όνειρά σου
Που έχουμε φάει δυσκολίες με το κουτάλι αλλά είμαστε ακόμα εδω να μιλάμε για εκείνο το αύριο που πάντα έρχεται
Που με τσαντίζεις, με απογοητεύεις, με ρίχνεις κάτω
Που μου απλώνεις το χέρι και με σηκώνεις
Που με βλέπεις να κάνω βήματα και καμαρώνεις
Που δεν με σταματάς
Που βάζεις όριο το ανεκπλήρωτο όνειρο και το πραγματοποιείς
Που αντιδρώ και χαίρεσαι που είμαι ζωντανή
Που φωνάζω και χειροκροτείς
Που σιωπώ και ανησυχείς
Που βάζεις το νερό να ζεσταθεί όταν γυρίσεις πρώτος στο σπίτι
Που αντέχεις τις νοικοκυρίστικες υστερίες μου
Που είσαι τόσο τσαπατσούλης ώστε να απολαμβάνω να σε σιγυρίζω
Που σ'αρέσουν τα αυτοκόλλητα και οι μαρκαδόροι μου
Που πιστεύεις ότι με αυτά θα κάνω τον κόσμο πιο όμορφο
Που θέλεις έναν πιο όμορφο κόσμο
Που χτίσαμε στην άμμο και έμειναν όρθια, κάστρα μιας ημέρας που δεν έλεγε να νυχτώσει, μιας νύχτας που δεν ξημέρωνε.

Αυτό είναι για σένα...

Που έψαξες να βρείς για μένα οσα εγω αγνοούσα, οσα έπρεπε να μάθω αλλά δεν ήξερα τον τρόπο.

Αυτό είναι για σένα...

Για οσα ήρθαν, για οσα πέρασαν, για όσα θα έρθουν, για οσα θα μείνουν.
Για εκείνα που δεν θα έρθουν αλλά δεν παύουμε να ελπίζουμε στην ομορφιά της ανατροπής.
Για σένα που συνωμότησες παρέα με το σύμπαν και από τότε καμία μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη ενω ποιός ξέρει τι θα μας ξημερώσει αύριο...

Ας είναι, ας μάθουμε.

Τίποτα δεν είναι χειρότερο από το άγνωστο που δεν μπήκα στον κόπο να γνωρίσω.