17 Ιουλίου 2008

Making a difference...

Δεν είναι που γεννηθηκα για να κάνω τη διαφορά. Αυτό το ξέρω.
Δεν είναι που γεννήθηκα διαφορετική. Αυτό το έμαθα.
Δεν είναι που έγινα κάτι διαφορετικό από αυτό που δεν είχα φανταστεί. Αυτό το συνειδητοποιώ.
Είναι που τελικά μεγαλώνω και αγνοώ τη βασική διαφορά μεταξύ του τι είμαι, τι ήθελα να γίνω και τι θα ήθελα να είχα(-ε) γίνει...Αυτό ίσως και να το μετανιώνω.

14 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Έλα ντε...
Πόσο σωστή είσαι!!!
:) αλλά τη διαφορά και το γιατί υπήρξε αυτή η διαφορά.. μμμ μπορεί και να μην την κατανοήσουμε ποτέ, ίσως και καλύτερα βρε..
και άλλωστε σύμφωνα με ότι ακούμε... ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θες.. ουτοπικό πολλές φορές αλλά δεν αποκλείει τίποτα..

ProFyLaKtiKo είπε...

Απλά καταπληκτικό!

Γ.Π. είπε...

Αυτές τις μέρες μαθαίνω ότι όσο και να το θέλω
δεν μπορώ να είμαι κάτι άλλο
από αυτό που είμαι.
Ούτε καν αυτό που θα΄θελα να είμαι...
Πολύ δύσκολο πράγμα σε αυτή τη κοσμοβουή να αφουγκράζεσαι τη ψυχή σου.
Αξίζει όμως τον κόπο σου onehappydot, πίστεψε το...

Spy είπε...

Eλαφρώς αγχωμένο το βλέπω το κειμενάκι σας δεσποινίς...
Aν αγνοείτε τη βασική διαφορά, τί ακριβώς μετανιώνετε;
Aν πάλι την κατανοείτε (τη διαφορά) γιατί το μετανιώνετε; Όλα στο χέρι σας ήταν;

(δεν είμαι για μακρόσυρτες αναλύσεις και υποθέτω κι εσείς το ίδιο, αλλά είναι που σας αγαπώ... και όπως και να το κάνουμε με προβληματίσατε...)

One Happy Dot είπε...

@Hfaistiwnas...συμφωνώ ότι δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θέλεις αλλά πόσο εύκολα αφήνεις τη σιγουριά αυτού που τελικά είσαι ή κάνεις για την αμφιβολία του τι μπορείς να γίνεις ή να κάνεις? ε?ε?ε? ;)

@Profulaktiko...αν και είναι λίγο προβληματική και προβληματισμένη σαν σκέψη (για μένα που την κάνω)...εκτιμώ ειλικρινά τον καλό σου λόγο (δεν λέω ευχαριστώ γιατί δεν νομίζω ότι ταιριάζει ούτε ότι αυτό γυρεύεις!) :)

@Καημός...Μεταξύ μας, ανάμεσα σε αυτά που θέλουμε και σε αυτά που έχουμε, υπάρχει και μια ελπίδα ότι τελικά μπορεί και να τα αποκτήσουμε! Τι λες? Καλησπέρες προσμονής!

@Spy...σας περίμενα! :)
Δεν είναι αγχωμένο....προϊόν "ενδοσκόπησης" θα το χαρακτήριζα και μια προσπάθεια παραδοχής ορισμένων "πραγμάτων". Η διαφορά που αγνοώ (πλέον) έχει να κάνει με το ότι οσο περνάει ο χρόνος και "συμβιβάζομαι" με τα οσα κάνω/είμαι ξεθωριάζουν οι εικόνες των όσων ήθελα να κάνω ή ονειρεύτηκα ότι θα μπορούσα να είχα γίνει. Μετανιώνω για τα οσα δεν κυνήγησα τα οποία θετικά σκεπτόμενη, ίσως και να μην είναι τόσο αργά να διεκδικήσω.

Spy είπε...

Όπως έχω πει και σε άλλους τζογαδόρους:
Mικρά ρίσκα = μικρά κέρδη ή μικρές ζημιές.
Mεγάλα ρίσκα = μεγάλα κέρδη ή μεγάλες ζημιές.


Your turn now...

Hfaistiwnas είπε...

Καθόλου εύκολο! Ρίσκο είναι..
Εγώ ειδικά έχω μεγάλο πρόβλημα στο να παίρνω ρίσκο... :)
Είναι το αβέβαιο που σε τρελαίνει..

PN είπε...

Οι μικρές αυτές ενδοσκοπήσεις είναι που κάνουν τη ζωή ενδιαφέρουσα. Να κάθεσαι και να βλέπεις πίσω, να χαίρεσαι, να θυμώνεις, και να μετανιώνεις.

Σκέψου πάντοτε ότι είσαι μια μικρή χαρούμενη κουκίδα. Είναι η πρώτη φορά μέσα στο διάστημα που σε διαβάζω που το nickname σου πήρε σάρκα και οστά!!

Γ.Π. είπε...

Και αυτή είναι η ελπίδα που μας κάνει να χαμογελάμε πριν κοιμηθούμε και να πατάμε στο ξυπνητήρι το snooze(!) το πρωί!
Για αυτή την ελπίδα είναι η ζωή πιο ωραία.

One Happy Dot είπε...

@Spy...Νομίζω ότι προτιμώ τα ρίσκα που αντέχει η "τσέπη" μου...γιατί στα μικρά κέρδη μένει σχεδόν άδεια αλλά και στα μεγάλα ενδεχομένως να παραφουσκώσει! Τις ζημιές δεν τις σκέφτομαι (για την ώρα...)

@Hfaistiwnas...τελικά μετράει πόσο "θαραλέοι" δηλώνουμε και πόσο διατεθημένοι είμαστε να τα παίξουμε ολα για ολα! Καλημέρες ηρωικές!

@vk...sit back and relax και ότι και αν δείς μην ταραχτείς!!! Είστε τόσο καλός που, μέχρι και στο φτου κακα-Mall σας παω αν θέλετε! :)

@Καημός...αυτό το snooze με έχει καταστρέψει και στον ύπνο αλλά και στον ξύπνιο! :)

naya είπε...

Εκτος τοπου,χρονου κ σχεδιων βγαινουμε ολοι τελικα..
Δεν ειναι υπεροχο???
:)
Kαλη σου μερα!

One Happy Dot είπε...

Καλημέρα Naya Μέλισσα...το καλό που του θέλω να είναι καλό αλλιώς την κάτσαμε τη βάρκα για τα καλά! Κααααααλό σκ! :)

Ανώνυμος είπε...

Δεν είσαι πάστα, ήθελες να γίνεις παγωτό, θα ήθελες πολύ να ήσουν βάφλα. Ετσι μόνο εξηγείται η λαιμαργία σου :P

(H συνοδοιπόρος στις γαστρονομικές εξορμήσεις)

One Happy Dot είπε...

wow...μόλις απέκτησα σκοπό! ΘΑ ΓΙΝΩ ΒΑΦΛΑ!!!!! Αυτό το σχόλιο με τη λαιμαργία το αντιπαρέρχομαι κιουρία γαρ! εεε...που είναι το Waffles house είπαμε? :)