Δεν είναι εύκολο να στέκεσαι μόνος ή μόνη σε αυτόν τον κόσμο όπου όλα γυρίζουν, όλοι τρέχουν και τίποτα δεν μένει στη θέση του.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι που βρίσκουν το κουράγιο να μένουν όρθιοι μέσα στον πανικό και να περιμένουν, να ελπίζουν ότι θα έρθει αυτό το κάτι, ο κάποιος ή η κάποια που περιμένουν...Αυτή είναι η έννοια της προσμονής και κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτοί οι άνθρωποι είναι που κάνουν τη διαφορά...
Ευχαριστώ τον φίλο Ζαφείρη για την "παραχώρηση" της φωτογραφίας...
3 σχόλια:
Και γω όρθιος προσπαθώ να μείνω, αλλα δεν έχει έρθει ακόμα τπτ και απογοητευομαι......Πάντα βλέπω το ποτήρη μισογεμάτο, σε σημείο που εκνευρίζω άλλους......δε μπορεί να γίνει αλλιώς...άμα μας πέρνει απο κάτω θα σταματήσουμε να ζούμε.
Απεχθάνομαι τις αλλαγές (καλές ή κακές) απλά και μόνο επειδή έχω συνηθίσει την x υπάρχουσα κατάσταση, αλλα μια τέτοια αλλαγή (επειδή είμαι και άνθρωπος που περιμένω) θα την δεχόμουνα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση.
Ωραια φώτο
@xipasmenos (I missed you my friend!) Αλίμονο αν μας πάρει από κάτω!!! Καλύτερα το ποτήρι μισογεμάτο παρά μισοάδειο...και στο λεω εγω που καμιά φορά βλέπω το ποτήρι τελείως άδειο κ εκεί να δείς χαρές! :)
@Keen on boys (ωραία φωνή, στο είπα? :p)
θέλω να πιστεύω ότι μέσα από κάθε αλλαγή μαθαίνουμε καλύτερα τον ίδιο μας τον εαυτό. Νεα συναισθήματα, νέες εικόνες, οι αλλαγές σαν κομήτες, και εσυ κάπου στη μέση να τα βιώνεις ολα αυτά, χωρίς να σταματάς να γυρίζεις! Ίσως να μην βγάζει νόημα ολο αυτό αλλά τελικά ίσως και να καταλάβεις τι θέλω να σου πω... :)
Δημοσίευση σχολίου