Κάθε νόμισμα έχει 2 όψεις...

...και το συγκεκριμένο Post ακολουθεί τη θεωρία αυτή...

Κορώνα ή αλλιώς μια κακή πλευρά...

Τίτλος post "Η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά..."

...αλλά όποιος αποφάσισε να μετακινήσει τους πλανήτες για να ξεσκονίσει και να βάλει τάξη στο σύμπαν, καλά θα κάνει να τους βάλει πίσω στη θέση τους (thank u "Lifo-Greek Erotica for the inspiration!!!). Είμαι απλός άνθρωπος, με λίγες θαρρώ απαιτήσεις (ίσως τελικά αυτό να φταίει..) και ειλικρινά αυτές τις μέρες εχω κουραστεί πολύ με τις απεργίες των ΜΜΜ (και οχι μόνο αλλά οι συγκεκριμένοι απεργοί συντελλούν στην επιδείνωση της ηδη άσχημης κατάστασης της μέσης μου καθώς γράφω πολλά χιλιόμετρα ποδαρόδρομου σε καθημερινή βάση), με τα σκουπίδια που ολοένα και πληθαίνουν και σε λίγο μεταλλαγμένες Ιωάννες κατσαρίδες θα μας κυνηγάνε με το δίκανο, με τα ηχεία εξω από την τράπεζα Ελλάδος να παίζουν σε επανάληψη Σωτηρία Μπέλου και τους απεργούς να πιάνουν ολο το πεζοδρόμιο πίνοντας φραπεδιά και διαβάζοντας free press, με τη στάση του τραμ στο Σύταγμα να είναι τόσο στενή που οι εισερχόμενοι ποδοπατούνται από την ορδή των εξερχόμενων ενω οι "έξυπνοι και ανυπόμονοι" πηδάνε το καγκελάκι και σκάνε ακριβώς μπροστά στο λεωφορείο που'ρχεται και το κοιτάνε με αγελαδίσιο βλέμμα ενω οι οδηγοί, αγριεμένοι γαρ, πετάνε ατάκες τύπου "Πάνε στην άκρη μανταμ", "σιγά παππού και θα τον δείς μια ώρα αρχίτερα τον Άγιο Πέτρο", "emo ξ-emo όλα βλαμμένα είστε γ#@%*". Κάθομαι λοιπόν εδω και γράφω φωνάζοντας από μέσα μου..."Θέλω τη ζωή μου πίσω!!! Θέλω τα ΜΜΜ στην ώρα τους, θέλω τα ταμεία της τράπεζας ανοιχτά, θελώ ήχο πόλης και οχι επαναστατικά τραγούδια που τα ξεθάβουν σε κάθε κινητοποίηση..θέλω, θέλω, θέλω...". Και όσο ζητάω, άλλο τόσο άσχημα νιώθω γιατί στην πραγματικότητα όσοι με ταλαιπωρούν, κι εκείνοι κάτι θέλουν για να φτιάξουν τη ζωή τους. Και να πως δημιουργείται μια αλυσίδα από επιθυμίες πολλών που μπλοκάρουν τη συνέχεια όλων...

Γράμματα ή αλλιώς μια καλή πλευρά...

Τίτλος post "Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο πιο παιδί γίνεται"

Έτσι κι εγω χθές, για την ολοκλήρωση των εορταστικών εκδηλώσεων έσβησα 30 κεράκια πάνω σε μια υπέροχη Betty Boop τούρτα, με μια χορωδία παράφωνων αγαπημένων να μου τραγουδάνε το παραδοσιακό "Να ζήσεις Ρηνούλι..." (οσο εσείς με βλέπετε Ρηνούλι, άλλο τόσο κι εγω θα νιώθω έτσι, σας το λέω να το ξέρετε και ουδεμία ευθύνη φέρω!!) και με εναν δίχρονο Ηλία να ρίχνει το μέσο όρο ηλικίας, να μου κάνει το ποντικάκι κι εγω να "πατωματοποιούμαι" :)

Τελικά...αυτά μένουν!