Όπως είπε πολύ σωστά και η αγάπη...μια υποχρέωση από την εφηβεία μου μόλις ξεχρεώθηκε. Ήταν πολλά τα χρόνια της αναμονής αλλά όπως κάθε τι καλό...άξιζε τον κόπο! Αυτά τα ολίγα, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε και να μην ξεχνάμε...
21 Ιουλίου 2011
17 Ιουλίου 2011
Τετάρτη, 13/7/2011
...Και λίγο πρίν να κλείσω τα μάτια μου και βυθιστώ σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα, αναρωτήθηκα αν εκείνη η Τετάρτη ήταν η μέρα μου. Μέτρησα από το 1 μέχρι το άπειρο και κοιμήθηκα. Ξύπνησα τελικά οπότε μάλλον οχι, δεν ήταν η μέρα μου.
Για δευτερόλεπτα φοβήθηκα το άγνωστο και μετά αποφάσισα, αντί για χαμένη, να ντυθώ εξερευνήτρια και να βγω εξω στο εκτυφλωτικό φως ενός κρύου θαλάμου ανάνηψης όπου με περίμεναν μερικά γνώριμα χαμόγελα και ένας νοσοκομειακός φιδές, έτοιμη να ανακαλύψω πόσες σελίδες τελικά φυλλομετράει το δικό μου ημερολόγιο ζωής.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)