Κλειστόν λόγω μπάλας!

Πολυαγαπημένο αναγνωστικό κοινό...

Το παρόν βλόγι θα παραμείνει κλειστό για λίγες ημέρες καθώς η αγάπη, ως γνήσια αθλητική ψυχή, έφαγε τα μούτρα της στη μπάλα και πρόκειται να χειρουργηθεί εντός των ημερών.
Προσωπικά πιστεύω οτι κάθε μεγάλος αθλητής ο οποίος φέρει σημάδι εις το γόνατο (εκεί το πάθαμε εκεί επικεντρωνόμαστε ντε...!) αποτελεί φωτεινή απόδειξη του αγωνιστικού πνεύματος και του μεγάλου πάθους που διακρίνει τον αθλητή...τον αθλητή βεβαίως βεβαίως! Η αγάπη από την άλλη απλά μουρμουράει...Στην πορεία (μάλλον) θα αλλάξουμε ρόλους και θα μουρμουράω εγω!

Όπως και να έχει, καταλαβαίνεις π(χ)οιότικε αναγνώστα οτι η θέση μου είναι παρά το πλευρό του ανθρώπου μου!

Οχι δεν θα χαζεύω νυφικά!

Οχι δεν θα εχω 5689743 περιοδικά με τίτλο "νύφη", "γάμος", "εμείς" "εσείς", "οι άλλοι" επιμελώς τοποθετημένα σε ολο το σπίτι ώστε αν θέλει κάποιος να διαβάσει κάτι βρε αδερφέ να πιάσει ενα και να ξεστραβωθεί...Pardon να ρίξει μια ματιά!

Οχι δεν θα ζω σε ενα παράλληλο σύμπαν όπου η αγάπη θα μου ζητάει depon κι εγω θα του πηγαίνω κουφέτο με γεύση lemon cheesecake!!

Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος κυρίες και κύριοι!
Θα είμαι μια καλή νοικοκυρά, νοσοκόμα, σύντροφος με απεριόριστη υπομονή (θεία Lexotanill το είπες?), με τα τσουκάλια μου γεμάτα φαγητό (τι είναι το τσυκάλι?) και το σπίτι καθαρό!
Μέχρι και στα γατιά χωρίστρα θα κάνω! Μνιάου!
...
Παρακαλείσθαι μόνο οι γνώστοι άγνωστοι που επιμένετε οτι το φαγητό είναι απαραίτητο συστατικό της καθημερινότητάς μας να κάνετε καμιά βόλτα πρός το σπιτικό μας με γεμάτα κατσαρολάκια έχοντας πάντα υπόψην οτι δεν τρώω τις αγκινάρες, το μπρόκολο και το κουνουπίδι, τα φασόλια χάντρες και τη φάβα!

Οχι για μένα παιδιά...για τη φουκαριάρα την αγάπη!!!

Σας μερσώ δεόντως και ανυπερθέτως!

Με αγάπη
1 :) .

p.s. Φυσικά και θα σε προσέχω...

Αμε!

-Ψιτ, κοπελιά!
-Μουα?
-Σι, σουα!
-Παρακαλώ!
-Σαν πολύ τράβηξε αυτή η ιστορία, δεν νομίζεις?
-Όταν λες ιστορία?
-Καλά το πόσο με εκνευρίζει που απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση δεν μπορώ να σου περιγράψω!
-Αφού δεν ξέρω για ποιά ιστορία μιλάς τι θες να σου κάνω?
-Να σου πω τι θέλω να μου κάνεις?
-Θέλεις να μου πείς?
-Να πάλι το έκανες!
-Τι έκανα?
-Απαντάς με ερώτηση!
-Πω ρε φίλε μου! Ωραία, ας το πάμε από την αρχή...ναι λοιπόν νομίζω οτι τράβηξε πολύ αυτή η ιστορία!
-Ποιά ιστορία?
-Η ιστορία!
-Αφού δεν ξέρεις για ποιά ιστορία μιλάω, πώς ξέρεις οτι τράβηξε πολύ?
-Αγάπη, αυτό που ξέρω είναι οτι τράξηξε πολύ αυτός ο διάλογος και εχω αρχίσει να εκνευρίζομαι! Θέλω να μαγειρέψω κιόλας...
-Τέτοια μου λες και φτιάχνεις!!! Σκέτη φαντασίωση έχει καταντήσει το μαγειρεμένο φαγητό εδω μέσα!
-Είσαι κακός! (νιαου!)
-Εντάξει λοιπόν...θα σου κάνω μια ερώτηση αλλά έτσι και μου απαντήσεις πάλι με ερώτηση να ξέρεις θα σφαχτούμε!
- (πωπω σκιάχτηκα...μπρρρρρ!) ΟΚ!
-Λοιπόν...έτοιμη?
-Οχι!
-Τι οχι?
-Οχι δεν είμαι έτοιμη!
-Γιατί?
-Τώρα είμαι έτοιμη...πρίν που με ρώτησες δεν ήμουν!
-Γιατί έκανες κάτι?
-Οχι...αλλά δεν ένιωθα έτοιμη!
-Για τι πράγμα?
-Για να μην σου απαντήσω με ερώτηση!
-Αφού δεν ήξερες τι θα σε ρωτήσω, πώς ήξερες οτι θα μου απαντούσες με ερώτηση?
-Πάντα το κάνω!
-Γιατί?
-Τι γιατί?
- (Βλέμμα θολωμένο...) Απαντησέ μου σε παρακαλώ...
-Παρακαλώ...
-Θέλεις να με παντρευτείς?
-Ε?
-Ο!
-Μιλάς σοβαρά?
-Οχι κάνω πλάκα!
-Μιλάς σοβαρά ή κάνεις πλάκα?
-Μιλάω σοβαρά!
-Αρα θέλεις να σου απαντήσω κι εγω σοβαρά?
-Αν έχεις την καλοσύνη!
-Φυσικά την εχω!
-Και?
-Και?
-Και τι λες?
-Για ποιό πράγμα?
-Έχεις βάλει σκοπό της ζωής σου να με τρελάνεις?
-Οχι βέβαια!
-Είσαι σε πολύ καλό δρόμο πάντως!!! Παω να βάλω μια μπυρίτσα να χαλαρώσω γιατί είχες δεν είχες...θέλεις μια?
-Θέλω!
-Τι μπύρα?
-Δεν θέλω μπύρα!
-Και τι σκατά θέλεις?
-Να σε παντρευτώ!
-Μιλάς σοβαρά?
-Οχι κάνω πλάκα!
-Μιλάς σοβαρά ή κάνεις πλάκα?
-Μιλάω σοβαρά!
-Αρα θέλεις?
-Θέλω!

Πι. Ες 1: Όπου γαλάζιο και λευκό ένας φανταστικός διάλογος που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει...

Πι. Ες 2: Όπου κόκκινο μια πραγματική ερώτηση που έγινε και μια πραγματική απάντηση που δόθηκε...

Πι. Ες. 3: Και η συνέχεια αναμένεται εξίσου επεισοδιακή με σκηνές από τα προσεχώς...


Πι.Ες. 4: Η όποια ομοιότης των μελλόνυμφων με καραφλό βατράχι και ευτραφή γουρουνίτσα είναι εντελώς παντελώς συμπτωματική.

and last but not least...

Πι. Ες. 5: Αφ(χ)ιερωμένο το ασματάκι στις φιλενάδες που για τους επόμενους μήνες θα ανεχτούν τις κρίσεις πανικού, αμφιβολίας, χαράς, ενθουσιασμού μου, τις τάσεις φυγής και τα come back(ζ) μου, τις πρόβες, τις φωνές...κορίτσια, ας μας φωτίσει όποιος κρατάει μεγαλύτερο φανάρι!

This year...

Τώρα που έδωσα το πανό σε άλλο κοριτσάκι να το κρατάει με δόξα και τιμή...

Τώρα που εχω μάθει πλέον οτι στην Καλλιδρομίου όπου υπάρχει καπνός υπάρχει σίγουρα και φωτιά από το γειτονικό αστυνομικό τμήμα...
Τώρα που εχω προνοήσει και εχω αρματωθεί βαζελίνες και υγρά μαντηλάκια έτσι ώστε αν συναντήσω το γνωστο άγνωστο πλήθος να ετοιμαστώ τακα τακα...
Τώρα που εχω καταναλώσε 1.5 λίτρο νερό και κατουριέμαι με εκνευριστική συχνότητα ολη μέρα...
Τώρα πλέον νομίζω οτι μπορώ να ελπίζω πως φέτος θα γυρίσω σπίτι ασφαλής, χωρίς να μου καίνε το λαιμό τα δακρυγόνα, χωρίς τα ρούχα μου να μυρίζουν τον καπνό, τις φωνές, τις διαμαρτυρίες, τις αναμνήσεις εκείνων που έζησαν το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου 1973 χωρίς την απορία αν ολο αυτό, σήμερα πλέον, έχει το ίδιο νόημα...
Πάνω από ολα όμως ίσως τελικά η κυρα Σόφη (aka mamma Dot) να πιστέψει οτι Manu & Quillo είναι τα ονόματα των γάτων μας και οχι τα ψευδώνυμα των συντρόφων μας στη γιάφκα! Ήμαρτον μητέρα, η φαντασία σας κάθε χρόνο!!!

Μήνυμα πρός τον αγαπημένο μου...

Αν εσυ οδηγείς εγω μπορώ να ακολουθώ
Αν εσυ γελάς εγω μπορώ να είμαι ευτυχισμένη
Αν εσυ ονειρεύεσαι εγω μπορώ να πραγματοποιώ

αλλά...

αν μου ξαναφας το τελευταίο μπισκότο σοκολάτας τότε να ξέρεις
θα σε τσακίσω!!!!!

Με αγάπη
Εγω!

Fairy...truth!

'Ηξερα κάποτε ενα κοριτσάκι...

Ενα κοριτσάκι που της άρεσε να ζει στα παραμύθια με βασιλόπουλα και πριγκιπέσσες, με κολοκύθες που γίνονταν άμαξες και ποντίκια που μεταμορφώνονταν σε άλογα, με αστερόσκονη που έφερνε χαμόγελα και σκούπιζε τα δάκρυα, με σύννεφα ροζ και άσπρα που άντεχαν και τις πιο παχουλές μάγισσες...


Ενα κοριτσάκι που ερωτευόταν τις λέξεις που θα ήθελε να είχε ακούσει, που πίστευε σε εικόνες που νόμιζε οτι είχε δει, που αγαπούσε τα πρόσωπα όπως εκείνη τα είχε φτιάξει στο μυαλό της...
Ενα κοριτσάκι που ζούσε στιγμές οι οποίες στριμωγμένες στην άκρη του μυαλού της ξεμυτούσαν μόνο τα βράδια και νυχοπατούσαν μην τύχει και ξυπνήσουν τη νοικάρισσά τους και θυμηθεί ολα εκείνα τα α(νεκ)πλήρωτα όνειρα που της χρωστούσαν και τις διώξει...


Ενα κοριτσάκι που έψαχνε την άκρη στο κουβάρι της καρδιά της και όταν την έβρισκε άρχιζε πάλι από την αρχή να το μπερδεύει λες και δεν ήθελε ποτέ να τελειώσει η αναζήτηση...
Ενα κοριτσάκι που χάζευε τους ανθρώπους στο δρόμο και έψαχνε ανάμεσα στα μεγάλα θέση για τα μικρά...


Ενα κοριτσάκι που πίστευε στα θαύματα εστω κι αν δεν είχε δει να εξαφανίζεται ως δια μαγείας ο πόνος μιας ανεκπλήρωτης αγάπης...
...είχε δει όμως ενα ουράνιο τόξο πάνω σε μια στροφή του δρόμου και θα ορκιζόταν, με κίνδυνο να την πουν παραμυθού, οτι ήταν εκεί τη στιγμή που μια σταγόνα άρχισε να κατρακυλάει πάνω στο ουράνιο τόξο, να αντανακλά χρώματα και αποχρώσεις ενδιάμεσες που όνομα δεν έχουν για να καταλήξει πάνω σε ενα πράσσινο φύλλο και να ενωθεί με μια ακόμη σταγόνα, αιώνια δεμένες να κυλάνε μαζί...

MySpace Playlist at MixPod.com

Καμιά φορά, όταν κοιτάζω στον καθρέφτη το βλέπω να μου χαμογελάει και να με χαιρετάει σαν από μακριά. Μετά χάνεται και μένει πάλι το είδωλό μου στον καθρέφτη να προσπαθεί να θυμηθεί πότε, που και πώς είχα γνωρίσει εκείνο το κοριτσάκι.
Κι όταν θυμάμαι, γιατί πάντα θυμάμαι, την προσκαλώ να έρθει ξανά, να μείνει λίγο παραπάνω, να θυμηθούμε παρέα οσα επιλέξαμε να ξεχάσουμε και να φτιάξουμε κάστρα από άμμο, σκόνη και αέρα ξανά...

Πι.Ες...Αφιερωμένο στη Γιάννα την κοντή, τη Μελίνα που θα γίνει ψηλή και...σσσσστ!