Όταν ανοίγεις ενα κουτί, καλό είναι να είσαι προετοιμασμένος για ότι πρόκειται να βρείς...κανένας κλέφτης στιγμών δεν κατάφερε να ζήσει τις στιγμές που δεν του άνηκαν, κανένας ζωγράφος δεν μπόρεσε να αποθανατίσει μια εικόνα που δεν είδε ποτέ, κανένας άνθρωπος λογικός δεν μπορεί να ζει σε ενα χθές που δεν γνώρισε ενω το σήμερα ξετυλίγεται μπροστά του...
Από εδω και στο εξής, συντονίζω το είναι μου στο σήμερα, φυλάω το χθές σε χάρτινο ή μεταλλικό κουτί πίσω από ενα πλακάκι στο μπάνιο και ελπίζω για εκείνο το αύριο που θα έρθει και θα είναι τόσο διαφορετικό, τόσο μεγάλο που ότι κι αν ελπίσω, ονειρευτώ, θελήσω θα είναι απλά...κουκίδα.
Υπόσχομαι σήμερα να σε αγαπάω, να σε νοιάζομαι, να σου μιλάω, να σε ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά όταν είσαι μακριά, να σου αφήνω σημάδια από την ημέρα που περνάω μακριά σου στο σπίτι να τα ακολουθείς. Υπόσχομαι αύριο να σε αγαπάω, να σε νοιάζομαι...να επαναλαμβάνω τις λέξεις σαν να τις λεω για πρώτη φορά.
Νομίζω ότι ήρθε η ωρα να επιστρέψουμε στους ρυθμούς μας ξανά...
