Shut up!

Πόση είναι η διαστροφή και πόση είναι η χαρά στο να λες κουβέντες που ξέρεις με σιγουριά ότι θα πονέσουν? Κι ολα με το γνωστό περιτύλιγμα "για το καλό σου"? Ασε θα το φαω εδω!
Πού είναι η αλήθεια και πού είναι το ψέμα στις κουβέντες που λέγονται τελικά και αποκλειστικά για να πονέσουν και οχι για να προστατεύσουν?
Πόση είναι η απαιτούμενη υπομονή και αντοχή ώστε να αποδεχτεί κανείς την ειρωνία στο βλέμμα, τις κούφιες λέξεις και την αδιαφορία που χαρακτηρίζει ορισμένους ανθρώπους που έχουν μάθει να φωνάζουν, οχι όμως να μιλάνε...έχουν μάθει να παίζουν αλλά δεν τους παίζει κανείς...έχουν επίγνωση μιας πραγματικότητας που ουδείς αναγνωρίζει ως αληθινή...

Κι αντί να εκμεταλλευτούν τις ευεργετικές ιδιότητες της σιωπής...εκείνοι εξακολουθούν να μιλάνε!
Αυτό "φίλε" μου είναι θράσσος. Και το θράσσος είναι μια μορφή παράλογου θάρρους.
Κι όμως ποτέ δεν ξεχνάω πώς κρύβεσαι κάθε φορά που πρέπει να φανείς...πώς φαίνεσαι κάθε φορά μόνο εκεί που θέλεις...πώς τα λόγια σου δεν έχουν ουσία γιατί η ουσία σου ξεφεύγει οσο κι αν την κυνηγάς.
Αυτό που δεν έχεις καταλάβει όμως είναι πως θέλει θάρρος για να αντιμετωπίσεις τα τέρατα κι εσυ...εσυ είπαμε, είσαι απλά θρασσύς και η ιστορία έχει χορτάσει το είδος σου.
Οπότε κάνε μου τη χάρη και απλά...σκάσε!

Αφιερωμένο σε έναν "καλό" συνάδελφο ο οποίος μπορεί να μη μου μάθει τίποτα απολύτως αλλά σε τελική ανάλυση...ποιός του ζήτησε να το παίξει δάσκαλος?!

Dot is feelin' sporty!

Η αλήθεια είναι ότι αλλιώς ξεκίνησε το πράγμα και αλλιώς τελείωσε!

Βέβαια είναι το πλέον εύκολο να πείτε ολοι εσείς οι κακόβουλοι άνθρωποι ότι είμαι γκαντέμω και ότι αφού πάτησα το πόδι μου στο γήπεδο θα έπρεπε να είμαι ευτυχής που δεν γκρεμίστηκε!

Παρόλα αυτά, σας αγνοώ επιδεικτικά, προσπερνάω τους χαρακτηρισμούς “Μαρίκα” και “Μητσοτάκαινα” που άκουσα και παραθέτω τα συμπεράσματά μου από τα χθεσινοβραδινά...

1. Οι γυνάικες πάνε όντως γήπεδο!
2. Oι γυναίκες όταν πάνε γήπεδο δεν πάνε ντυμένες κάφροι με κασκόλ και tshirt αλλά και το τακουνάκι τους το τιμάνε (αν γίνει φασαρία το έχουν το φονικό όπλο πρόχειρο!), και ασορτί τσαντικό σούρνουν με τσαχπινιά και χάρη μέσα στο οποίο τσαντικό κρύβει ο κάθε Θανάσης κινητό, τσιγάρα, αναπτήρα, βεγγαλικά, κέρματα, σιδερογροθιά ενω αφήνει χώρο για το κάθισμα που θα ξηλώσει ο προκομένος της ως ενθύμιο από τον αγώνα. Τι γλυκό! Το δε μαλλί είναι κομμωτηριακό τίγκα στη λακ ώστε να μην το επηρεάσουν πιθανά επεισόδια ενω σε μια δύσκολη στιγμή ανάβει ο Θανάσης το μαλλί της Σούλας και δεν του κουνιέται κανείς!
3. Πάντα υπάρχει ένας από πίσω που κατεβάζει ότι καντήλι του έρθει μακαρίζοντας πάντα τη μάνα ή την γκόμενα του άτυχου αθλητή που υπέπεσε σε σφάλμα.
4. Υπάρχουν τουλάχιστον 3 συνθήματα που καταλήγουν σε “γ@μ* τον Πειραιά”, “γαύροι μ@@νιά” και “σου γ@μ* το λιμάνι” τα οποία επαναλαμβάνονται άσχετα με το αν η αντίπαλη ομάδα είναι από το Ζαβζακιστάν.
5. Η τριχόπτωση του Σπανούλη γίνεται ολοένα και πιο έντονη αυξάνοντας το μέγεθος του “μπιφτεκιού” που διαγράφεται ακόμα κι αν ο παίχτης κάθεται στον πάγκο και η φίλαθλος κρέμεται από το κaγκελάκι πολλές πολλές σειρές πιο πίσω. Αν κάθεται δε δίπλα σε συναθλητή με ομοειδές πρόβλημα οι φίλαθλοι γίνονται μάρτυρες μιας πλήρους ευθυγράμμισης πλανητών, χωρίς τα γυαλιά 3D να είναι απαραίτητα! Κατά τα άλλα...we totally love Spanoulis γκονταμιτ!
6. Οι cheerleaders έχουν όλες μακριά μαλλιά τα οποία και τινάζουν με χάρη βγάζοντας η μια το μάτι της άλλης. Αν δεν έχεις μακρύ μαλλί δεν γίνεσαι cheerleader δεν πα να χορεύεις στα Bolsoi!
7. Οι προαναφερθείσσες cheerleaders είναι ασυγχρόνιστες σε σημείο που ακόμα και εκείνος ο τύπος με την πορτοκαλί μάσκα (who the f@#$ is this guy anyway?) θα μπορούσε να κάνει ρόδα με περίσσια χάρη και δίχως να καταλήξει εκτός γηπέδου!
8. Το “we will rock you” ταιριάζει πάντα και παντού, χορεύεται όπως να’ναι αρκεί τα χεράκια να είναι σηκωμένα στον αέρα και ο δύστυχος ο mr.Queen στριφογυρνάει στον τάφο του αναζητώντας λίγη ηρεμία!
9. Τα λιγοστά μπλουζάκια που εκτοξεύουν οι κοκόνες μαζί με τον πορτοκαλί μασκοφόρο αρχηγό δεν φτάνουν να ντύσουν ούτε την ομάδα με τους αναπληρωματικούς (κύριε προπονητά μας γδυμνός θα μείνετε σχωράτε μας!) πόσο περισσότερους όλους εκείνους που παρακαλούσαν για ενα μπλουζάκι να δώσουν στο μικρό που γκρίνιαζε ότι ήθελε πιπι, στο κορμί δίπλα που παραπονιόταν ότι η καντίνα δεν είχε light πασατέμπο και στη σύζυγο η οποία θα περίμενε υπομονετικά με τον πλάστη πίσω από την πόρτα για το “Ciao Ρούλα-Μπράβο καλωσήρθατε!”
10. Nothing ends until the fat lady sings...

Εμένα πάντως πολύ μου άρεσε και θα ξαναπάω!

Και αυτό είναι...απειλή για κάποιους, δέσμευση για κάποιους άλλους, πρόκληση για την ομάδα και αφορμή για μένα να κάνω ειδικό τμήμα “dot @ the courts” στο ιστιοκαλύβι!

Καλό σαββατοκύριακο ας έχουμε!

Ευχαριστώ! Thank you! Gracie! Merci!

Σε όλους εσάς που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα και ήρθατε χωρίς να λογαριάσετε την καταιγίδα, τις στάσεις του τρένου και τις αλλα ντι άλλων οδηγίες προσέλευσης, με σκοπό να μοιραστούμε την παγκόσμια χαρά για την 31η επέτειο της γεννήσεώς μου...
Σε όλους εσάς θα ήθελα να πω ενα πολύ μεγάλο....μάλλον ενα πάρα πολύ μεγάλο...καλύτερα ενα τεράστιο...ενα υπερμεγέθες (σιγά κοπελιά και δεν χωράει να περάσει από την πόρτα!)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!

Θεία...Γιατί κάνεις ωραία ντιψ (dips για τους αγγλομαθείς) και γιατί χωρίς εσένα...απλά θα είχαμε λίγη Absolut ακόμα!
Γιάννα...γιατί απλά είσαι εσυ! Το κολιέ θα το λέμε Μιαου!
Μεμάκι-Αρτεμάκη...Γιατί είσαι ο άντρας της από πάνω....και γιατί για κάποιο σαδομαζοχιστικό λόγο σε συμπαθώ (να κλείσω ραντεβού με γιατρό γι'αυτό!)
Κατερίνα...Γιατί μπήκες απευθείας στο κλίμα! Και γιατί η τσάντα σου είναι τέλεια!
Νίκο...Γιατί είσαι τόσο σοβαρά διασκεδαστικός που απορώ!
Xipaki...Γιατί είσαι σκέτη γλύκα κατά ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ!
Sakafiora...Γιατί σε περιόδους κρίσεως θα το φαω το αφρόλουτρο!!!
Naf...Γιατί δεν έφαγες τίποτα και μας περίσσεψε φαγητό! (Not!!!!)
Spy...Γιατί τελικά σου αρέσει η σοκολάτα τόσο οσο εμένα οπότε καμιά φορά μπορώ να το ρίχνω πάνω σου το όποιο φταίξιμο!
Νεκταριάκι...Γιατί σ'αγαπώ πολύ!
Ανθούλι...Γιατί είσαι το πιο γλυκό παιδί!
Δημήτρης...Γιατί είσαι όργιο!
Κατερίνα...Γιατί στο διαγωνισμό "ποιός είναι πιο παλαβός" κερδίζεις με διαφορά!
Αγγελική...Γιατί αυτή ήταν πιο ωραία έκπληξη...
Χρήστος...Γιατί την πατήσαμε από κοινού!
Vangel...Γιατί είσαι διαχρονική αξία! Και γιατί αγαπώ ρολοϊ!
Ηλίας...Γιατί πάντα πρέπει κάποιος να γεμίζει τη γωνία του καναπέ! Και γιατί αγαπώ ρολοϊ!
dj Μάνος...Γιατί χωρίς εσένα θα ακούγαμε DertiFm κι εγω θα είχα αυτοκτονήσει με Nutella!
Θωμάς...Γιατί θα πλέκω μέχρι δευτέρας παρουσίας!
Νικόλας...Γιατί ήρθες παρά το γεγονός ότι έχεις πήξει στο διάβασμα!
Πάνυ...Γιατί δεν έφαγες τούρτα κι έτσι έμεινε περισσότερη για μας!
Γιάννος & Δέσποινα (πώς να σας χωρίσω εσάς τους 2?)...Γιατί η οικογένεια δεν πρέπει να λείπει ποτε!
Γιώργος & Μαίρη....Γιατί είστε οι τουρτοκουβαλητές κάθε χρόνο!
Ελενίτσα & Ιωάννα...Γιατί σ'αγαπώ πολύ και γιατί χάρηκα που σε γνώρισα!
Σούκης...Γιατί είσαι τεράστιος!!!!
Ελένη & Δημήτρης...Γιατί τώρα μου χρωστάτε τραπέζι και αυτή είναι μια ωφειλή που δεν θα ξεχάσω!
Θέμις & Γιάννης...Γιατί μου είχατε λείψει πολύ!
Όναρ & Άρτεμις...Γιατί το φυλαχτό σας θα φυλάει το σπίτι μας (όλους τους χώρους πλήν της κουζίνας που ακόμα ψάχνω να βρω τι στο καλό πρέπει να κάνω εκεί μέσα! Mahler δεν θέλω εξυπνάδες!)
Toy...Γιατί όποιος λέει ότι είσαι παχύς απλά σε ζηλεύει!
X-ouranou...Γιατί τελικά είσαι είδωλο, τι να κάνουμε!
Basnia...Γιατί 31 σοκολάτες και 4 Nutelles δεν είναι απλή υπόθεση!
Soula...Γιατί είσαι θεά!
Vk in Athens...Γιατί με αυτό το γουρούνι θα ανοίξουμε μια μέρα το νεο μας σπιτικό!!! Α! Και γιατί μια μέρα θα θέλω να μου δανείσεις την τέλεια μπλούζα σου και πρέπει να σε καλοπιάσω!
MAD...Γιατί αγαπώ Lip gloss Bubble gum, Coca cola, Fanta κλπ...πιο πολύ όμως αγαπώ το χεράκι που τα διάλεξε!

Λεπτομέρειες για ότι έγινε και ότι δεν έγινε στο καλύβι της θείας Ντόννας!
Mahleraki μας έλειψες ειλικρινά αλλά...εδω θα είμαστε και του χρόνου που θα κλείνω πάλι τα 31 να τα γιορτάσουμε μαζί!

Πιο πολύ όμως...ευχαριστώ εσένα, γιατί χωρίς εσένα ολα θα ήταν αλλιώς και αυτό το "αλλιώς" δεν θα μου άρεσε...
Γιατί ενω δεν σε έβλεπα ήξερα πάντα ότι ήσουν εκεί....
Πάνω από ολα όμως σε ευχαριστώ γιατί...αν δεν σε είχα αναφέρει θα είχαμε μουρμούρες το βράδυ και άντε να σου πω ότι δεν έχει φαγητό ούτε σήμερα! Θα μου πείς το ευχαριστώ δεν τρώγεται αλλά...θεωρείς ότι πρέπει να το λύσουμε ΤΩΡΑ αυτό??? :)

King Julien: I like to move it move it!!!!

Αφιερωμένο στο Σαββάτο που έρχεται, στην Κυριακή που θα ακολουθήσει και στην κακοκαιρία την οποία δεν θα αφήσω να μου χαλάσει τη μέρα!!!! Κι επειδή καλό είναι να το λέμε αλλά ακόμα καλύτερο είναι να το πιστεύουμε...
Ολα καλά ΘΑ πάνε!

Ze Dot iz growing and becoming wiser and wiser...

Για το κέρασμα...εδω!
(Τρώτε άφοβα, δεν παχαίνει τίποτα!)
Για τις ευχές...στα σχόλια!!
(Να σημειώσω ότι η ευχή που μου είχε δώσει κάποτε ένας καθηγητής μου "να μεγαλώσεις σαν τα ψηλά βουνά" έχει μάλλον πιάσει οπότε το νου σας...)
Για τα δώρα...ιδανικά θα ήθελα να παω εδω αλλά το πιθανότερο είναι να με βρούν να τρώω τα υλικά οπότε...με τη γνωστή Nutellitsa θα είμαι μια χαρά!

Ευχαριστώ από καρδιάς και κουκίδας!!

1 :) .

Birthday OST...(no hidden meaning attached! :P)

@the Zoo!

Θανάααααση...Μια ματιά σου μόνο φτάνει αεροπλάνο να με κάνει!

Άσε με ρε συ Μαράκι...εχω ρέψει γαμώ τις ορμόνες σου μέσα!

Στην προηγούμενη ζωή ήμουν αγελάδα στρουμπουλή και εγούσταρα πολύ! Μιλάμε...και γαμώ τα χόρτα!

Ποιά κρίση μου λες εσυ...Μείνε για λίγο εσυ εδω μέσα με τους ζαβούς κι αν αντέξεις να με χέσεις! Την τύχη μου μέσα!!!

Αν δεν βγει αυτόματο καθαριστήρι για τις μπανάνες θα ξεκινήσω να παίρνω delivery...ταλαιπωρία το ξεφλούδισμα φίλε μου!

Ορίστε! Θα βρέξει...στο είπα ρε Νιτσάκι να ακούμε Πετρούλα δεν θέλεις! Να δω τώρα πως θα πάμε στους Παπαϊπποποτάμου! Μούσκεμα θα γίνει του γουνικό!

Έτσι και με πλησιάσεις θα σε τσακίσω!
εεεε...ok Boss!
Και μη με λες Boss!

Τρέχει κάτι κοπελιά? Άντε τράβα τη φωτογραφία να συνεχίσουμε τη δουλειά μας! Άντε λέμε!!!

Κόπιασε κόπιασε....μη σκιάζεσαι θα σκύψω να με φιλήσεις θα σκύψεις να σε...γαργαλήσω βρε κουτό!

One Happy Dot @ the zoo...and the zoo went nuts!

This is not about a one-way road...this is about making the trip worth it...

Όποιο δρόμο κι αν διαλέξουμε τελικά, είναι τα βήματά μας που θα κάνουν τη διαδρομή πιο σύντομη ή πιο μακρινή...Είναι η καρδιά μας που χτυπάει και θα μας δώσει το ρυθμό, είναι η ανάσα μας που σπάει την ηρεμία και θα μας δώσει τις αντοχές...Όπου κι αν φτάσουμε τελικά, το θέμα είναι να έχουμε κάνει μια διαδρομή που άξιζε τον κόπο.

P.S. 1 ...Για για έναν άνθρωπο που πάντα επέλεγε τον πιο δύσκολο δρόμο ενω όλοι έδειχναν πρός την αντίθετη κατεύθυνση. Παρόλα αυτά δεν μετάνιωσε για την επιλογή που έκανε, ίσως γιατί καμιά φορά...απλά δεν υπάρχει επιλογή.
Θειάκι...ολα καλά από εδω και στο εξής!

P.S. 2 Καλό σαββατοκύριακο σε όλους...κόντρα στα φαινόμενα που απατούν...θα είναι καλό!

Δε σου λεω για να μη λες!

Λοιπόν σήμερα ήθελα να πω για τις καινούριες μου γαλότσες αλλά με πρόλαβε η My partner in crime Naf με την οποία κάναμε παρέα διαδικτυακό shopping!

Όποιος/α (καλύτερα να το πω αλλιώς...όποιος ενδιαφέρεται να πάρει σε μια κάποια όποια ενα ζευγάρι) τις αγάπησε με την πρώτη ματιά μπορεί να μπεί στο www.plueys.com και αφου οπλιστεί με υπομονή, καθώς η παράδοση παίρνει 10-15 εργάσιμες ημέρες, μπορεί να παραγγείλει τις γαλοτσίτσες! Μετά μπορεί να μας συνοδεύσει σε ενα ξέφρενο χορό της βροχής, διαφορετικά μας βλέπω να πηδάμε μέσα σε κάθε λακούβα που θα συναντάμε στο δρόμο μέχρι το επόμενο φθινόπωρο!!

Για τους bigfoot όπως εγω να πω ότι ορισμένα σχέδια βγαίνουν και σε 42. Είναι λίγο μεγάλο αλλά τουλάχιστον δεν βρίσκει το δαχτυλάκι! Μεγειά μας λοιπόν!

Επίσης σκεφτόμουν να αναφερθώ στη μετά πολλών μηνών έξοδό μου χωρίς το έταιρο ήμισυ, εφόσον στα πλαίσια της αλληλοεμπιστοσύνης και αλληλοκατανόησης που χαρακτηρίζει τη σχέση μας, κατά (αραιά) διαστήματα νυχτοπερπατάμε χώρια. Παρόλα αυτά, δεν θα επεκταθώ καθώς για να είμαι απόλυτα ειλικρινής θα πρέπει να αφήσω τα περί αλληλοκατανόησης στην άκρη και να παραδεχτώ ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρχε ούτε μια στο εκατομμύριο να τον πείσω να έρθει μαζί μας στη Μαρινέλλα (-Πάριο) όπου πήγαμε για το χατίρι της κολητής μας Α. αλλά τελικά περάσαμε πολύ πιο ωραία από οσο περιμέναμε! Ασε που γύρισα δεύτερη στο σπίτι και με περίμενε στην πόρτα! (χεχεχεχε-->σατανικό γελάκι τύπου "σκιάχτηκες που γύρισες και δεν με βρήκες εδω εεεε? χεχεχε!!! ")

Ακόμα ενα σημείο στο οποίο θα μπορούσα κάλλιστα να σταθώ θα μπορούσε να είναι και το μαγαζί στο οποίο με πήγε χθές η My partner in knitting για να φάμε οση ωρα τα ταίρια μας εμψύχωναν την ομαδούλα μήπως και προκριθεί αλλά, εις μάτην! Διότι και τις φωνές τους έκλεισαν και η κωλοφαρδία τους να βρούν εισητήρια VIP τζάμπα αποδείχτηκε πτωχή μπροστά στη μοίρα που είχε αποφασίσει να στείλει την ομαδούλα σπίτι της. Pauvre...Λοιπόν τι έλεγα? Α ναι...θα μπορούσα λοιπόν να κάνω ενα ολόκληρο Post για το μαγαζί "Οικείον" που βρίσκεται Πλουτάρχου 15 στο Κολωνάκι και το οποίο είναι κούτσικο, κιούτικο, με σπιτικό φαγητό, απλές γεύσεις, ωραίο κρασί και πολύ καλές τιμές. Αλλά αν το κάνω αυτό θα βρεθούν πάλι ορισμένοι καλοθελητές και θα μου πουν ότι πάλι δεν μαγείρεψα να φάει ο άνθρωπος την ίδια στιγμή που εγω τσάκιζα κάτι πέννες με φρέσκια ντομάτα, μελιτζάνα και πιπεριές, χώρια τη μους λεμόνι (είναι τόσο χωνευτικό γλυκό...μιαμ σου λεω!) και το cake με παγωτό και ρευστή σοκολάτα (αυτό δεν είναι χωνευτικό!) που επιλέξαμε για το τέλος. Οπότε ούτε για αυτό θα μιλήσω...

Και τώρα που το σκέφτομαι, πονάει το κεφάλι μου από την ωρα που ήπια ενα Frapuccino caramel σχεδόν μονορούφι οπότε δεν θα πω τίποτα έτσι για αλλαγή!

Παω να το κοπανήσω (το κεφάλι) στον τοίχο μήπως και επανέλθει, διαφορετικά θα βάλω τις φωνές (στον τοίχο) για έλλειψη συνεργατικού πνεύματος!

Slourp!

Μετά από παρότρυνση του παπουτσωμένου γάτου της βλόγιας κοινότητας, επισκέφθηκα το ιστιοκαλύβι του Ανήλικου με την εύλογη ανησυχία ότι μπορεί και να με μαζέψει ο δικαστής για παρενόχληση...Ο σκοπός όμως ήταν ιερός και ιδού οι φωτογραφίες που το αποδεικνύουν...

Γιορτή της σοκολάτας στην Ιταλία! 16 πόλεις γιόρτασαν ενα ολόκληρο σ/κ την ύπαρξη αυτού σου θεσπέσιου γλυκού και οι δρόμοι γέμισαν μυρωδιές από εκείνες στις οποίες προσωπικά δεν μπορώ να αντισταθώ. Οι περισσότεροι γνωρίζετε την κατάστασή μου...

Σε διάφορα σχέδια και μεγέθη,
Βλέπω τις φωτογραφίες και με πιάνει μέθη!

Bitter, γάλακτος και υγείας
Θα ήθελα από όλες, δεν είναι σημασίας

Κλειδιά, γρανάζια και βιδάκια
Ποιός πάει πια Praktiker για αλενάκια?

Και σε ρωτάω...είναι δυνατόν να γιορτάζουμε τη μέρα της γυναίκας, του παιδιού, της αζαλέας του γείτονα και του τσαγιού και να μην έχουμε τη γιορτή της σοκολάτας?!

Από σήμερα λοιπόν, 9 Μαρτίου και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, θα γιορτάζουμε όλοι μαζί τη μέρα της Σοκολάτας! Βάλε υπενθύμιση στο κινητό σου, γράψτο με φλούο μαρκαδόρο στο ημερολόγιό σου, δέσε κόκκινη κλωστή στο δάχτυλό σου! Θα τρώμε σοκολάτες μέχρι να σκάσουμε ενω θα αγοράζουμε σοκολάτες σε φίλους και γνωστούς ώστε να τους βάλουμε στο εορταστικό πνεύμα. Εννοείται δε ότι δεν θα υπάρχει περιορισμός στη μορφή, την ποσότητα κατανάλωσης και το είδος της σοκολάτας ενω οι θερμίδες θα παραγράφονται με την προσκόμιση του περιτυλίγματος. Τέλος, το νερό στο συντριβάνι του Συντάγματος, θα αντικατασταθεί ειδικά για τη συγκεκριμένη μέρα από ρευστή σοκολάτα κι έτσι θα μπορεί ο κάθε επισκέπτης να πηγαίνει με την κουπίτσα ή το δίλιτρο παγουρίνο του και να πίνει (με δωρεάν επαναγεμίσματα!)

Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν οι γείτονες Ιταλοί! Viva la chocolata!!!

Your Ghost

Kristin Hersh - "Your Ghost" (featuring Michael Stipe)

Last night I had a dream
And in my dream I was finally asleep...

p.s. Θα μπορούσε να είναι αυτό που λέμε ενα παράξενο Post...από εκείνα που δεν έχουν συγκεκριμένο νόημα και ο καθένας μπορεί να δει και να καταλάβει αυτό που θέλει.
Μπορεί βέβαια να μη δει και να μην καταλάβει τίποτα απολύτως.
Κι αυτό μέσα στο παιχνίδι είναι.
Είναι από εκείνα τα post που το τραγούδι προηγείται των τυχαίων λέξεων.
Κι όμως...όταν οι λέξεις μπούνε σε σειρά, ίσως και να συνειδητοποιήσεις ότι μόνο τυχαία δεν σου ήρθαν στο μυαλό.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ (ήταν υπέροχα) ΟΛΑ (ήταν μοναδικά...αλλά το αυτοκίνητο) ΤΕΛΟΣ!

Φαντάσου να έχεις πάει σε ενα υπέροχο χωριό του Πηλίου με καταπληκτική παρέα, τέλειο φαγητό, έναν ήλιο ΝΑ (μετά συγχωρήσεως) και αφού έχεις ξεκουραστεί οσο δεν πάει το παίρνεις απόφαση να πάρεις το δρόμο του γυρισμού ώστε να αποφύγεις την κίνηση. Εσυ είσαι βλέπεις ο έξυπνος του χωριού και το έχεις ξαναδεί το έργο...Εντάξει δεν θα κάνουμε συμβατικά κούλουμα ούτε θα τσακίσουμε τους λαγανοταραμοσαλατοχταποδοντολμάδες αλλά θα είμαστε νωρίς πίσω για να συντονιστούμε και να ετοιμαστούμε για ακόμα μια εβδομάδα χαράς και γαλήνης στον εργασιακό μας χώρο.
Αμ δε!
Διότι αν τα άστρα έχουν αποφασίσει να παίξουν με τα νεύρα σου, εσυ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να καθίσεις οσο πιο άνετα μπορείς και να το απολαύσεις...οσο μπορείς!
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή...
Εκεί που όλος ο κόσμος το μεσημέρι έχει πετάξει τον αετό του, τον έχει μαζέψει από τις ραχούλες κι έχει αναλύσει διεξοδικότατα το τι πήγε λάθος και κατέληξαν με μαλί περμανάντ από τα καλώδια της ΔΕΗ, κάθεται να ξαποστάσει βρε αδερφέ! Τρώει και πίνει αβέρτα την ίδια στιγμή που εσυ περνάς τα τσιπουράδικα του Βόλου και κοιτάς τις βιτρίνες με τα φαγητά σαν δαρμένο κουτάβι. Πείθεις τον εαυτό σου ότι θα ταλαιπωρηθείς περιμένοντας, θα παραγγείλεις και θα σου έρθουν μεθαύριο στην καλύτερη των περιπτώσεων ενω δεν μπορείς να ξεχάσεις και το γεγονός ότι έχεις φάει σαν βόδι 3 μέρες τώρα και λίγο κράτει δεν θα βλάψει γιατί θέλεις να πάρεις καινούριο τζήν!
Με αυτά και με κείνα (και με μια τυρόπιτα στο χέρι...νηστήσιμη!) μπαίνεις στο αμάξι μαζί με την γιούφτικη κομπανία της οποίας δηλώνεις επίτημο μέλος σε αυτή την εκδρομή και ξεκινάς...Και όλα καλά στο δρόμο, και δως του τραγουδάκια 80's και λίκνισμα στο κάθισμα και πάμε το ρεφρενάκι όλοι μαζί και...χμ...το λαμπάκι της μπαταρίας που άναψε ειν' καλό λες????

(ο καπνός είναι για εφε μην ψαρώνεις!!)

Πρώτη στάση σε parking, άνοιγμα καπό και 5 κεφάλια σκυμμένα πάνω από μια μηχανή αναρωτιούνται "τίνος είναι ρε γυναίκα το παιδί?!" Το τηλεφώνημα στον "φίλο-συνεργειά-μηχανικό-και τσιμούχες φτιάχνω αμα λάχει" μας έκοψε τη χαρά. Μάλλον τα έπαιξε το δυναμό. Μήπως γράφεται με -ω? Και τι είναι αυτό? Η απάντηση ήρθε πακέτο με βλέμμα "καλά είσαι τόσο χαζή?" (εεε ναι?!) Το δυναμό (ή -ω) είναι ενα μοτεράκι το οποίο δίνει ρεύμα στην μπαταρία. Αν τα παίξει το δυναμό τότε πολύ σύντομα και η μπαταρία θα μας αφήσει και αν το όχημα δεν έχει κουρδιστήρι της έχεις κάτσει.
(Αλλάζω σε πρώτο πρόσωπο για λίγο και συνεχίζω...!)
Αποφασίζω να παω με την αγάπη στο ίδιο αμάξι, καθώς τόση ωρα τραγουδούσα σε άλλο μαγαζί, γιατί αν δεν τον στηρίξω στα δύσκολα τότε πολύ πιθανόν να θυμηθεί από πότε εχω να του μαγειρέψω και να την κάνει για άλλες πολιτείες μαγικές!
Οι κανονισμοί είναι απλοί: τα πάντα-ολα-κλειστά! Ούτε ραδιόφωνο (ούτε Cd player μαρή χαζή κλείστο!), ούτε ανοιγοκλείνουμε τα παράθυρα, ούτε ανάβουμε τα φώτα μόλις μπούμε στο τούνελ, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Έχουμε 250 χλμ. μέχρι την Αθήνα και οι συναστρίες λένε ότι πολύ σύντομα θα μείνουμε στη μέση του δρόμου και θα γίνουμε ο περίγελος της Εθνικής την ίδια στιγμή που οι υπόλοιποι αδηγοί θα μας προσπερνάνε με παρατεταμένο το αριστερό (οι εκ δεξιών) ή το δεξί (οι εξ αριστερών) χέρι και τα δάχτυλα σε πλήρη στοίχιση ελαφρώς ανοιγμένα!
Παρόλα αυτά το αμαξάκι μας συνεχίζει ακάθεκτο και μας βγάζει ασπροπρόσωπους μέχρι τα διόδια των Αφιδνών (αν με ρωτήσεις που είναι θα σε βαρέσω!).
Λίγο πρίν, για να είμαστε και πιο συγκεκριμένοι, κι εκεί που έχουμε ξεχάσει το λαμπάκι της μπαταρίας και το αντιμετωπίζουμε ως μια εικαστική παρέμβαση του καντράν, ανάβει έταιρο φωτάκι χρώματος πορτοκαλί με την ένδειξη "ABS". Για λίγο μας κόβεται το γέλιο, ειδοποιούμε και τους πισινούς μας ότι στα τρια λαμπάκια κερδίζουμε μεταφορά με γερανό δώρο και συνεχίζουμε με συγκρατημένη αισιοδοξία. Μετά από λίγα λεπτά το καντράν του αυτοκινήτου θυμίζει πρεμιέρα του τσίρκο Medrano. ABS - ! - μπαταρία - αερόσακος και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σου αναβοσβήνουν σαν παλαβά! Έτσι και είχαμε και μουσική θα μας πετούσαν ευρώπουλα οι φίλοι συνοδηγοί και θα τραγουδούσαμε όλοι μαζί το "ήταν ενα μικρό καράβι"!!!! Πηγαίνουμε με 40χλμ/ωρα και το κοντέρ δείχνει 0. Αυτό καλό δεν το λες. Ξαφνικά οι οθόνες σκοτεινιάζουν και το έργο τελειώνει αφήνοντας τους πρωταγωνιστές χωρίς τιμόνι να αγγίζουν μετά βίας την άκρη της οδού ακριβώς μετά τα διόδια. Χειροκρότημα, υπόκλιση και ανταλλαγή συγχαρητηρίων ανάμεσα στην Toyota και το κοινό. 250 χλμ. ήταν αυτά δεν ήταν βόλτα στο πάρκο!
Τηλέφωνο στην οδική βοήθεια και η ελπίδα ότι θα μας μαζέψουν γρήγορα θα πεθάνει τελευταία. Κι εκεί ξεκινάει το πάρτυ. Διότι η μεν δικηγόρος της παρέας είχε δικαστήριο την επομένη (σήμερα ντε!) και έπρεπε να προετοιμαστεί (Διονύσιος Δάγκας, δικηγόρος παρ'Αρείω Πάγο και βάλε!) οπότε έβγαλε τα χαρτιά της και ξεκίνησε να αγορεύει. Οι άντρες είχαν ανοίξει το καπό κι έκαναν ματάκια στη μπαταρία κι εγω...εγω είχα ανοίξει ενα τάπερ με γιαουρτόπιτα της mamma Dot και τσιμπολογούσα. Κάποια στιγμή λίγωσα και αφού δεν έβρισκα κάτι να ασχοληθώ (μα να μην έχουν ενα πολυχώρο δίπλα στην Εθνική Οδό να περάσει την ώρα του ο κάθε "πω ρε φίλε έμεινα με το αμαξι" πολίτης? Τι τα πληρώνουμε τα 1.90x2+2.75 δηλαδή?) έβγαλα το πλεχτό μου και έπιασα δουλειά. Φαντάσου τώρα μια τρελλή με δικογραφίες να διαβάζει, μια άλλη να πλέκει και οι άντρες...με τη μπαταρία τους! Χάρμα οφθαλμών είμασταν. Τα τηλέφωνα να χτυπάνε συνέχεια με τους ανήσυχους γονείς να αναρωτούνται "μα βρε παιδάκι μου πώς έγινε αυτό το πράγμα" (με προσπάθεια μητέρα...συλλογική προσπάθεια!) να προσφέρονται "θέλεις να έρθουμε να σας πάρουμε?" (μητέρα είστε στον Τύρναβο...εαν δεν έχετε σκοπό να διακτινιστείτε τότε ευχαριστούμε για την προσφορά αλλά δεν θα πάρουμε) και να αναστενάζουν εναλλάξ!
Η οδική βοήθεια ήρθε...η οδική βοήθεια έφυγε γιατί ήταν για έταιρο συναγωνιστή χωρίς αμάξι! Το συγκεκριμένο σενάριο το είδαμε συνολικά 3 φορές μέχρι να έρθει η σειρά μας. Ατάκα υπέρτατου γερανοδηγού μόλις εμφανίστηκε...
"Δεν αργήσαμε έτσι?"
Οχι καλέ!
Πρίν μια ώρα και 45 λεπτά σας πήραμε αλλά ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα όταν περνάς ωραία!!!!
Και του χρόνου να είμαστε καλά και πάντα ενα δυναμό (-ω) καβάντζα στον πορτ μπαγκαζ δίπλα στο τάπερ με τα τυροπιτάκια! Για παν ενδεχόμενο!