17 Φεβρουαρίου 2010

Auto Moto und Κούλουμα!


Διότι όποιος βιάζεται σκοντάφτει και όποιος θέλει να κάνει Κούλουμα στο αμάξι καταλήγει να μαζεύει ελιές από το πατάκι!
Διότι δεν γίνεται αγαπημένε μου σύντροφε να θέλεις να γυρίσουμε νωρίς καθαροδευτεριάτικα και να περιμένεις να αγνοήσω το νοστιμότατο έθιμο του τρίπτυχου λαγάνα-ελιές-χαλβάς λες και δεν υπάρχει!

Γι'αυτό κι εγω, ως γνήσια νοικοκυρά, δούλα και κυρά προμηθεύτηκα φρέσκια ζεστή λαγάνα, χαλβά σαπουνέ τοπικής προελεύσεως, ελιές Καλαμών στρόγγυλες και ζουμερές και...γραβιέρα Τραχιάς! Θα μου πεις τώρα και με το δίκιο σου...τι νηστίσιμο είχε μαρή η γραβιέρα Τραχιάς και την πεθύμησες Σαρακοστιάτικα? Τίποτα δεν είχε...απλά την είδα στο ψυγείο και μου μίλησε και της μίλησα κι εγω και πιάσαμε κουβέντα και μου είπε πόσο πολυ βαριόταν εκεί μέσα με τις άλλες τις γραβιέρες και πώς η σουρτούκο από την Αμφιλοφία τα έριχνε στο Μετσοβόνε και...ε τη λυπήθηκα και την πήρα μαζί! Μη φανταστείς πολύ...200 γραμμάρια έτσι για τη λιγούρα!

Εν πάσει περιπτώσει δεν είναι αυτό το θέμα μας!!!

Πήρα λοιπόν τα καλούδια μου και κινήσαμε με την αγάπη να γυρίσουμε στο σπιτικό μας. Κι εκεί που περιμέναμε την παντόφλα να περάσουμε από Πόρο-Γαλατά (στο είπα οτι είχαμε πάει Πόρο? Οχι? Εεεελα! Ναι καλέ πήγαμε να κανονίσουμε τα του μυστηρίου...μη με κοιτάς με βλέμμα αγελάδα-τρένο-έρχεται-μπουμ! Τα του γάμου!!!)...συνεχίζω? Εκεί που περιμέναμε λοιπόν, έστρωσα η καλή σου καρώ χαρτοπετσετούλα στα πόδια, άνοιξα και τα καλούδια και να το γεύμα!
Ελα όμως που σε ανύποπτη χρονική στιγμή κι ενω απολαμβάναμε τη δεύτερη μπουκιά, το χαρτί από τον χαλβά έσπρωξε το πλαστικό κεσεδάκι με τις ελιές και αυτές με τη σειρά τους κύλισαν στο κενό ανάμεσα στο χειρόφρενο και το κάθισμα του οδηγού αφήνοντας την αφεντιά μου με το παράπονο (γιατί όπως σου είπα ήταν πολύ νόστιμες ελιές!) και την αγάπη με βλέμμα λίγο πρίν το εγκεφαλικό να κοιτάει μια το κενό (το οποίο στο μεταξύ είχε γεμίσει...με ελιές!) και μια εμένα. Στο σημείο δε που κοιτούσε πρός το μέρος μου, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς οτι η αριστερή του πλευρά τρεμόπαιζε, το μάτι του πετούσε και το χέρι του ολο και έκανε να πιάσει το μαχαίρι που στεκόταν αγέρωχα πάνω στο χαλβά!
Ευθύς αμέσως (3-4 μπουκιές αργότερα) έκανα να τον βοηθήσω στο ανελέητο κυνήγι της ελιάς στο οποίο είχε επιδωθεί με ζήλο και με καντήλια! Διότι τις πάνω πάνω και τα οσα βλέπει η πεθερά τα πιάνεις εύκολα...για δοκίμασε όμως να χώσεις το χέρι κάτω από το κάθισμα, κάτω από το πατάκι, πίσω ενα μαρκούτσι που στηρίζει το κάθισμα, δίπλα από τη βάση της ζώνης, κάτω από το πλαστικό μιας μπουρδίας που δεν καταλαβαίνω τι κάνει!!!! Δύσκολο...

Παρόλα αυτά, κατάφερε και έβγαλε κάμποσες ελίτσες τις οποίες ευθύς αμέσως τις πετούσε στη θάλασσα παρά τις εκκλήσεις μου για επιείκια και την επιμονή μου οτι "με λίγο νερό μπορούμε να τις ξεπλύνουμε"!!!

Με αυτά και με κείνα (και με μια εσάνς Ελαϊς στο αμάξι) ήρθε το πλεούμενο. Μπήκαμε μέσα, βολευτήκαμε με τις ευγενέστατες οδηγίες κυρίου ναυτάκι Σκυριανό λοστρόμο Πειραιώτη ο οποίος μας φώναζε να κρατάμε το τιμόνι σταθερά πρός τα αριστερά, εμείς το κρατούσαμε σταθερά πρός τα δεξιά και παραλίγο να πέσουμε πάνω στο διπλανό τζιπ στο οποίο επιβάτης ήτο...ο Αιμίλιος Λιάτσος με μια πουράκλα ΝΑ μετά συγχωρήσεως!
Μη στα πολύλογώ, στο ολιγόλεπτο ταξίδι μας εμείς φάγαμε τα υπόλοιπα καλούδια μας, ο επιφανής δημοσιογράφος μετά βίας συγκρατούσε τα σάλια του και...το επόμενο πρωί το αμάξι ακόμα θύμιζε ελαιοτριβείο!

Και του χρόνου να είμαστε καλά να πάρουμε και λίγο ταραμά μαζί μας!

Πι.Ες. Στη φώτο μοστράρουν ο χαλβάς, η λαγάνα και το λειψό κεσεδάκι! Η γραβιέρα δεν είχε κάνει ακόμα εμφάνιση!!!

3 Φεβρουαρίου 2010

Με λένε Κουκίδα και είμαι καλά!


Χάθηκα αλλά είμαι καλά!
Εχω μπόλικη δουλειά και, ενίοτε, σκάνε μπαλάκια ολούθε με αποτέλεσμα να μεγαλώνει ο όγκος της δουλειάς μου με βλακώδεις ρυθμούς αλλά είμαι καλά!
Οι ορμόνες μου εξακολουθούν να ακροβατούν αλλάζοντας ρόλους (από Κρουέλα Ντε Βιλ σε Weeny το αρκουδάκι, από Σαπφώ "Μπουρλότο" Νοταρά σε Τζένη "Γυρίίίίσατε?" Καρέζη) ενω οι γύρω μου απλά λένε ναι σε οτι λεω χωρίς πολλές πολλές κουβέντες (ενω είμαι σίγουρη οτι παράλληλα με γράφουν κανονικά και έχουν πάψει προ πολλού να με παίρνουν στα σοβαρά!) αλλά...είμαι καλά!
Οι ετοιμασίες του γάμου προχωράνε με τόσο αργούς ρυθμούς που θα έλεγε δικαίως κανείς οτι παντρευόμαστε του χρόνου το Μαη και ανα τακτά διαστήματα τρώω φρίκες και προσπαθώ να τα τελείωσω ολα σε μια μέρα κάνοντας τα νεύρα του μέλλοντος γαμπρού τσατάλια αλλά...είμαι καλά!
Η έμπνευσή μου αγνοείται γενικότερα από τα Χριστούγεννα με αποτέλεσμα να μπορώ να γράφω μόνο το όνομά μου και αυτό αφού το εχω διπλοτσεκάρει με την αστυνομική ταυτότητα αλλά...είμαι καλά!
Το πρόβλημα είναι οτι σε λίγο δεν θα είναι καλά οι γύρω μου που υπομένουν το δικό μου καλά και σεληνιάζονται μαζί μου και...θα μου χαλάσουν τη διάθεση!!!! :)

Θα παραμείνω εκτός για λίγο ακόμα αλλά θα επανέλθω...πάντα καλά!!!

Σας φιλώ ζουπηχτά!!!!

P.S. Ευχαριστώ για ολα τα σχόλια στο προηγούμενο post!!!